‘Bonbons als ontbijt’ – Pamela Moore
Genre: roman
Uitgever: Gibbon Uitgeefagentschap
ISBN: 978.94.91363.69.6 / NUR: 302
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 301
Uitgave: januari 2017
Uitgever: Gibbon Uitgeefagentschap
ISBN: 978.94.91363.69.6 / NUR: 302
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 301
Uitgave: januari 2017
Met
dank aan uitgeverij Gibbon Uitgeefagenschap voor dit recensie-exemplaar.
dank aan uitgeverij Gibbon Uitgeefagenschap voor dit recensie-exemplaar.
Cover
De cover van
‘Bonbons als ontbijt’ laat een jonge vrouw zittend op een trap zien. De vrouw
kijkt peinzend weg van het kader. Haar kleding en haar rood gestifte lippen
illustreren een tijdsbeeld; de jaren vijftig. De cover in combinatie met de
titel doet vermoeden dat het boek meer op vrouwen is gericht. Desalniettemin
een mooi beeld. Ik geef de cover een 8.
De cover van
‘Bonbons als ontbijt’ laat een jonge vrouw zittend op een trap zien. De vrouw
kijkt peinzend weg van het kader. Haar kleding en haar rood gestifte lippen
illustreren een tijdsbeeld; de jaren vijftig. De cover in combinatie met de
titel doet vermoeden dat het boek meer op vrouwen is gericht. Desalniettemin
een mooi beeld. Ik geef de cover een 8.
Samenvatting van het verhaal
Courtney
Farrell is 15 jaar en ze zit, samen met haar opstandige vriendin Janet Parker,
op Scaisbrooke, een conservatieve kostschool. Courtney vind niet echt
aansluiting bij haar leeftijdsgenoten (op Janet na). Ze zoekt veel contact met
juffrouw Rosen die Courtney van alles leert over literatuur en muziek. Als
juffrouw Rosen het contact met Courtney verbreekt om haar zo meer met
leeftijdsgenoten om te laten gaan, wil Courtney niets liever dan zo snel
mogelijk terugverhuizen naar Hollywood, waar haar moeder Sondra woont.
Courtney
Farrell is 15 jaar en ze zit, samen met haar opstandige vriendin Janet Parker,
op Scaisbrooke, een conservatieve kostschool. Courtney vind niet echt
aansluiting bij haar leeftijdsgenoten (op Janet na). Ze zoekt veel contact met
juffrouw Rosen die Courtney van alles leert over literatuur en muziek. Als
juffrouw Rosen het contact met Courtney verbreekt om haar zo meer met
leeftijdsgenoten om te laten gaan, wil Courtney niets liever dan zo snel
mogelijk terugverhuizen naar Hollywood, waar haar moeder Sondra woont.
Courtney
wil namelijk niets liever dan volwassen zijn. Ze stort zich dan ook snel in een
affaire met de homofiele acteur Barry Cabot, ondanks alle waarschuwingen.
Sondra, een actrice op retour, moet al snel wegens geldgebrek verhuizen van de
exclusieve ‘strip’ van Hollywood naar een goedkope wijk. Dit is een hard gelag
voor zowel Courtney als Sondra. Uiteindelijk besluit Sondra om zich over haar
eigen trots heen te zetten en te verhuizen naar New York, waar ze meer werk
voor de televisie kan gaan doen.
wil namelijk niets liever dan volwassen zijn. Ze stort zich dan ook snel in een
affaire met de homofiele acteur Barry Cabot, ondanks alle waarschuwingen.
Sondra, een actrice op retour, moet al snel wegens geldgebrek verhuizen van de
exclusieve ‘strip’ van Hollywood naar een goedkope wijk. Dit is een hard gelag
voor zowel Courtney als Sondra. Uiteindelijk besluit Sondra om zich over haar
eigen trots heen te zetten en te verhuizen naar New York, waar ze meer werk
voor de televisie kan gaan doen.
In New York ontmoet Courtney haar vriendin
Janet van Scaisbrooke weer. Samen duikt ze met Janet het nachtleven van de
jetset in. Janet kent alle ‘groepen’ en feesten en geniet een bepaalde
reputatie. Dag in, dag uit staan ze laat op, spoelen de kater weg en gaan ze
weer op pad. Courtney wordt door Janet voorgesteld aan de excentrieke,
schatrijke Anthony en ze krijgen een relatie die vooral gebaseerd is op de
ondefinieerbare fascinatie die ze voor elkaar hebben. Later ontmoet ze eveneens
de meer evenwichtige Charles Cunningham. Hij is alles wat Anthony niet is;
aangepast, hoffelijk en charmant. Courtney, voortdurend op zoek naar zichzelf, wordt
door beide mannen aangetrokken, maar ze kan zich niet onvoorwaardelijk
overgeven aan de een of de ander. De dagen en nachten lijken in elkaar over te
vloeien, er lijkt niets te veranderen, maar toch verdwaalt Courtney steeds
verder in haar zoektocht naar wie ze is.
