‘Het kille doodskleed’ – Robert Thomson

Uitgever: eigen beheer
ISBN: 978 94 63180 122
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 280
Uitgave: november 2016
Met dank aan Robert Thomson voor deze
recensie-exemplaren.
van Trigt (Team DPB)
haar baan op en blijft in zijn boerderij in het Achterhoekse dorpje IJsseldijk
wonen. In de luwte van het rurale Oosten denkt ze aan een rustig bestaan. Dat pakt
echter anders uit. Willem, haar grote liefde, net terug van wereldreis, helpt
Puck te herstellen van een zwaar traumatische ervaring. Maar dan treft het
noodlot hém. Hij wordt als comapatiënt afgevoerd naar Instituut Sparrenbos,
waar ooit Pucks oom verbleef en waar iedereen haar kent. Door wat Willem is
overkomen ontwikkelt Puck een schuldgevoel. Na een bezoek aan hem loopt ze
tijdens een sneeuwstorm het bos in om haar gedachten te ordenen. Dat wordt haar
bijna fataal. Na opnieuw een gevoelig verlies denkt ze dat het kille doodskleed
voorgoed aan haar kleeft. Op advies van psychiater Janneke vertrekt ze naar de
Côte d’ Azur om te ontstressen. Ze koopt een villa om Willem daar te kunnen
verplegen. Maar ze wordt verliefd op haar Franse makelaar en trouwt met hem. Ze
laat Willem echter niet vallen, gaat noodgedwongen een dubbelleven leiden en
raakt in een morele spagaat. Door het hectische bestaan grijpt ook het
psychische trauma haar opnieuw bij de keel.
de boerderij met een flinke lap grond in het pittoreske IJsseldijk in de
Achterhoek. Ze was dol op haar oom en deze plek en besluit dan ook tot ieders
verrassing haar intrek daar te nemen.
jaar oud en juriste, en was werkzaam als regiodirecteur in een bank in
Amsterdam. Nu heeft ze een sabbatical jaar achter de rug. Ze heeft al die tijd
voor haar oom Gerhard gezorgd die dement was en in Instituut Sparrenhof
verbleef. Na zijn overlijden erft ze alles en woont ze in zijn boerderij in de
Achterhoek. Ze voelt zich meer en meer op haar plaats hier dan in Amsterdam.
baan en appartement in de Randstad aanhouden, wat gaat ze doen met de boerderij
en hoe zal het verder gaan met de grote liefde in haar leven Willem? Zoveel
vragen. Wat ze wel weet is dat ze iets wil doen voor al die lieve mensen in
Sparrenbos, het instituut waar haar oom zo liefdevol is verzorgd en waar ze
zulke goede herinneringen aan heeft. Ook met de mensen daar heeft ze een
bijzondere band opgebouwd.
deal heeft kunnen sluiten, is ze nu schatrijk. Ze hoeft zich voor de rest van
haar leven geen zorgen meer te maken. Als er een projectontwikkelaar aan de
deur staat gaat ze met hem in zee. Ze weet immers hoe ze haar mannetje moet
staan in de financiële wereld.
weg uit het verzorgingstehuis. Ze voelt zich een rijk mens met al die warme
vriendschappen die ze gevonden had. Ze mist echter één iemand en dat is Willem
die nu ergens in Alaska vertoeft. Ondanks al het geld in de wereld voelt ze
zich heel eenzaam.
intense en vreselijke gebeurtenis. En dat lijkt wel de aanzet tot een
aaneenschakeling van ellende, tegenslag en veel verdriet.
die het niet zo hoog op heeft met Puck en daar zal ze de gevolgen van moeten
dragen. Gelukkig verschijnt Willem weer in haar leven die als een beschermende
factor voor haar werkt. Maar dan slaat het noodlot weer toe en is Willem plots
comapatiënt. Als ze haar gedachten wil ordenen door een wandeling te maken in
het bos wordt haar dit bijna fataal.
nog verduren? Gaat ze uiteindelijk nog wel gelukkig worden?
van mijn rijkdom lag als een zware last om mijn schouders”
dat je toch achtervolgd wordt door pech. Wat doet dat met je als mens als die
pech echt buitenproportionele omvang aanneemt? Hoe lang blijf je dan positief
gestemd, tot hoever reikt jouw incasseringsvermogen? Puck wordt heen en weer
geslingerd door emoties en daar komt geen eind aan.
boek dat ik lees van deze auteur. Zijn vorige ‘De offerschalen van Satan’ had
me heel erg aangegrepen en ik was heel nieuwsgierig of hij met dit boek mij
terug kon bekoren. Dit boek is voor mij echt heel apart. Ik had eigenlijk meer
het gevoel dat ik een thriller zat te lezen i.p.v. een roman. Al die vreselijke
dingen die Puck tegenkomt kwamen bij mij heel bizar over. Hoeveel pech,
verschrikkingen kun je meemaken in een mensenleven? Op een gegeven moment dacht
ik dat het geluk haar nu wel zou toelachen maar niets is minder waar. Het
verdriet blijft haar achtervolgen en het is alsof ze niet uit haar ‘doodskleed’
geraakt. Op den duur had je werkelijk het gevoel dat er om de weerga weer
iemand het loodje ging leggen. Dit op zich vond ik op het einde echter een
beetje teveel van het goede.
worden en hoe ga je daar mee om? Deze aspecten legt Thomson tentoongesteld aan
zijn lezers voor. Puck lijkt voor het ongeluk geboren te zijn terwijl ze op
papier alles mee zou moeten hebben. Het is precies dat wat je aan het denken
zet. Ieder mens kent wel fases in het leven dat het even niet lekker gaat, dat
er tegenslag op je pad komt. Maar Puck lijkt na de erfenis van de boerderij
gedoemd te zijn en wordt vergezeld door pech, verdriet en teleurstelling. De
eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het wel heel veel is wat op Pucks padje komt.
