Boek van de Maand Bookflash deel 2: ‘P.I.D.’ – Bronja Hoffschlag en WIN
Bookflash deel 2
Het kind sloop aarzelend dichterbij en gluurde naar hem over de lage heg,
die de twee tuinen van elkaar scheidde. “Wat ben je aan het doen, Tom?” Ze
fluisterde, hoewel ze geen idee had waarom.
die de twee tuinen van elkaar scheidde. “Wat ben je aan het doen, Tom?” Ze
fluisterde, hoewel ze geen idee had waarom.
“Ssst, Judy,” siste hij en tijgerde op zijn buik naar de ruimte onder de
veranda. De houten planken waren vlak boven zijn hoofd en hij zag er bijna geen
hand voor ogen. Hij voelde spinnenwebben aan zijn gezicht plakken en slechts
centimeters voor hem dacht hij een klein dier weg te zien schieten. Hij wilde
er niet over nadenken wat het zou kunnen zijn.
veranda. De houten planken waren vlak boven zijn hoofd en hij zag er bijna geen
hand voor ogen. Hij voelde spinnenwebben aan zijn gezicht plakken en slechts
centimeters voor hem dacht hij een klein dier weg te zien schieten. Hij wilde
er niet over nadenken wat het zou kunnen zijn.
Het deed er niet toe. Het was weg en hij had andere dingen aan zijn hoofd.
Langzaam begonnen zijn ogen aan het extreme donker te wennen en hij merkte
dat hij alles buiten zijn onaangename schuilplaats nu duidelijker zag dan een
paar minuten eerder. Vanonder de veranda gluurde hij heimelijk naar Judy.
dat hij alles buiten zijn onaangename schuilplaats nu duidelijker zag dan een
paar minuten eerder. Vanonder de veranda gluurde hij heimelijk naar Judy.
Even leek het erop dat ze haar interesse in het vreemde gedrag van haar
oudere buurjongen begon te verliezen, toen ze om zich heen keek en haar blik op
de schommel naast haar bleef rusten.
oudere buurjongen begon te verliezen, toen ze om zich heen keek en haar blik op
de schommel naast haar bleef rusten.
Tom knikte haar bemoedigend toe, maar wist dat het te donker was om dit
kleine gebaar over te kunnen brengen op deze afstand.
kleine gebaar over te kunnen brengen op deze afstand.
Judy wiebelde van haar linkervoet op de rechter en richtte haar blik toen
weer op hem. Plotseling vastberaden liet ze zich op de grond zakken en kroop op
handen en knieën door een smalle opening in de heg. Zoals ze Tom had zien doen,
schoof ze plat op haar buik in de richting van zijn schuilplaats.
weer op hem. Plotseling vastberaden liet ze zich op de grond zakken en kroop op
handen en knieën door een smalle opening in de heg. Zoals ze Tom had zien doen,
schoof ze plat op haar buik in de richting van zijn schuilplaats.
”Nee, Judy,” kreunde hij. “Ga terug. Ga terug.” Angstig dat haar aanwezigheid
de zijne zou verraden keek hij om zich heen, maar behalve het meisje zag hij
niemand.
de zijne zou verraden keek hij om zich heen, maar behalve het meisje zag hij
niemand.
Ze hoorde hem niet en naderde met bewegingen die het midden hielden tussen
die van een slang en die van een hagedis. Zodra ze bij hem onder de veranda
was, ging ze op haar knieën naast hem zitten en fluisterde: “Het is eng hier.
Wat zijn we aan het doen?”
die van een slang en die van een hagedis. Zodra ze bij hem onder de veranda
was, ging ze op haar knieën naast hem zitten en fluisterde: “Het is eng hier.
Wat zijn we aan het doen?”
“We doen niks,” antwoordde
hij zacht. “Ik probeer te
ontsnappen.”
hij zacht. “Ik probeer te
ontsnappen.”
“Waaraan?” wilde ze weten.
