‘Slapende reuzen’ – Sylvain Neuvel

Gepubliceerd 10 juli 2017

Genre: speculatieve thriller

Uitgever: Karakter Uitgevers B.V.

ISBN: 9789045213118

Uitvoering: paperback

Aantal pagina’s: 272

Uitgave: 18 mei 2017

Met dank aan Karakter Uitgevers B.V. voor het
recensie-exemplaar.

we zijn
niet alleen…

Cover: het
eerste dat opvalt is het gezicht. Dit gezicht wordt vormgegeven door meerdere sterrenstelsels
en geeft door de manier waarop deze gerangschikt zijn, de illusie van een
gezicht waarvan de ogen gesloten lijken te zijn. De rest van de cover bestaat
uit sterren tegen een zwarte achtergrond, het heelal. De titel van het boek is
weergegeven in glanzende letters, met vlak erboven de zin: we zijn niet alleen. De cover krijgt van mij een 9.

Samenvatting van het verhaal

Rose Franklin uit Deadwood, South Dakota, heeft net haar
elfde verjaardag gevierd. Ze heeft een nieuwe fiets gekregen. Ze besluit na
haar feestje een stukje in het bos te fietsen. Rose ziet in de verte een
turquoise gloed. Terwijl ze naar deze gloed wandelt, verdwijnt de grond onder
haar voeten en ze valt. Ze raakt buiten bewustzijn. Als ze wakker wordt, ligt
ze in een 15 meter diep gat, dat volmaakt vierkant is. De wanden zijn donker en
kaarsrecht en hebben een ingewikkeld snijwerk dat een helder turquoise licht
geeft. Brandweermannen arriveren om Rose te helpen en zijn verbijsterd over wat
zij zien: Rose blijkt in de palm van een reusachtige metalen hand te liggen die
in het gat ligt. Al gauw na haar val neemt het leger de leiding over. Rose
Franklin krijgt pas na 17 jaar weer de kans de handpalm te zien. Ze is inmiddels
doctor in de natuurkunde en krijgt de mogelijkheid om in het geheim met een team
de hand te onderzoeken.

Het bestaan van de hand druist tegen alles in wat men
meent te weten over de Amerikaanse beschavingen. De hand blijkt na testen 1000
jaar ouder dan de oudst bekende beschaving. De hand is een raadsel: het
tart alle natuurkundige wetten.

Tijdens het onderzoek zijn er tegenslagen waardoor
interesse van de Amerikaanse overheid in project vermindert en het onderzoek wordt
stilgelegd. Een aantal medewerkers van het project kan zich hier echter niet
bij neerleggen en ze besluiten door te gaan om uit te zoeken wat het artefact
nu precies inhoudt. Door de uitzonderlijke omstandigheden bij het onderzoek van
het artefact ontstaan er stressvolle situaties, waar de teamleden op
verschillende manieren mee omgaan. Ze komen voor de vraag te staan of het
artefact kan zorgen voor eeuwige vrede of dat het juist gebruikt kan worden als
een massavernietigingswapen. Het team moet keuzes maken wat ethisch en moraal verantwoordelijk
is.

Conclusie

Het verhaal begint met “Bestand nr. 003” Vraaggesprek met dr. Rose Franklin, PhD,
Senior wetenschapper, Enrico Fermi Instituut. Locatie: Universiteit van Chicago, Chicago, IL

Het blijkt dat dit de vertelstijl van het verhaal is. Het
gehele boek bestaat uit verschillende bestanden, zoals vraaggesprekken met
diverse mensen (wetenschappers, militairen, politici), logboeken,
audiodagboeken, nieuwsartikelen, missierapporten en transcripties. Er is één
personage dat steeds terugkeert in zo goed als alle bestanden: de interviewer. Het
wordt gedurende het hele verhaal niet bekend wie de (mannelijke) interviewer is,
wat mijn nieuwsgierigheid alleen maar vergrootte. Wat is de reden dat hij
onbekend dient te blijven? Het is intrigerend dat je niet weet wie de interviewer
is. Het is een man en hij heeft duidelijk de leiding over de gehele operatie.
Organisaties zoals NSA kan hij zomaar aan de kant schuiven. Het is dus een man
met veel (politieke) macht.

De schrijfstijl maakt het verhaal interessant. Het is echt
alsof je geheime rapporten, interviews en verslagen leest. Wat daaraan bijdraagt
is het feit dat de bestanden elkaar weliswaar opvolgen, maar er regelmatig
bestanden ontbreken. Zo begint het verhaal met bestand nr. 003, dan 004 en dan
een sprong naar 007, 009 en 017. Wat houdt dat in? Krijg je als lezer maar een
deel van de waarheid over de hand te lezen? Zijn de bestanden die ontbreken,
bewust weggelaten? Wat het lezen van deze bestanden zo interessant maakt, is
dat het boek op deze manier geen standaardverhaal is. Met het lezen van elk
bestand krijg je als lezer steeds meer inzicht in wat er aan de hand is.

Alle medewerkers van het project houden een audiodagboek
bij om hen te helpen om met de stress om te gaan. Je krijgt door deze tapes een
beter inzicht in de mensen die meewerken aan het project en hun motivatie en
beweegredenen. Ondanks deze afstandelijke manier van schrijven leer je de
personages uit de bestanden goed kennen. Hoe meer je over het artefact te weten
krijgt, des te meer vragen roept het bij de lezer op: is het een wapen? Is het
buitenaards? Welk doel dient het?

Het boek wordt beschreven als een speculatieve thriller.
Ik vind het persoonlijk niet echt een thriller. Het is meer een sciencefictionverhaal.
Dit vanwege het vermoeden van het bestaan van aliens en de verschillende takken
van de wetenschap die een belangrijke rol spelen gedurende het verhaal, zoals
bijvoorbeeld natuurkunde, wiskunde en cryptologie.

De epiloog verraste mij zeer aangenaam en intrigeerde mij.
Aan het einde van het verhaal is door het open einde goed te merken dat
“Slapende reuzen” het eerste deel is van een tweeluik. Ik kijk erg uit naar het
volgende deel “Ontwakende goden” dat in november 2017 verschijnt. Ik geef
“Slapende reuzen” 3,5 sterren

Jeanine Feunekes-Both – recensente De Perfecte Buren