‘In gesprek met’…. Viviane Gerits

Gepubliceerd 12 december 2016

Wie is Viviane?

Vrouw, moeder, echtgenote, grootmoeder, opbouwwerker,
vriendin, schrijver, spinner, wever, lezer, wandelaar, matroos,
hobby-fotograaf… en nog veel meer. Gelukkig maar dat er zovele rollen zijn in
het leven. Dat maakt het leven interessant en rijk en geeft je tegelijk telkens
een ander perspectief om je aan op te trekken als een ander deel soms iets
minder rooskleurig is. Ik ben ondertussen 60, werk nog halftijds en probeer volop
van het leven te genieten samen met mijn man. Ik pluk de dag.

‘Hond in een kegelspel’ was je debuut in 2015. Vanwaar die toch late
roeping om te schrijven of was het iets wat je altijd al wilde?

Ik droomde altijd van schrijven. Als kind correspondeerde
ik met mensen over de hele wereld. Ook kon ik altijd heel erg moeilijk rondom
schrijfmateriaal lopen in winkels. Het trok me ook toen altijd aan. Ik denk
hierbij aan vulpennen en mooie schriften. Ik verzamelde ze en droomde van de
tijd dat ik hier iets mee zou gaan doen. Zelfs verslagen schrijven op mijn
werk, vond ik nooit vervelend, nu nog niet. Zolang het maar schrijven is. Vroeger
had ik helemaal geen tijd om te schrijven omdat ik buitenshuis werkte, vier
kinderen had en daarbij ook nog studeerde. Ik had een burn-out enkele jaren
geleden en mijn gezondheid is niet altijd optimaal. Sindsdien werk ik slechts
halftijds en zo ondervond ik dat ik na een jaar toch de mentale ruimte vond om
echt te gaan schrijven. We varen een aantal weken in de zomer op onze boot die
in Friesland ligt. Naast wandelen en fotograferen vind ik het heerlijk om mijn
verhalen neer te schrijven, zittend op het dek, met een vulpen in een schrift
op schoot. Verhalen schrijven, fantaseren, is voor mij echt genieten en
creatief bezig zijn. Een vriendin trok me over de streep om het manuscript dat
ik toen had, naar een uitgever te sturen.

‘Witte zwanen, grijze zwanen’ is je tweede roman. Je kiest terug voor
dezelfde hoofdpersonages. Waarom?

Ik was nog helemaal niet uitverteld. Er was nog zoveel
dat Anna moest doen en beleven. Het verhaal liep gewoon verder in mijn hoofd. Het
is zo dat je het tweede boek prima kan lezen zonder dat je het eerste boek moet
gelezen hebben. Ze staan echt los van elkaar, maar gaan toevallig over dezelfde
personages. Ontmoetingen, belevenissen, mijn interesse in verhalen over de
streek, vormden een mooie context voor het verhaal dat ik wilde vertellen over
Anna. In dit boek gaat Anna op zoek naar de plek waar haar vader tijdens de
oorlog twee jaar verbleef. Dat was in Friesland. Het verhaal is opgebouwd rond
het vinden van oorlogsdagboek en haar spoorzoeken naar haar vader in deze mooie
streek. Net zoals mijn eerste roman is ook deze roman een ‘feelgood-roman’.
Oorspronkelijk gebeurde dit niet bewust. Het is pas als alle proeflezers me
vertelden dat ze zich goed voelden tijdens het lezen en ook nadien het boek met
een glimlach weglegden, dat dit duidelijk werd. Ik beschrijf die dingen waar ik
me goed bij voel en verwerk die in het verhaal, waardoor mensen mee genieten
van mooie kleine dingen die Anna beleeft.

Mogen we nog meer boeken verwachten met Anna in de hoofdrol?

Vermoedelijk wel. Ik zit alweer met een nieuw verhaal in
mijn hoofd, maar heb een dilemma. Het zou kunnen dat ik het volgende verhaal
breng vanuit de jongere generatie die in ‘witte zwanen, grijze zwanen’ figureert
en Anna misschien iets meer naar de achtergrond breng. Ze zal dan zeker
aanwezig zijn, maar in een iets andere rol.

