‘Het beste van Adam Sharp’ – Graeme Simsion

uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor dit recensie-exemplaar.
krijgt veertiger Adam Sharp, getrouwd en tevreden, uit het niets een bericht
van zijn Eerste Echte Liefde. Samen hadden ze een fantastische tijd – hij
speelde piano in een bar, zij zong – tot Adams tijd in Australië erop zat en
hij terugkeerde naar Engeland. Overvallen door nostalgie en vragen – wat als
hij wél had gekozen voor haar? – beantwoordt Adam het bericht. Is er een tweede
leven voor zijn eerste liefde?
hebt ervaren vergeet je die niet snel meer, zelfs na decennia niet, ongeacht je
leeftijd en de fase in je leven. Adam heeft in zijn jonge jaren een dergelijke
liefde ontmoet in de mooie Angelina. Aan de andere kant van de wereld, waar hij
was voor zijn werk, viel hij als een blok voor deze opvallende verschijning en
zij voor hem. Een intense periode werd gevolgd door een zwaar afscheid, het
mocht niet zo zijn, hun wegen scheidden en ieder pakte uiteindelijk het leven
weer op. De vraag ‘wat als…..’ heeft Adam in de jaren die volgden nooit echt
losgelaten.
Ze zijn in hun relatie op het punt gekomen waar gewoonte en gewenning hun
intrede hebben gedaan. Maar beiden zijn hard aan het werk en lijken tevreden
met de situatie zoals deze is. Wanneer Adam, na al die jaren, een bericht
krijgt van ‘Down under’ met een simpel ‘hoi’ staat zijn wereld op zijn kop.
Angelina. In het eerste deel van het boek maak je kennis met beiden en krijg je
hun gezamenlijke geschiedenis voorgeschoteld. Hier kabbelt het verhaal wat door,
is er niet echt sprake van snelheid. Storend was het continu blijven opsommen
van songtitels, meteen van het begin af aan en dat blijft lang zo. Alle
gebeurtenissen leken vertaald te worden door een liedje. Dat is even leuk maar
op een gegeven moment weet je het wel en boeit dat aspect niet meer, het noemen
van de titels van liedjes in deze hoeveelheid was echt overdreven. Het is in
dit boek soms verwarrend om te bepalen in welke gedachtemodus je zit. Heden en
verleden wisselen elkaar continu af. Vooral in het eerste deel was dat soms
even switchen. Pas tijdens het lezen wist je, oh ik zit in het verleden.
helaas is dat niet voldoende om je echt vast te pakken. Op 1/3 van het boek was
het nog steeds onduidelijk waar dit verhaal naartoe zou gaan ondanks dat het
toch diverse, voor de hand liggende, mogelijkheden had. Ook was er nog niet
echt een klik met het verhaal, wegleggen was dan ook geen enkel probleem.
Hoewel de schrijfstijl van Simsion duidelijk herkenbaar is vanuit zijn vorige
boeken is dit boek een totaal andere beleving dan de Rosie’s. Zijn humor komt bij
lange na niet zo sterk naar voren, heel soms proef je wel wat maar het zet niet
door. De personages zijn in het begin vrij oppervlakkig maar gelukkig komt daar
gaandeweg wel verandering in. Hoewel het qua verhaallijn nog best meer
verdieping had kunnen krijgen, nu blijft het allemaal wat hangen. Charlie, prominent
aanwezig in het tweede deel, vervult wellicht de meest sympathieke rol. Hij is
een aparte verschijning en zeker interessant. Maar ook daar vindt geen vervolg
plaats, jammer. Intussen zijn Adam en Angelina zoekend naar antwoorden op
onuitgesproken zaken en hunkerend naar een herinnering uit vervlogen tijden.
Dat is op zich een mooi element in het verhaal. Het boek is daardoor ook serieuzer,
het gaat tenslotte over een onvergetelijke liefde en muziek. De overdenkingen
die je maakt op middelbare leeftijd komen ook ruimschoots aan bod. Soms neigt
het verhaal naar het onwaarschijnlijke. Dat komt vooral door de acties van Adam
en Angelina. Het tweede deel is veel sterker en spreekt veel meer aan. Daar is
sprake van wat persoonlijke verdieping. Je komt meer over ze te weten en
daardoor zijn ze stukken minder oppervlakkig dan in het eerste deel van het
boek. Iedereen heeft behoorlijk wat stof om over na te denken en dat intrigeert
op zich wel.
dromen navolgen en/of waarmaken. Vooral de muziek springt er echt uit. Maar ja,
met een muzikant in de hoofdrol is dat niet zo gek en die invalshoek is op zich
best leuk. Gelukkig komen in dit boek ook heel herkenbare zaken naar boven. Het
maken van moeilijke keuzes die op je pad komen, midlife-issues, carrières en ‘oude
liefde roest niet’. Het geheel is onderhoudend geschreven en relaxed om te
lezen. Want eerlijk is eerlijk, het verhaal van Adam is een lekker verhaal. De
schrijfstijl is gemakkelijk, geen moeilijk gedoe (behalve zo nu en dan muziek technische
zaken) en daardoor voor alle lezers geschikt leesmateriaal.
feit dat Adam is getrouwd, dit is niet het geval. Hij en Claire wonen samen. De
titel is op meerdere manieren te interpreteren. Alleen aan de liedjes al denk
je aan ‘the best of….’ En aangezien de liedjes zijn leven vertellen is dat
de meest voor de hand liggende verklaring. Benieuwd naar de
muziek in de roman Het beste van Adam Sharp? Luister hier!