‘Lichtschacht’ – Anne Goldmann

aan Uitgeverij Stortebeeker voor dit recensie-exemplaar.
de auteur
Anne Goldmann, geboren in 1961,
groeide op in een groot gezin op het platteland. Ze werkte als serveerster,
keukenassistent en meid om haar opleiding als maatschappelijk werker te
financieren. Op jonge leeftijd won ze twee schrijfwedstrijden, maar het echte
schrijven begon pas enkele jaren geleden. Lichtschacht is haar derde roman, die
evenals haar tweede, Triangel, de top tien van beste misdaadromans van Zeit
Online bereikte. Goldmann woont en werkt in Wenen.
Achterflap
Alleen in een vreemde stad en getuige
van een misdaad – wie kun je vertrouwen?
Wanneer er in plaats van drie nog maar twee mensen op het dak aan de overkant
zitten te praten en te drinken, staat Lena voor een raadsel. Is de vrouw snel
weggegaan toen ze even niet keek? Is ze gevallen of zelfs geduwd? Lena doet
navraag, maar dat wordt haar niet door iedereen in dank afgenomen.
De cover
Op de cover zie je een lichtschacht. Duidelijk in lijn met de titel van het
boek. Er werd mooi gespeeld met de lichtinval en het is ook duidelijk dat het
om een groot, statig gebouw gaat Maar daarmee is ook alles over de cover
gezegd. Er had wat meer pit in mogen zitten. Ik geef de cover een 7.
en probeert wat geld te verdienen als kattenoppas en winkelhulpje. Op een avond
zit Lena aan het raam een joint te roken. Aan de overkant ziet ze drie mensen
op het dak zitten De twee vrouwen en de man zitten te babbelen en drinken een
wijntje Het lijkt er gezellig aan toe te gaan. Wanneer Lena luttele seconden later
nog eens kijkt, zitten er plots nog maar twee mensen. Eén vrouw is verdwenen. Haar
hersenen draaien op volle toeren. Wat is er gebeurd? Is de vrouw naar beneden
gevallen? Is ze gewoon weggegaan? Heeft ze zich misschien alles ingebeeld? Moet
ze alarm slaan? Uiteindelijk onderneemt Lena die avond geen actie. Maar hoewel
ze probeert de avond uit haar hoofd te zetten, laat het voorval haar niet los.
Stap voor stap leert Lena nieuwe mensen kennen in Wenen en probeert ze beetje
bij beetje te achterhalen wie de derde vrouw was op het dak en wat er nu
eigenlijk echt is gebeurd.
Conclusie
onmiddellijk mee midden in het verhaal te nemen. Je voelt je als het ware één
met de verwarde gedachten van Lena. Wat is er gebeurd op het dak aan de
overkant? Vanaf dan kabbelt het verhaal verder in twee verhaallijnen. Enerzijds
de ervaringen en ontdekkingen van Lena in een nieuwe stad. Anderzijds maken we
kennis met een duistere, onbekende man. Hij blijkt de man van het dak te zijn.
omgaan met verwarde gedachten en met een vreemde gebeurtenis. Duisterheid,
koelheid en een soort van paranoïde sfeer.
Je denkt dat je steeds meer te weten komt over wat er is gebeurd, maar dan
blijk je toch weer op je verkeerde been gezet te zijn.
Hoewel het boek spannend blijft tot op het einde en er slechts met mondjesmaat
nieuwe info aangereikt wordt, zit je als lezer nooit helemaal midden in het
verhaal. Je blijft het verhaal als buitenstaander volgen.
meer uitgediept en uitgewerkt mogen worden. Het zijn stuk voor stuk mensen met
een specifiek karakter of een speciaal verleden. Zo had ik wel wat meer willen
weten over de vriendschap tussen George en Max. Ook de achterliggende redenen
waarom George niet alles over zijn verleden en zijn vrienden aan Lena vertelt,
had best wel wat meer aandacht mogen krijgen. In vele opzichten blijft Goldmann
hier zeer oppervlakkig.
gehypnotiseerd wordt. Maar de plot mist verfijning en dieperliggende
uitwerking. De twee verhaallijnen hadden subtieler verweven mogen zijn.
Lichtschacht is een verrassend boek met een originele plot. Hoewel niet alle
hoofdstukken van hetzelfde spanningsniveau zijn, is het boek zeker een aanrader
voor een aantal uren spanning. Soms zou je als lezer zelfs paranoïde worden.
De Perfecte Buren