Tom dacht even na, maar schudde toen zijn hoofd. Het was zinloos om zijn
hersenen te pijnigen in de hoop een verklaring voor zijn situatie te vinden,
die het kleine meisje zou kunnen begrijpen. Vaak begreep hij zelf niet eens hoe
het had kunnen gebeuren of waarom hij zich er überhaupt in gemengd had. Nog
minder begreep hij waarom de rest van de wereld niet leek te kunnen zien wat
hij zag.
hersenen te pijnigen in de hoop een verklaring voor zijn situatie te vinden,
die het kleine meisje zou kunnen begrijpen. Vaak begreep hij zelf niet eens hoe
het had kunnen gebeuren of waarom hij zich er überhaupt in gemengd had. Nog
minder begreep hij waarom de rest van de wereld niet leek te kunnen zien wat
hij zag.
“Waaraan wil je ontsnappen?” probeerde Judy opnieuw.
“Er stonden daarstraks mannen voor de deur,” fluisterde Tom.
“Waarom?”
“Dat is een lang verhaal.”
“Waar zijn ze nu?”
“In het huis. Ze willen me opsluiten, omdat ik iets weet wat ik niet had
mogen weten.”
mogen weten.”
“Wat dan?” vroeg ze.
“Dat kan ik niet uitleggen,” zei hij. “Het is een lang verhaal en ik heb
weinig tijd.” Zodra hij vanuit zijn ooghoek de koplampen van een van de zwarte
auto’s op zag lichten, maakte hij zich automatisch kleiner.
weinig tijd.” Zodra hij vanuit zijn ooghoek de koplampen van een van de zwarte
auto’s op zag lichten, maakte hij zich automatisch kleiner.
Naast hem volgde Judy zijn voorbeeld.
Tom realiseerde zich dat hij nooit weg zou kunnen komen. Het huis moest
omsingeld zijn. Waarheen hij ook vluchtte, iemand zou hem zien. “Wil je iets
voor me doen, Judy?” fluisterde hij.
omsingeld zijn. Waarheen hij ook vluchtte, iemand zou hem zien. “Wil je iets
voor me doen, Judy?” fluisterde hij.
Ze knikte.
Hij voelde het meer dan dat hij het daadwerkelijk kon zien, haar korte
hoofdbewegingen tegen zijn schouder. Op gevoel deed hij zijn rugzak af en
schoof die naar het kind toe. “Je moet dit verstoppen,” instrueerde hij op
dringende toon. “Verstop het en bewaar het voor me. Ik kom er voor terug.” Hij
keek opnieuw naar de koplampen van de auto, tientallen meters verderop. “Ooit.”
hoofdbewegingen tegen zijn schouder. Op gevoel deed hij zijn rugzak af en
schoof die naar het kind toe. “Je moet dit verstoppen,” instrueerde hij op
dringende toon. “Verstop het en bewaar het voor me. Ik kom er voor terug.” Hij
keek opnieuw naar de koplampen van de auto, tientallen meters verderop. “Ooit.”
“Oké,” siste ze. “Wat zit erin?”
“Belangrijke papieren,” antwoordde hij. “Je mag ze niet kwijtraken en ze
aan niemand laten zien. Niemand mag weten dat je ze hebt. Begrijp je dat?”
aan niemand laten zien. Niemand mag weten dat je ze hebt. Begrijp je dat?”
“Ja.” Judy trok de rugzak dicht tegen zich aan en friemelde nieuwsgierig
aan de ritssluiting.
aan de ritssluiting.
Tom kon het horen in de doodse stilte. “Laat dicht,” snauwde hij.
Gehoorzaam trok ze haar handje weg en klemde haar vingers nu om een van de
schouderbanden. “Oké,” zei ze weer. Haar stem trilde een beetje, maar ze klonk
eerder opgewonden dan bang.
schouderbanden. “Oké,” zei ze weer. Haar stem trilde een beetje, maar ze klonk
eerder opgewonden dan bang.
“Kun je lezen?” vroeg Tom.
