‘Bloedwetten – Verlossing’ – Sophia Drenth
Genre: fantasy
Uitgever: Staaldruk (een imprint van Quasis Uitgevers)
ISBN: 9789492099259
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 395
Uitgave: april 2017
Met dank aan Sophia Drenth
voor het recensie-exemplaar.
voor het recensie-exemplaar.
Cover
Je ziet een deel van een vrouwelijke gestalte, die op de
grond ligt. Je ziet haar benen, gehuld in een jurk, haar voeten zijn onbedekt.
Door het kleurgebruik, zwart-wit tinten, intrigeert de cover. De titel staat
duidelijk vermeld, samen met het door Sophia Drenth zelf ontworpen symbool.
Onderaan het boek staat dat het boek het tweede boek van de Bloedwetten is met
de titel “Verlossing”. Ik geef de cover een 9.
grond ligt. Je ziet haar benen, gehuld in een jurk, haar voeten zijn onbedekt.
Door het kleurgebruik, zwart-wit tinten, intrigeert de cover. De titel staat
duidelijk vermeld, samen met het door Sophia Drenth zelf ontworpen symbool.
Onderaan het boek staat dat het boek het tweede boek van de Bloedwetten is met
de titel “Verlossing”. Ik geef de cover een 9.
Samenvatting van het verhaal
Roan Storm bezoekt een opera met een Ath’vacii als ster.
Dat zou een jaar daarvoor absoluut onvoorstelbaar zijn geweest. Sinds de nieuwe
Bloedwet van Roan Storm is aangenomen, begeven de Ath’vacii zich vrij onder het
volk, net zoals hun menselijke soortgenoten met als voorwaarde dat ze zich aan de
Bloedwet houden. Raadsheer Eisenwoud heeft het voor elkaar gekregen om de
nieuwe wet betreffende het bloed in zijn voordeel te laten werken en wel op
zo’n manier dat het juist Roans streven om mensen te beschermen tegen het bloed
tegenwerkt.
Dat zou een jaar daarvoor absoluut onvoorstelbaar zijn geweest. Sinds de nieuwe
Bloedwet van Roan Storm is aangenomen, begeven de Ath’vacii zich vrij onder het
volk, net zoals hun menselijke soortgenoten met als voorwaarde dat ze zich aan de
Bloedwet houden. Raadsheer Eisenwoud heeft het voor elkaar gekregen om de
nieuwe wet betreffende het bloed in zijn voordeel te laten werken en wel op
zo’n manier dat het juist Roans streven om mensen te beschermen tegen het bloed
tegenwerkt.
Persoonlijk worstelt Roan met het feit dat hij nu een Ath’vacii
is en onsterfelijk. Alle Ath’vacii dragen een leegte met zich mee en Roan
bespeurt de eerste sporen ervan in zichzelf: een gat dat door niets of niemand
kon worden opgevuld. Hij weigert eraan toe te geven en probeert zijn
menselijkheid vast te houden. Dit blijkt echter steeds moeilijker. Daarnaast
heeft Roan nog andere zaken aan zijn hoofd: zijn grote liefde Maïa gaat een
verstandshuwelijk aan met Victoire, een man die ze al van kindsbeen af aan
kent. Roan komt er ook achter dat bloedpulver gratis onder de menselijke
bevolking wordt uitgedeeld en Roan vindt dit een zeer gevaarlijke ontwikkeling.
Hij wil dat het bloed van mensen en Ath’vacii gescheiden blijft. Al gauw neemt
de drang naar bloedpulver bij mensen alleen maar toe en blijkt dat het
bloedpulver niet meer voldoende is voor hen en krijgt de bloeddorst de overhand.
De Ath’vacii zijn niet meer veilig. Waren zij vroeger de jager en de mens de
prooi, nu zijn de rollen omgedraaid.
is en onsterfelijk. Alle Ath’vacii dragen een leegte met zich mee en Roan
bespeurt de eerste sporen ervan in zichzelf: een gat dat door niets of niemand
kon worden opgevuld. Hij weigert eraan toe te geven en probeert zijn
menselijkheid vast te houden. Dit blijkt echter steeds moeilijker. Daarnaast
heeft Roan nog andere zaken aan zijn hoofd: zijn grote liefde Maïa gaat een
verstandshuwelijk aan met Victoire, een man die ze al van kindsbeen af aan
kent. Roan komt er ook achter dat bloedpulver gratis onder de menselijke
bevolking wordt uitgedeeld en Roan vindt dit een zeer gevaarlijke ontwikkeling.
Hij wil dat het bloed van mensen en Ath’vacii gescheiden blijft. Al gauw neemt
de drang naar bloedpulver bij mensen alleen maar toe en blijkt dat het
bloedpulver niet meer voldoende is voor hen en krijgt de bloeddorst de overhand.
De Ath’vacii zijn niet meer veilig. Waren zij vroeger de jager en de mens de
prooi, nu zijn de rollen omgedraaid.
