‘Van Scylla in Charybdis’ – Tim Boon

recensie-exemplaar.
direct dat het boek gaat over twee geloven: het christendom en de islam. Je
ziet verder duistere wolken op de achtergrond, waar het zonlicht prachtig
doorheen schijnt. De titel zei mij in eerste instantie niets en ik heb deze via
Google opgezocht. Het is gebaseerd op het spreekwoord “Van Scylla in Charybdis
vervallen/geraken” dat zoveel betekent als “van moeilijke omstandigheden in nog
moeilijkere omstandigheden terechtkomen”. Een uitstekend gekozen titel voor dit
boek naar mijn mening.
en leed in een door extreemrechts ontwrichte samenleving”. De cover krijgt
van mij een 9, omdat hij duidelijk weergeeft waar het boek over gaat.
Simon neemt zijn vriend Yann, die agnost is, tegen zijn zin mee naar een
bijeenkomst van de PVF, een partij die haat en onverdraagzaamheid predikt. Yann
is verontwaardigd dat Simon hem er mee naar toe neemt. Simon heeft daar als
antwoord op dat Yann zich pas een echte mening kan vormen als je bereid bent te
luisteren naar verschillende standpunten.
Sinds oprichting van deze partij zijn de spanningen tussen de verschillende
culturen en geloven op de spits gedreven. Het fascistische gedachtegoed is nu meer
regel dan uitzondering. De islam wordt ervan beschuldigd dat zijn aanhang
systematisch hele families naar Frankrijk loodst met als enige doel het destabiliseren
van de Westerse maatschappij. De Katholieke Kerk voelt zich bedreigd door de
opkomst van de islam en besluit zich op te werpen als beschermer van de
Westerse waarden.
haat ten opzichte van mensen van andere culturen en geloven. De Scheiding tussen
Kerk en Staat wordt steeds vager als de Katholieke kerk tot de politiek
toetreedt.
niet mag mengen in politieke zaken, maar helaas sluiten steeds meer mensen zich
bij de extreemrechtse beweging aan. Yann staat niet achter deze extreme
denkbeelden en heeft het gevoel dat hij steeds meer in een isolement raakt. Hij
durft steeds minder voor zijn menig uit te komen en raakt gefrustreerd. Hier
komt verandering in als Yann op de faculteit waar hij studeert Marine ontmoet.
Ze vraagt hem om haar de volgende avond in een café te ontmoeten. Eenmaal daar
aangekomen blijkt dat Marine bij een groepering hoort die er genoeg van heeft
om hulpeloos toe te kijken hoe de maatschappij verandert en hoe de leiders haat
zaaien.
uitnodiging zonder enige twijfel, mede door zijn bewondering voor Marine als
vrouw. Ze is als een Jeanne d’Arc voor hem die opkomt voor de goede zaak. De
groep blijkt een cel te zijn van een verzetsbeweging tegen de gevestigde orde
die door heel Europa actief is. Door het besluit zich bij het verzet aan te
sluiten, komt het leven van Yann op alle vlakken op zijn kop te staan.
in de vorm van ik-persoon (Yann). Yann hoopt dat hij met zijn verhaal andere
mensen hoop terug kan geven na de vreselijke gebeurtenissen die hij heeft
meegemaakt. Hij hoopt dat er in de maatschappij nog steeds mensen zijn die zich
niet monddood laten maken, dat er mensen zijn die nog voor hun mening uit
durven komen, ongeacht de gevolgen. Dan begint Yann te vertellen over zijn
belevenissen, die vijf jaar eerder begonnen toen hij met Simon naar die
beruchte bijeenkomst ging. Vanaf hoofdstuk 1 wordt het verhaal verteld in de
derde persoon en ben je dus vijf jaar
terug in het verleden, in Orange, Frankrijk, 2022.
boeien. Je voelt in de proloog de angst van Yann. In het begin van het verhaal
wordt al gelijk duidelijk dat Yann geen man van extremen is qua geloof en
politieke voorkeur. Hij noemt zichzelf agnost. Een agnost is iemand die geen
overtuiging heeft jegens het wel of niet bestaan van (een) bovennatuurlijk(e)
macht(en) zoals God.
af in de nabije toekomst, maar de schrijver weet je als lezer met dit boek te
raken, er is op dit moment al zoveel gaande waarover Tim Boon schrijft.
dat vlot leest, van begin tot eind spannend is, maar je tegelijkertijd ook aan
het denken zet. Wat zou je zelf doen? Extreemrechts volgen, het verzet in gaan
of je gedachten voor je houden en niets doen.
wordt zoals de schrijver in dit boek weergeeft. Echter ben ik bang dat we
inderdaad steeds meer die kant op gaan en persoonlijk vind ik dat beangstigend.
Het boek heeft mij aan het denken gezet wat zal de toekomst ons nog zou kunnen brengen.
Het is een boek dat het politieke gevoel van deze tijd uitstekend weerspiegelt.
leest zijn gedachten via brieven die hij schrijft. De eerste brief heet: Dag
138 van de nieuwe orde. Ook Simons kant van de gebeurtenissen is boeiend en
verrassend om te lezen. In totaal zijn er vier brieven van Simon. Via deze
brieven krijg je als lezer zicht op hoe de politieke situatie zich ontwikkelt;
niet alleen die in Europa, maar in de gehele wereld.
en die verklaart waarom mensen het verzet helpen:
steunen, niet om anderen mee te slaan. Dat is in het verleden al te vaak
gebeurd en daar wordt dan meestal vol ongeloof op teruggekeken. En nu gebeurt
het gewoon opnieuw”.
zijn dermate indrukwekkend dat deze mij nog lange tijd bij zullen blijven. Laten
we hopen dat dit verhaal fictie blijft. Gezien de huidige politieke en
godsdienstige toestand in de wereld zou dit verhaal best wel eens werkelijkheid
kunnen worden. Ik hoop van harte van niet.