Janet van Scaisbrooke weer. Samen duikt ze met Janet het nachtleven van de
jetset in. Janet kent alle ‘groepen’ en feesten en geniet een bepaalde
reputatie. Dag in, dag uit staan ze laat op, spoelen de kater weg en gaan ze
weer op pad. Courtney wordt door Janet voorgesteld aan de excentrieke,
schatrijke Anthony en ze krijgen een relatie die vooral gebaseerd is op de
ondefinieerbare fascinatie die ze voor elkaar hebben. Later ontmoet ze eveneens
de meer evenwichtige Charles Cunningham. Hij is alles wat Anthony niet is;
aangepast, hoffelijk en charmant. Courtney, voortdurend op zoek naar zichzelf, wordt
door beide mannen aangetrokken, maar ze kan zich niet onvoorwaardelijk
overgeven aan de een of de ander. De dagen en nachten lijken in elkaar over te
vloeien, er lijkt niets te veranderen, maar toch verdwaalt Courtney steeds
verder in haar zoektocht naar wie ze is.
Conclusie
‘Bonbons als
ontbijt’ geeft een prachtig tijdsbeeld weer. De jaren vijftig van Amerika. Kort
na de grote oorlog. Het tijdperk van de zogeheten ‘beat-generatie’. Een tijd
waarin er een enorme kloof was tussen de oudere en jongere generatie. De oudere
generatie die gestreden en geleden heeft voor de nieuwe vrijheid. Die een
bestaan heeft weten op te bouwen en hier dankbaar voor is.
‘Bonbons als
ontbijt’ geeft een prachtig tijdsbeeld weer. De jaren vijftig van Amerika. Kort
na de grote oorlog. Het tijdperk van de zogeheten ‘beat-generatie’. Een tijd
waarin er een enorme kloof was tussen de oudere en jongere generatie. De oudere
generatie die gestreden en geleden heeft voor de nieuwe vrijheid. Die een
bestaan heeft weten op te bouwen en hier dankbaar voor is.
De jongere generatie
die binnen deze nieuwe vrijheid op zoek moest naar een nieuwe identiteit en
daarbij niets tekort kwam. Pamela Moore heeft met ‘Bonbons als ontbijt’ een krachtig
verhaal geschreven over hoe de jeugd ongemerkt voorbij gaat. Ineens is daar het
besef dat je, in je drang naar volwassen te zijn, niet meer terug kunt vallen
op je kind-zijn, omdat je dit stadium al ver voorbij bent. Een verhaal over ‘je
plek vinden’ in de (nieuwe) realiteit. Pamela Moore weet op overtuigende wijze
de eenzaamheid te verwoorden die een tiener voelt tijdens de ‘obscure’ jaren
van de puberteit. Een periode waarin je krampachtig probeert je los te
worstelen van je eigen infantiliteit, maar waarbij je tegelijkertijd geen idee
hebt hoe dit aan te pakken. Diverse passages getuigen van een flinke dosis
wereldwijsheid, de dialogen hebben diepgang en de karakters zijn kleurrijk en
divers. De dialogen tussen Courtney en haar vader Robbie laten vooral veel
inzicht zien, waarbij je het vermoeden krijgt dat het welhaast autobiografisch
moet zijn. Als je bedenkt dat Pamela Moore zelf 17 jaar was toen ze het schreef
(oorspronkelijke uitgave 1956), dan kun je niet anders concluderen dat dit een
knappe prestatie is.
die binnen deze nieuwe vrijheid op zoek moest naar een nieuwe identiteit en
daarbij niets tekort kwam. Pamela Moore heeft met ‘Bonbons als ontbijt’ een krachtig
verhaal geschreven over hoe de jeugd ongemerkt voorbij gaat. Ineens is daar het
besef dat je, in je drang naar volwassen te zijn, niet meer terug kunt vallen
op je kind-zijn, omdat je dit stadium al ver voorbij bent. Een verhaal over ‘je
plek vinden’ in de (nieuwe) realiteit. Pamela Moore weet op overtuigende wijze
de eenzaamheid te verwoorden die een tiener voelt tijdens de ‘obscure’ jaren
van de puberteit. Een periode waarin je krampachtig probeert je los te
worstelen van je eigen infantiliteit, maar waarbij je tegelijkertijd geen idee
hebt hoe dit aan te pakken. Diverse passages getuigen van een flinke dosis
wereldwijsheid, de dialogen hebben diepgang en de karakters zijn kleurrijk en
divers. De dialogen tussen Courtney en haar vader Robbie laten vooral veel
inzicht zien, waarbij je het vermoeden krijgt dat het welhaast autobiografisch
moet zijn. Als je bedenkt dat Pamela Moore zelf 17 jaar was toen ze het schreef
(oorspronkelijke uitgave 1956), dan kun je niet anders concluderen dat dit een
knappe prestatie is.