De geloofwaardigheid van het verhaal komt in het geding wanneer het maar blijft
voortduren en je gaat gokken wat er nu als volgende gaat komen, het werd een
beetje voorspelbaar op een gegeven moment. En dat is best jammer.
gehad met het hoofdpersonage. Robert weet als geen ander hoe je gevoelens op
papier moet zetten. Hoe ze steeds andere dingen meemaakt en hoe ze telkens
terug uit een diep dal moet klimmen. De vele schuldgevoelens die ze heeft en de
beslissingen die ze neemt zijn soms echt verwonderlijk te noemen. Verliefdheid is
in dit verhaal ook een grote factor wat soms bij mij de wenkbrauwen deed
fronsen wat ze deed en hoe ze over alles dacht. De bijpersonages mogen ook niet
vergeten worden, voor deze ook veel bewondering. Robert heeft in dit boek veel
personages gestoken en allen hebben een bepaalde relatie met Puck. Het is niet
allemaal kommer en kwel en af en toe is Puck gelukkig en komen er ook erotische
scenes in.
hij het niet schuwt om maatschappelijke aspecten zoals de mankementen in de zorg,
het falende bankwezen of haperende bureaucratie ter sprake te brengen. Hij doet
dat met een elan waar hij gevoelsmatig overal mee weg komt. Thomson gaat het
niet uit de weg om pittige kritiek te uiten. Ook humor is hem niet vreemd. Een
vette knipoog zo nu en dan zorgt voor luchtige momenten. Het dialect dat in het
boek voorkomt is ronduit grappig en geeft het verhaal een gezonde dosis
realiteit mee want in de Achterhoek spreekt men op het platteland geen ABN.
vlotte en leuke schrijfstijl die je geboeid houdt tot aan het einde van het
verhaal. Weeral heel wat nieuwe en leuke woordjes die ik als Vlaamse niet ken
zoals ‘apengatje’ en ‘netsukes’. Die Japanse beeldjes kun je trouwens op zijn
website zien!
spreken. Het Achterhoeks, dat wel zeer plat is. Ik heb er enorm mee moeten
lachen ook al moest ik sommige zinnen tot drie keer toe lezen. Heerlijk!
behoorlijke dosis extreme emoties en het boek kent met vlagen ook behoorlijk
wat spannende momenten. Wat Thomson heel goed doet, en dat is in eerdere boeken
ook zo, is dat hij zijn personages heel menselijk en echt neerzet. Hierdoor
zijn ze allesbehalve oppervlakkig en daarmee herkenbaar als medemens. De
schrijfstijl van Thomson is gemakkelijk en laagdrempelig, vlot om te lezen. Hij
heeft een bepaalde manier van doen, waardoor je gefascineerd blijft. Na zijn
vorige boek, De offerschalen van Satan, lag de lat behoorlijk hoog.
stuk van autobiografie in Roberts verhaal en met dit bedoel ik de onderwerpen
zoals bedreigingen, Cambodja en crimineel gedrag. Degenen die het blogstukje van
Robert hebben gelezen zullen wel weten waar ik het over heb.
een rusthuis aan toe gaat. Hoe het personeel met de patiënten omgaat en daar
weet hij ook een leuke draai aan te geven qua humor. Tussen de regels door lees
je hier ook wel dat dit een gevoelig onderwerp is voor hem.
boek geschreven maar gevoelsmatig haalt het het niet qua spanning en intrige bij De offerschalen van satan. En dat
geeft natuurlijk niets want dit is ook weer een ander boek met een ander verhaal.
Een welgemeende tip: geef niet zoveel informatie weg op de flaptekst. Die bevat
in dit geval nogal wat belangrijke gegevens en het is jammer dat de lezer op
voorhand al weet wat de grote lijnen in het verhaal gaan zijn.
nadrukkelijk over spreekt en dingen die hij niet uit de weg gaat zijn volgende
onderwerpen: de bankcrisis, corrupte politici en voornamelijk de zorg. En hij
steekt het ook niet onder stoelen of banken wat de zorgsector inhoudt deze
dagen; de vele besparingen die er gedaan worden op personeel e.a. zodat er geen
gedegen zorg meer is, en vooral bewondering voor de mensen die in deze sector
werken.
voorspelbaar worden en het blijven hangen van Puck in het bewustzijn, en vooral
veelvuldig uitspreken, van haar gigantische rijkdom waren er momenten dat het
verhaal niet pakkend bleef. Daar tegenover staan de mooie momenten met haar
vrienden, de mensen in het instituut, de kleine dingen in het leven van een
dementerende en de pure contacten die daaruit voortvloeien. Soms zorgend voor
een brok in de keel.
en naar spanning neigende roman geworden die heel veel lezers enorm zal
aanspreken. En dat is terecht want Thomson heeft een charmante manier van
schrijven met een scherpe, kritische, punt die gevoelsmatig alles kan
neerpennen. De nieuwsgierigheid naar zijn volgende boek is dan ook aanwezig
maar voor Het kille doodskleed kom ik niet verder dan drie sterren, wat overigens
een lekker boek betekent.
ieder geval niet! En maakt geld gelukkig? In dit verhaal zeker niet! Ik kijk in
ieder geval al uit naar een volgend verhaal van zijn hand. Ik geef dit boek 3,5
sterren