‘Zilveren Vleugels’ – Vanessa Gerrits Deel 2 in de Vleugels Trilogie

voorkant van het boek. De cover is donkerder dan die van deel een, waarop je
Lucy als engel zag schitteren. De afbeelding past goed bij het verhaal. Als je
goed kijkt, zie je op de afbeelding een klein detail dat een grote rol speelt
in dit verhaal. De titel van het boek is met een mooi lettertype onderaan de
cover vermeld. Daaronder staat dat het boek het tweede deel is in de Vleugels
Trilogie. Ik geef de cover een 7.
kennismaakte met de Kraai Max. Ze heeft inmiddels haar ZorgLicentie
teruggekregen, waardoor zij opnieuw toestemming heeft gekregen om in het
ziekenhuis te werken. Dit keer niet voor een specifieke Bestemmelinge, zoals
het jaar daarvoor voor Cathyryn Hull, maar voor iedereen die haar hulp nodig heeft.
Door dit werk trekt ze aandacht van een oude bekende, die vijandige gevoelens
ontwikkelt ten opzichte van Lucy.
onder controle te houden en steelt minder. Ook de Maannacht heeft door oefening
steeds minder invloed op zijn weerwolvenbloed. Echter is er een mysterieus litteken in zijn nek verschenen, in de vorm van
een A en dit litteken blijkt niet zonder betekenis te zijn. Max voelt zich nog steeds schuldig dat hij Lucy’s vleugels heeft gestolen en
is vastberaden haar nieuwe vleugels te geven. Om dit voor elkaar te krijgen
werkt hij met Vérène, de dochter van Doc, aan een mechanisch prototype van
angellicumzilver om uiteindelijk samen met Lucy te kunnen vliegen.
Na bijna een jaar samen te zijn met Max is Lucy nog steeds verloofd met de
beschermengel J.J.. Lucy hoopt steeds dat hij tot inkeer zal komen en de verloving
zal verbreken, maar J.J. blijft van haar houden, ondanks het feit dat ze
afstand van hem houdt. Binnen drie weken moet hun zogenaamde Preliminair Eeuwig
VerbondsContract veranderd zijn in een definitief Eeuwig VerbondsContract en
zullen zij officieel getrouwd zijn.
die van Anna-Lucia (Lucy) en Max. Vanaf het begin is het verhaal goed te
volgen. Vanessa Gerrits haalt spelenderwijs zaken uit het eerste deel aan en
voegt deze toe aan het nieuwe verhaal. Op deze manier zit je gelijk in het
verhaal. Het is een heerlijk vervolg: het leest vlot met hier en daar een
vleugje (sarcastische) humor.
uitgewerkt en worden in dit deel meer verdiept. Om een voorbeeld te geven: Max
is deels weerwolf en hier wordt in dit verhaal dieper op ingegaan. Maar niet
alleen de hoofdpersonages, maar ook andere personages krijgen meer diepgang en zijn
meer uitgewerkt, zoals bijvoorbeeld de zus van Lucy, Maria-Clara. Net als haar
zus neemt zij het niet zo nauw met de strikte regels die in de korf en
daarbuiten voor engelen gelden. Ook Doc en zijn dochter Vérène hebben een
grotere en belangrijke rol in dit verhaal. Ik ben vooral aan Doc erg gehecht
geraakt. Ook al blijven Max en Lucy de hoofdpersonages, het is aangenaam dat de
andere personages een grotere rol hebben gekregen.
met vijandige gevoelens naar Lucy toe, niet wat meer over het verhaal verdeeld
is. Het komt met name aan het begin en einde voor en hij wordt maar af en toe
tussendoor vermeld. Er had van mij iets meer nadruk mogen liggen op die
verhaallijn gedurende het verhaal.
zoetsappig is. Vanessa Gerrits beschrijft de relatie tussen Max en Lucy met
alle daarbij behorende facetten, zoals jaloezie en de angst uit elkaar te
groeien. Daarnaast is het verhaal ook spannend vanwege bedreigingen en
tegenslagen waar de personages mee te maken krijgen, zoals bijvoorbeeld de
Tribalkraaien, die in deel een ook voorkwamen en verder een oude bekende uit
het eerste deel. Het is een aangename combinatie en maakt dat het een veelzijdig
verhaal is. Ik heb ervan genoten.