Conclusie
Het boek bestaat, net als het eerste boek, wederom uit
vier delen. Elk deel heeft één woord als titel en beschrijft waar dat deel over
zal gaan. Ik vind dit een aangename indeling qua lezen.
vier delen. Elk deel heeft één woord als titel en beschrijft waar dat deel over
zal gaan. Ik vind dit een aangename indeling qua lezen.
In de eerste paar pagina’s heeft Sophia Drenth de kern
van het eerste boek “Bloedwetten – Vonnis” op zo’n vloeiende manier verwerkt in
het verhaal dat het leest als onderdeel van dit verhaal en je gelijk weer op de
hoogte bent waar “Bloedwetten – Vonnis” over ging en hoe het eindigde.
van het eerste boek “Bloedwetten – Vonnis” op zo’n vloeiende manier verwerkt in
het verhaal dat het leest als onderdeel van dit verhaal en je gelijk weer op de
hoogte bent waar “Bloedwetten – Vonnis” over ging en hoe het eindigde.
Dit boek begint ermee dat Roan Storm een opera bezoekt waar
een Ath’vacii de ster van het optreden is. Dat zou een jaar daarvoor absoluut
onmogelijk zijn geweest. Dit stuk is direct pakkend. Het is namelijk dermate goed
beschreven dat ik het gevoel had dat ik erbij was. Ik voelde de
verontwaardiging van Roan Storm. In dit eerste deel van het boek legt de
schrijfster de basis voor het verdere verloop van het verhaal. Enkele bekende
personages uit het eerste boek, zoals enkele Ath’vacii, komen terug en nieuwe
personages worden geïntroduceerd. Sophia Drenth heeft reeds in het eerste boek
sterke personages geschapen. In dit deel krijg je nog meer inzicht in hun
karakters. Zoals Katine LaSoeur, dit is een personage dat ik steeds meer ga
waarderen, ondanks het feit dat ze een sluwe Ath’vacii is, die overal haar
voordeel uit probeert te halen. Ze heeft iets over zich waardoor ik haar
ondanks alles sympathiek vind.
een Ath’vacii de ster van het optreden is. Dat zou een jaar daarvoor absoluut
onmogelijk zijn geweest. Dit stuk is direct pakkend. Het is namelijk dermate goed
beschreven dat ik het gevoel had dat ik erbij was. Ik voelde de
verontwaardiging van Roan Storm. In dit eerste deel van het boek legt de
schrijfster de basis voor het verdere verloop van het verhaal. Enkele bekende
personages uit het eerste boek, zoals enkele Ath’vacii, komen terug en nieuwe
personages worden geïntroduceerd. Sophia Drenth heeft reeds in het eerste boek
sterke personages geschapen. In dit deel krijg je nog meer inzicht in hun
karakters. Zoals Katine LaSoeur, dit is een personage dat ik steeds meer ga
waarderen, ondanks het feit dat ze een sluwe Ath’vacii is, die overal haar
voordeel uit probeert te halen. Ze heeft iets over zich waardoor ik haar
ondanks alles sympathiek vind.
Naarmate je verder leest stijgt de spanning. Er vinden
een aantal belangrijke en vooral boeiende gebeurtenissen plaats. Het verhaal
komt dan in een stroomversnelling en het is moeilijk om het boek aan de kant te
leggen. Elk personage schijnt er een eigen agenda op na te houden en de zaken
waar Roan mee te maken krijgt, worden van kwaad tot erger.
een aantal belangrijke en vooral boeiende gebeurtenissen plaats. Het verhaal
komt dan in een stroomversnelling en het is moeilijk om het boek aan de kant te
leggen. Elk personage schijnt er een eigen agenda op na te houden en de zaken
waar Roan mee te maken krijgt, worden van kwaad tot erger.
Het boek is spannend, intrigerend en zit boordevol heerlijk
politiek gekonkel. Deze verhaallijnen zijn boeiend om te volgen. Elk personage
heeft zo zijn eigen redenen op een bepaalde positie proberen te bemachtigen. De
belangrijkste daarvan is uiteraard het hebben van macht. Sophia Drenth is
fantasierijk in het beschrijven van manieren van wat mensen ervoor over hebben
om dit te bereiken.
politiek gekonkel. Deze verhaallijnen zijn boeiend om te volgen. Elk personage
heeft zo zijn eigen redenen op een bepaalde positie proberen te bemachtigen. De
belangrijkste daarvan is uiteraard het hebben van macht. Sophia Drenth is
fantasierijk in het beschrijven van manieren van wat mensen ervoor over hebben
om dit te bereiken.
Graag geef ik dit bijzondere boek, dat niet zomaar bij
één genre is onder te brengen, 4 sterren.
één genre is onder te brengen, 4 sterren.
Jeanine Feunekes-Both – recensent De Perfecte Buren
Lees HIER het 1e deel – Bloedwetten – Vonnis
0
