‘De duistere oorlog – boek 1, het begin van het einde’ – Kevin Deckers

augustus 2016
dank aan uitgeverij Zilverbron voor het beschikbaar stellen van het
recensieboek.
cover is in een duistere kleurstelling. De afbeeldingen op het internet doen de
uiteindelijke kleurstelling van de cover geen eer aan. Op de afbeeldingen is de
achtergrond veel blauwer dan in werkelijkheid. Er staat een kasteel op, met op
de brug een ruiter die richting de poort van het kasteel rijdt. De naam van de
schrijver staat bovenaan in witte letters en aan de onderkant staat eveneens de
titel van het boek in witte letters. Deze knallen eruit t.o.v. de achtergrond.
De cover spreekt mij aan en krijgt een 8.
in de duizend jaar is er in het universum kans op een allesvernietigende
oorlog. Dan is de God der demonen op zijn sterkst en kan hij de strijd aangaan
met zijn tegenstanders. Zijn ultieme doel is het vernietigen van de zeven
Planeten van het Licht. De jonge dwerg Rayon wordt door de goden uitverkoren om
de strijd met de Demonengod, die de Duistere wordt genoemd, aan te gaan. Om een
kans te maken schenken zij hem een deel van hun krachten en sturen zij hem op
een zoektocht naar een zevental voorwerpen, die hem in deze strijd kunnen
helpen.
duistere oorlog – boek 1, het begin van het einde is het debuut van de
20-jarige Kevin Deckers. Hij is een fervent lezer van fantasyboeken en zijn
interesse in het schrijven is op de middelbare school ontstaan. Met ‘De
duistere oorlog’ zijn beide hobby’s verenigd en is zijn droom uitgekomen. Uit
het boek blijkt inderdaad dat Kevin een fan is van het fantasy-genre. Alle
elementen uit dit genre heeft hij in zijn boek gestopt. Hierdoor ontstaat er
een overkill aan wezens en personages die onderdeel uitmaken van de
verhaallijn. Deze overvloed zorgt er mede voor dat de verhaallijn op veel
momenten warrig, geforceerd en soms zelfs ronduit ongeloofwaardig overkomt.
Ongeloofwaardig in de zin dat het niet in het verhaal past of veel te ver
gezocht is. Tevens is de hoeveelheid personages en wezens debet aan de
oppervlakkige uitwerking van de karakters. Zij komen niet echt tot leven en
roepen geen gevoelens van sympathie of afkeer op.
dat het verhaal warrig aanvoelt is dat de schrijver het boek met een proloog
begint, gevolgd door hoofdstuk 1 om dan te beginnen aan deel 1 van de drie
delen waaruit het boek bestaat. Dat hoofdstuk 1 voor het begin van deel 1 komt,
voelt heel onlogisch aan. Tussen de delen door staan voorspellingen van een
orakel over de naderende strijd. De voorspellingen zijn onsamenhangend en de
bedoeling komt niet echt de verf. Deze voorspellingen voelen eveneens aan als
te veel van het goede. Zoals gezegd, heeft de schrijver echt alle elementen uit
het genre in een boek proberen te stoppen.
totaal uit het niets, maar dit houdt hij constant vol, zodat het juist weer
heel voorspelbaar wordt en de spanning daardoor afwezig is. De uitgebreide
beschrijvingen van de bloedige gevechten zijn bij elk gevecht bijna identiek en
draagt daardoor ook bij aan het gevoel van totale overkill. Door al deze
elementen was het boek al een ware worsteling, en helaas bracht de schrijfstijl
geen verlichting. Het taalgebruik is redelijk kinderlijk, de dialogen zijn op
het niveau van een vroege tiener en regelmatig waren de zinnen incompleet. Er
ontbraken cruciale woorden en dat remde het leestempo. Zoals een goed
fantasyboek betaamt, heeft de schrijver geprobeerd om meerdere verhaallijnen in
de plot te stoppen en deze samen te brengen, maar de overgangen waren abrupt,
de samenkomst was regelmatig ongeloofwaardig en soms heel warrig. In hoofdstuk
11 bijvoorbeeld wordt een personage opgevoerd dat vermoord wordt, maar geen
idee wie het is geweest en wat zijn bijdrage aan het verhaal is geweest. Het
boek voelt op alle onderdelen gewoon te geforceerd aan.
met al is dit debuutboek van Kevin Deckers erg teleurstellend. De plot had
potentie, maar de uitwerking ervan is helaas slecht. De Duistere oorlog- boek
1, het begin van het einde krijgt van mij slechts 1*.
Woest-Appeldoorn – Recensent De Perfecte Buren