‘Huisje Boompje Beest’ – Roos Schlikker

recensie-exemplaar
journalist bij een financieel tijdschrift maar na twee jaar kon ze geen
stropdas meer zien. Daarna schreef ze jarenlang interviews en reportages voor
diverse kranten en tijdschriften. Ze werkte onder meer voor Vrij Nederland,
HP/De Tijd, Volkskrant Magazine en het Parool. Sinds drie jaar heeft ze een
wekelijkse column in het Parool. Ook heeft ze een column in Kek Mama,
Intermediair en Libelle. Ze verscheen regelmatig als tafeldame bij DWDD en
schuift vaak aan bij Radio 1. Naast haar columns schrijft Roos voornamelijk
fictie. Ze schreef onder meer de scripts van de comedyserie Bitterzoet voor
LINDA.TV en, samen met Erris van Ginkel, het toneelstuk Hart tegen Hart (met
Richard Kemper en Rick Engelkes). Momenteel schrijft ze met Erris een
theatervoorstelling gebaseerd op de laatste roman van zanger Thé Lau. Daarnaast
verschijnt in september dit jaar een columnbundel van haar en komt volgend jaar
haar eerste roman uit (bij Atlas Contact).
van Roos Schlikker heet je welkom in de Vinex, de plek waar Ambi Pur alle vieze
luchtjes heeft weg gesprayd. Heerlijk is het er. Mooi huis, aangeharkte tuin,
goede auto voor de deur, twee kinderen – een koningspaar. Echt, gesettelde
veertigers Joris en Lydia zouden niet anders willen. Maar dan komt Rob in de
wijk wonen – een charmante fotograaf, een bohemien, een ladies’ man. Rob zet
het leven van Joris en Lydia op zijn kop. Wat als angst in je straat komt wonen?
speelt zich af in een rustige Vinexwijk waar de buren, allemaal veertigers,
elkaar behoorlijk blijken te kennen. Ze hebben ‘schijnbaar’ alles goed voor
elkaar – kinderen, hypotheek, mooie auto, gelukkig gezin – het bekende huisje-
boompje-beestje-syndroom – lees: sleur! Maar voor Joris, toch de spil in dit
verhaal, valt na het overlijden van zijn inwonende schoonmoeder de subsidie
weg. Dit en zijn baan die op de tocht staat is toch een aderlating in de
inkomsten. Het liefst zou hij heel de boel verkopen en op wereldreis
vertrekken, maar dat ziet Lidia, zijn vrouw niet zitten. Ze hebben het toch
goed? Als Rob – een alleenstaande fotograaf – bij hen in de straat komt wonen
lijkt Joris zijn klankbord te hebben
gevonden. Maar wie is Rob eigenlijk? En wat als je neurotische buurvrouw een
zaadje plant waar de buren in meegaan? Het kan toch geen waar zijn!
België aan elkaar leunen had ik van deze auteur nog niet gehoord, dus was ik
best wel benieuwd. De titel van het boek laat niets te raden over, alleen dat
hier ‘beest’ in plaats van ‘beestje’ staat. Aan de lezer om uit te zoeken
waarom of is het een leuke woordspeling van de auteur? De cover is kleurrijk en
springt zeker in het oog.
vlotte pen en schrijfstijl. In korte hoofdstukken loodst ze je in een
recordtempo door de 255 pagina’s. Vooral omdat het om alledaagse zaken gaat is
het allemaal heerlijk herkenbaar. Alles gaat gewoon lekker zijn gangetje in de
wijk. Bovendien is haar manier van schrijven hilarisch en zit het boek vol
humor.
Ja hoor, nu zakte hij langzaam af naar haar borsten. 24, 25, 26
………..”
allemaal rozengeur en maneschijn daar in de Vinexwijk. Soms subtiel en een
andere keer heel duidelijk weet Schlikker, tussen neus en lippen, verschillende
thema’s in haar roman aan te kaarten. Op de een of andere manier verstaat zij
de kunst om gewichtige thema’s heel luchtig over te brengen. Het overlijden en
het rouwproces van Joris’ schoonmoeder komt aan bod, maar ook pedofilie,
midlifecrisis, boulimie, zelfmoord en een fetisjtrekje bij Joris. Je vindt het
allemaal terug.
een bepaalde sfeer in het verhaal te leggen waarvan je niet helemaal weet waar
die naartoe gaat. Toch, echte diepgang moet je in ‘Huisje Boompje Beest’ niet verwachten.
De karakters zijn niet genoeg uitgediept en je kunt je de vraag stellen wat de
toegevoegde waarde van bepaalde scènes is, buiten het feit dat ze komisch zijn.
Het is gewoon een lekker tussendoorboek dat je in een wip uit hebt, waar je
geregeld bij in een deuk ligt en waar je verder niet teveel achter moet
zoeken. 3 beestige sterren
voor ‘Huisje Boompje Beest’
Perfecte Buren