Misschien laat ik het gewoon afhangen van wat de lezers
me vertellen de volgende maanden als ze het boek gelezen hebben. Een iets
oudere vrouw in de hoofdrol is niet onaantrekkelijk om een boek rond op te
bouwen. Als ik daar zeker van ben en als dat de keuze is van lezers, dan hou ik
haar misschien wel als hoofdpersoon voor een derde boek. Ook probeer ik
momenteel een heel ander genre: een thriller. Of dat echt een boek zal worden
weet ik niet. Het is heel anders om te schrijven en is natuurlijk niet bedoeld
om een feelgood te zijn.

Friesland ligt je heel nauw aan het hart en dat geef je weer in je boeken?
Vanwaar die voorliefde voor deze Nederlandse provincie?

Sinds elf jaar zijn mijn man en ik elke zomer op Friese
wateren te vinden met onze boot. Zelfs in de winter gebeurt het dat we enkele
dagen op hotel gaan in Friesland om er nog eens te zijn. Friesland en zijn
mooie dorpen, landschappen en de mensen die er wonen hebben ons hart gestolen.
We genieten van de rust, de contacten en voelen ons er thuis.

Hoe begin je eigenlijk aan een verhaal? Waar haal je, buiten het Friese
landschap, de ideeën, de inspiratie?

Een verhaal groeit vanuit een gebeurtenis, een
herinnering, een stuk van een verhaal dat ik iemand hoorde vertellen, en vooral
vanuit heel veel fantasie. Ik leef me in en tijdens het vertellen (schrijven)
van het verhaal groeien er vaak nog nieuwe ideeën die ik dan verder uitwerk en
uitprobeer. Soms is er maar een kleine aanleiding nodig om verder te
fantaseren. Als het thema eenmaal vastligt, volgt er nog een hoop opzoekwerk.
De feiten moeten kloppen alsof ze in realiteit gebeurd zijn. Als je over de
oorlog schrijft mag je persoon fictief zijn, maar niet de gebeurtenissen. Die
moeten echt kloppen. Daarover heb ik gewaakt.

Hoe ervaar jij sociale media en het contact met je lezers?

Ik ben nog maar stilaan een lezersbestand aan het
opbouwen. Als nog startende schrijver moet je krediet krijgen van mensen die je
niet kennen maar toch je boek willen lezen en erop vertrouwen dat het een goed boek
voor hen is. Sociale media zijn hierbij onontbeerlijk! Ook daar ben ik nog
volop aan het experimenteren. Ik zoek uit welke wegen andere schrijvers
bewandelen en vraag raad. Ook daar heb je sociale media voor nodig. Je leert interessante
mensen kennen, lezers, recensenten en ook schrijvers, en daar leer je van.
Achteraan mijn boek heb ik mijn mailadres gezet. Dit om de mogelijkheid open te
houden dat lezers me schrijven of contact zoeken. Ik wil ook van hen leren wat
er goed is en wat er beter kan.

Wanneer schrijf je en heb je dan een bepaald ritueel?

Ik probeer zoveel mogelijk te schrijven in de weekends of
op vrije dagen. Er is nog niet echt een ritueel. Een verhaal opbouwen vraagt
veel denkwerk. Vaak gebeurt dat denkwerk tijdens een wandeling of tijdens het
strijken. Dan doorkauw ik in gedachten het verhaal en probeer ik stukken van de
verhaallijn te bedenken en denk ik na hoe ik bepaalde knopen zal ontwarren.
Nadien probeer ik de ideeën zo snel mogelijk op te schrijven. Als het verhaal
ongeveer zijn vorm krijgt, begin ik het verder uit te werken en uit te
schrijven in dialogen en scenes.

Ik kwam op YouTube een leuk filmpje tegen waarin je aan het breien bent. Je
eerste steken of ….. ?