“Ze wilde er
niets van weten en niet over praten, alsof het vanzelf wel wegging als ze het
negeerde. Ook in dit zwembad lagen dode bladeren, maar door er heel snel aan
voorbij te lopen zou ze die misschien niet zien.”
niets van weten en niet over praten, alsof het vanzelf wel wegging als ze het
negeerde. Ook in dit zwembad lagen dode bladeren, maar door er heel snel aan
voorbij te lopen zou ze die misschien niet zien.”
“ ’Ik weet bijna
niets over jou’, zei Courtney. ‘Je lijkt bij geen enkele groep of klasse te
horen. Het is net alsof ik je in een uitgekiende pose op een podium heb
aangetroffen toen het toneellicht aanging, zonder enige verklaring waarom je
daar was.’ ”
niets over jou’, zei Courtney. ‘Je lijkt bij geen enkele groep of klasse te
horen. Het is net alsof ik je in een uitgekiende pose op een podium heb
aangetroffen toen het toneellicht aanging, zonder enige verklaring waarom je
daar was.’ ”
Het
verhaal geeft een bijzonder beeld van een overgangsperiode in de geschiedenis
en het beschrijft nauwgezet het karakter van de jeugd in die tijd. ‘Bonbons als
ontbijt’ heeft qua toon veel raakvlakken met een ander iconisch verhaal uit die
tijd, namelijk ‘On the road’, van Jack Kerouac, maar dit is vanuit een
vrouwelijk perspectief geschreven. Een indrukwekkend verhaal over een jong
meisje dat heel snel volwassen wil worden.
verhaal geeft een bijzonder beeld van een overgangsperiode in de geschiedenis
en het beschrijft nauwgezet het karakter van de jeugd in die tijd. ‘Bonbons als
ontbijt’ heeft qua toon veel raakvlakken met een ander iconisch verhaal uit die
tijd, namelijk ‘On the road’, van Jack Kerouac, maar dit is vanuit een
vrouwelijk perspectief geschreven. Een indrukwekkend verhaal over een jong
meisje dat heel snel volwassen wil worden.
Beoordeling
Alleen al
kijkend naar de tijd waarin het boek voor het eerst uitkwam (1956) mag ‘Bonbons
als ontbijt’ indrukwekkend genoemd worden. Tel daarbij op dat het boek door een
17-jarig meisje geschreven is, dan maakt dat het des te indrukwekkender. Pamela
Moore heeft op 26-jarige leeftijd zelfmoord gepleegd. Het nawoord van haar
zoon, die precies 9 maanden oud was toen zijn moeder in de kamer naast de zijne
zelfmoord pleegde, terwijl hij in de wieg lag, is ontroerend en geeft meer inzicht
in de persoonlijkheid van de schrijfster (ook al heeft hij haar nooit gekend). Een
knap en overtuigend verhaal over opgroeien in de jaren vijftig. Ik geef het
boek 4 sterren.
Alleen al
kijkend naar de tijd waarin het boek voor het eerst uitkwam (1956) mag ‘Bonbons
als ontbijt’ indrukwekkend genoemd worden. Tel daarbij op dat het boek door een
17-jarig meisje geschreven is, dan maakt dat het des te indrukwekkender. Pamela
Moore heeft op 26-jarige leeftijd zelfmoord gepleegd. Het nawoord van haar
zoon, die precies 9 maanden oud was toen zijn moeder in de kamer naast de zijne
zelfmoord pleegde, terwijl hij in de wieg lag, is ontroerend en geeft meer inzicht
in de persoonlijkheid van de schrijfster (ook al heeft hij haar nooit gekend). Een
knap en overtuigend verhaal over opgroeien in de jaren vijftig. Ik geef het
boek 4 sterren.
Chester
Gerritse – recensent De Perfecte Buren
Gerritse – recensent De Perfecte Buren
var bol_pml={“id”:”bol_1490218286306″,”baseUrl”:”partnerprogramma.bol.com”,”urlPrefix”:”https://aai.bol.com/openapi/services/aai/”,”productId”:”productid=9200000061328069&”,”site_id”:”47033″,”target”:true,”rating”:true,”price”:true,”link_name”:”bonbons”,”link_subid”:””,”image_size”:true,”image_position”:”left”,”width”:”250″,”cols”:”1″,”background_color”:”#FFFFFF”,”text_color”:”#CB0100″,”link_color”:”#0000FF”,”border_color”:”#D2D2D2″,”letter_type”:”verdana”,”letter_size”:”11″};
0
