‘Wie niet weg is’ – Piet Baete

Uitgeverij Lannoo
014 3739 4
paperback
pagina’s: 216
Piet Baete voor dit recensie-exemplaar.
Baete (°1978, Oostende) heeft in Knokke-Heist zijn humaniorastudies gedaan. Hij
studeerde later Germaanse talen in Leuven. Daarna trok hij naar de Verenigde
Staten voor studies scenarioschrijver aan de UCLA (Los Angeles). Hij heeft al
scenariowerk voor film en tv op zijn actief. Zo schreef hij mee aan de
tv-series Team Spirit en Aspe.
van de dood’ was de eerste psychologische thriller van de hand van Piet Baete.
jij alles achter te laten in de hoop dat het vanzelf weer goed komt?
bestaat dat we elkaar ooit hebben ontmoet. Het is echt heel goed mogelijk dat
we elkaar ooit voorbij zijn gelopen of zijn gekruist in een straat, of dat we
elkaar toevallig hebben aangeraakt in de metro, schouder tegen schouder,
zoiets. Alleen hebben we nooit gepraat, jij en ik. Ik heb je nooit gevraagd hoe
het met je gaat en omgekeerd heb jij dat ook niet gedaan. Het maakt ook niet
uit, dat is nu eenmaal wat mensen doen, of niet doen, hangt er van af hoe je ’t
bekijkt. Maar stel dat het wél was gebeurd, dat we op een of andere manier aan
de praat waren geraakt, dan zou ik je zeker over Clarisse hebben verteld.
werkt als podiumbouwer voor een band. Hij reist de wereld rond en leeft in een
droom. Maar zijn verleden laat hem niet los. Hij wordt heen-en-weer geslingerd tussen
vele emoties. Onderweg van ontmoeting naar ontmoeting komt Tristan eindelijk
tot leven en omarmt hij de pijn en het verdriet die deel uitmaken van zijn
bestaan.
Clarisse kennen elkaar van jongs af aan. Het is voor iedereen vanzelfsprekend
dat zij een koppel zijn en een koppel zullen blijven. Ze zijn voor elkaar
bestemd. Ook Tristan is daar heilig van overtuigd. Tot Clarisse op een dag met
het voorstel komt om ieder zijn weg te gaan en het lot te laten beslissen over
hun toekomst samen, of ze daadwerkelijk voorbestemd zijn. Eigenlijk vindt
Tristan het maar niets, maar stemt toch in met Clarisses idee. Niemand snapt
hun beslissing, want als je gelukkig bent dan maak je zo’n keuze toch niet?
gaat Tristan op zoek naar Clarisse. Hij mist haar, hij mist haar stem. Op zijn
weg komt hij mensen tegen die soms maar even zijn pad kruisen en mensen met wie
hij langere tijd doorbrengt. Op hun manier dragen ze allemaal hun steentje bij
in zijn zoektocht naar Clarisse of ………. is het de zoektocht naar
zichzelf?
in het leven.’
woorden vloeien uit zijn pen. In vierenveertig korte hoofdstukken zuigt hij je
mee in het leven van Tristan. Op een begrijpelijke, duidelijke manier weet hij
de gebeurtenissen in het leven van Tristan neer te zetten. Je waant je in zijn
leven, je waant je ter plekke. Dit omdat Tristan zijn verhaal aan jou, de
lezer, vertelt. Je voelt je aangesproken en stilaan krijg je er een vriend bij
die je af en toe eens goed door elkaar wilt rammelen. Wakker wil schudden.
niet alleen tegen jou, maar gaat in dialoog met iedereen die zijn pad kruist.
Hij vertelt hun over Clarisse of gewoon over de dagdagelijkse dingen die hem bezighouden.
Of, als hij het even niet meer weet belt hij zijn vriend bij het tankstation,
in zijn blauwe overall en met smeerolie op zijn onderarmen. Op hem kan hij dag
en nacht rekenen.
je niet in één ruk uit. Dit is een boek om van te genieten. Eentje dat je maar
eens om de zoveel tijd in handen krijgt. De stijl van het boek wordt gekenmerkt
door Baetes filosofische redeneringen. Die zetten je aan het denken. Het boek
staat er vol van, maar om er toch enkele te noemen:
komt op plaatsen waar je niet op tijd wilt zijn’
weinig’
subliem in dit verhaal is de scherpe kijk van de auteur op het leven en wat er
achter schuilt. De vergelijking met een schaakspel of de blinde vlek die mensen
hebben om zaken in het leven wel of niet te zien, het zijn er maar enkele. Elke
keer slaat Baete (voor mij toch) de spijker op zijn kop.
aandoenlijk, leerrijk en grappig tegelijk. Sfeerbeelden zijn filmisch
neergezet. ‘Wie niet weg is’ zit opbouwend goed in elkaar. De vraag waar
Clarisse is en of ze het lot nu inderdaad getart hebben, blijft je bezighouden.
En ondertussen ga je helemaal op in Tristans wereldje. Baete laat hier en daar
een klein puzzelstukje vallen, waardoor je denkt dat je het weet. Helaas is de
plot hartverscheurend en zie je die niet aankomen.
van Tristan is een verhaal over liefde (vooral liefde), ontmoeten, zoeken,
loslaten, verwerken….. De essentie! Een verhaal over leven en overleven met herkenbare
situaties, herkenbare conversaties. Oprechte emoties waar je jezelf in
terugvindt. De cover en de titel kun je dan ook maar begrijpen, als je het boek
gelezen hebt.
is aangenaam. Een mooi staaltje proza verpakt in een verhaal. Op een paar
kleine puntjes na die me niet erg realistisch lijken, was dit verhaal een
bijzondere ervaring. Ik ben onder de indruk! Het is totaal iets anders dan ik
gewend ben, maar het was een lust dit boek te mogen lezen.
en zijn vrienden 4,5 ster!
De Perfecte Buren