“Ik ben al zeven,” antwoordde ze op beledigde toon en harder dan hij
prettig vond.
prettig vond.
“Ssst,” siste hij. “Je mag het nooit lezen. Hoor je? Nooit. Ook niet als je
groter bent.” Naast hem voelde hij haar opnieuw bevestigend knikken. Hij stak
zijn hand in zijn jaszak en haalde het geld eruit. “Wil je dit morgen
teruggeven aan mijn moeder?” vroeg hij en stopte het bij het kind in haar vrije
hand.
groter bent.” Naast hem voelde hij haar opnieuw bevestigend knikken. Hij stak
zijn hand in zijn jaszak en haalde het geld eruit. “Wil je dit morgen
teruggeven aan mijn moeder?” vroeg hij en stopte het bij het kind in haar vrije
hand.
Judy vroeg niets en stopte het geld in haar broekzak.
Tom schoof op zijn buik dichter naar de rand van de veranda toe en gluurde
er onderdoor. “Je moet nu gaan, Judy,” fluisterde hij, zodra hij het meisje
weer naast zich voelde. “Ga terug via dezelfde weg als je gekomen bent. Blijf
laag bij de grond.”
er onderdoor. “Je moet nu gaan, Judy,” fluisterde hij, zodra hij het meisje
weer naast zich voelde. “Ga terug via dezelfde weg als je gekomen bent. Blijf
laag bij de grond.”
“En jij dan?” vroeg ze bijna onhoorbaar.
“Ik moet hier nog even blijven,” antwoordde hij. “Ga naar huis, Judy.” Hij
knipperde even met zijn ogen. “Wat doe je eigenlijk nog buiten in het donker?”
knipperde even met zijn ogen. “Wat doe je eigenlijk nog buiten in het donker?”
“Spelen. Mama is nog niet thuis,” zei ze. Met moeite trok ze de zware
rugzak weer naar zich toe.
rugzak weer naar zich toe.
“Kun je wel naar binnen?” vroeg hij.
Met haar vrije hand haalde ze een koordje met een sleutel eraan onder haar
jas vandaan. Het metaal glinsterde flets in de schemering.
jas vandaan. Het metaal glinsterde flets in de schemering.
“Ga naar binnen en verstop het,” zei hij. “Ze mogen het niet vinden.”
“Wie?” fluisterde Judy.
“De mannen in de zwarte auto’s.”
Reageer dan voor 22 augustus a.s. om 20.00 uur via de mail naar perfecteburen@gmail.com
Prijsvraag:
Heb je de 2 delige Bookflash goed gelezen?
Dan zijn de volgende vragen vast geen probleem en kun je een kans wagen voor het
gesigneerde exemplaar van P.I.D. dat wij van Uitgeverij Agemo mogen verloten
onder onze leden.
Dan zijn de volgende vragen vast geen probleem en kun je een kans wagen voor het
gesigneerde exemplaar van P.I.D. dat wij van Uitgeverij Agemo mogen verloten
onder onze leden.
A: Wat betekent P.I.D.?
B: Hoe heet het buurmeisje van
Tom en wat is haar leeftijd
Tom en wat is haar leeftijd
Weet je de antwoorden?
Reageer dan voor 22 augustus a.s. om 20.00 uur via de mail naar perfecteburen@gmail.com
Wij maken de winnaar bekend tijdens
de publicatie van het interview met Bronja op 29 augustus, zowel op de BESLOTEN
groep als op de blog.
de publicatie van het interview met Bronja op 29 augustus, zowel op de BESLOTEN
groep als op de blog.
Ben je nog geen lid maar wil je
wel graag kans maken op deze (of een van de andere waanzinnige) winactie(s)?
Meld je dan via DEZE LINK aan op de groep. Heel veel plezier gewenst!
wel graag kans maken op deze (of een van de andere waanzinnige) winactie(s)?
Meld je dan via DEZE LINK aan op de groep. Heel veel plezier gewenst!
0