Neen hoor ik heb een breisite waar mensen dingen kunnen
oppikken. Hoe brei je een muts of hoe brei je sokken? Ik wilde dat graag delen
met mensen die dat graag willen leren. En daar hoorden die instructiefilmpjes
in thuis. Die breisite bestaat nog wel maar is niet meer verder aangevuld. De
filmpjes zijn echter een eigen leven gaan leiden op YouTube en worden nog veel
aangeklikt. Dat breien is ook nu nog een hobby waar ik van geniet. Zolang het
creatief zijn de hoofdrol heeft, voel ik me goed in mijn vel. Zo spin en weef
ik ook nog, ik heb een weefgetouw op zolder. Het ontspant me.

Welke stempels zou jij graag in je paspoort willen?

Ik wil heel graag nog een aantal plekken zien, maar een
echte reiziger ben ik niet. Cornwall staat op mijn lijstje omdat ik dat een spannende
en mooie plek vind om een roman over te schrijven. De enige cruise waar ik naar
verlang is een naar de Noorse fjorden. Dat lijkt me als bootliefhebber en
amateur fotograaf een heerlijke reis. En misschien, ooit wie weet, het
noorderlicht kunnen zien. Lijkt me wonderlijk mooi.

Als je een plaatje of schildering kon tekenen van een willekeurige omgeving
waar je ooit bent geweest, wat zou je dan tekenen/schilderen?

Venetië….daar is zoveel moois te schilderen…ik zou als ik
kon schilderen, daarheen trekken. De huizen, de lagune, de geschiedenis die
daar overal voor het grijpen ligt…prachtig gewoon.

Welke leeftijd zou je nog eens willen overdoen en waarom?

Deze is prima. Alles komt zoals het is. Goede en minder
leuke dingen kwamen op mijn pad en kregen een plekje in mijn leven. Ik leerde
veel over het leven, en er valt gelukkig veel van deze kennis en ervaringen op
zijn plaats als je 60 bent. Er is een bepaald beeld over jezelf, je weet wat je
kan, wat je niet kan en weet je: dat is ok. Geen strijd, aanvaarden wat er is
en genieten van wat nog kan en wat nog komt. Dankbaar om de kansen die je
krijgt zoals bij het schrijven van je boeken en het ontmoeten van nieuwe
vrienden. Genieten van je partner, en van de natuur om je heen. Ik voel me
rustig en genietend als ik nadenk over mijn kinderen en kleinkinderen Die
kunnen zonder mijn hulp verder en doen het schitterend. Het is zalig om met hen
contact te hebben. Ik geniet nog van deeltijds werken, ook dat is een mooie
periode. Betrokken zijn en tegelijk leren afstand nemen. Dus neen, ik hoef niet
zo nodig weer jonger te zijn. Deze periode, deze leeftijd is gewoon fijn.

Wat was de laatste film, tv-programma of boek waarbij je moest huilen?

Ik ben snel emotioneel. Dus dat gebeurt wel bij meer
filmen of boeken. Als het me raakt, dan komen de tranen. ‘Mijn naam is Sarah’
van Tatiana De Rosnay was zeker een boek dat me raakte.

Hoe besteed je je vrije tijd?

Meestal rustig, omdat ik mezelf soms moet begrenzen
omwille van gezondheid. Maar wel zoveel mogelijk creatief in de hobby’s. Voor
de rest besteed ik mijn vrije tijd wandelend, schrijvend, lezend of genietend in
gezelschap van familie of vrienden.

Lees je zelf graag en wat lees je dan zoal?

Thrillers, of boeken zoals o.a. van Tatiana de Rosnay
‘mijn naam is Sarah’, ‘Cecile’ van Ish Ait, ‘duizend schitterende zonnen.’ Wat
ligt er nu bijvoorbeeld op je nachttafeltje? ‘Vele hemels boven de zevende’ van
Griet Op de Beek,’ Voor ik ga slapen’ van SJ Watson. ‘De reünie’ van Simone Van
der Vlugt.

Tot slot: Welke uitdaging zou je nog eens willen aangaan?

Samen met een vriendin een kinderboek uitbrengen. De
verhaaltjes liggen klaar..

Bedankt Viviane voor je tijd 🙂

Graag gedaan. Leuke vragen om over na te denken en te
beantwoorden.