‘Mischling’ – Affinity Konar

Uitgever: Signatuur
ISBN: 978 90 5672 568 6
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 365
Uitgave: 1 november 2016
Met dank aan Uitgeverij Signatuur en Hebban (buzzboek) voor dit recensie-exemplaar.
het meest opmerkelijke aan deze cover. Staren je doods aan en het is alsof ze
je smeken om geholpen te worden. De quote van Anthony Doerr is er eentje die
genoeg zegt als je het boek gelezen hebt. Ik geef deze cover een 8.
verhaal
tweelingzusjes Perle en Stacha met hun moeder en opa aan in Auschwitz. Al
direct bij aankomst worden ze door dr. Mengele geïnspecteerd en worden ze naar
een ander deel van het kamp gebracht dat ‘De Dierentuin’ wordt genoemd.
zoals zij: twee- en meerlingen, dwergen e.a. kinderen die geselecteerd zijn om
op allerlei manieren te moeten lijden onder ‘oom dokter’, want zo wilde hij
aangesproken worden. Ze hebben een bepaalde luxe en door hen is hun familie
veilig. Ze zijn allen belangrijker dan de anderen: het had iets met een goede
zaak te maken, zuiverheid, schoonheid en nuttig zijn!
Ze moeten de verantwoordelijkheden goed verdelen:
is belast met het verdrietige, heden en verleden en het kwade
Stacha is belast met het grappige, de toekomst en het kwade
laboratorium gebracht waar ze telkens zes uren moeten verblijven. Er wordt
overlegd wie de leider is van de twee en vooral wie de sterkste is, met andere
woorden het beste proefkonijn. Langzaam maar zeker veranderen hun lichamen en hun
geestesgesteldheid. Waar ze vroeger één geheel vormden zijn ze nu nog maar de
schimmen van wat ze geweest zijn.
was haar kwijt, ze was veranderd’.
overlevingsdrang hebben en elk zusje probeert op een zo goed mogelijke manier
te overleven in dit verschrikkelijke oord. Zo heeft Stacha Feliks en Perle
heeft Peter. Op elk hun eigen manier gaan ze om met de verschrikkingen die hun
worden aangedaan.
haar ook zou redden, dat moest gewoon! Elk moet vanaf nu leven voor zichzelf. Op een avond tijdens een muzikaal optreden verdwijnt Perle …
Zal Stacha ooit haar zusje nog terug zien?
persoon die me eraan herinnerde dat ik echt bestond, dat ik leefde, dat ik een
meisje was, de zus van Perle”
zusjes die in 1944 in Auschwitz terecht komen. Elk beschrijft haar belevenis in
aparte hoofdstukken. Voor het ene zusje voel je soms meer genegenheid dan voor het
andere alhoewel ze beiden bloot hebben gestaan aan de experimenten die op hen
zijn verricht. Ze zijn opgegroeid in een heel welopgevoede omgeving en zijn
heel intelligent. Dat gaf voor mij soms een raar gevoel tijdens het lezen hoe
welbespraakt ze waren en wat voor een kennis ze al hadden verworven op de
leeftijd van twaalf jaar. Perle en Stacha vluchten weg in hun eigen fantasiewereld.
Ook herinneringen aan het verleden komen aan bod en vooral de wijze woorden van
hun opa of ‘zeide’ spelen hierin een grote rol. Ook de toekomst maakt hiervan
deel uit: Stacha is de dromer maar zoekt wraak en Pearl zoekt troost in de
vergeving.
bestaat niet voor dit woord, daar ben ik ook naar op zoek gegaan maar het strookt
wel met het onderwerp van het verhaal nl. de tweelingen.
moet werkelijk de tijd nemen om het in je op te nemen en ik heb het dan ook
enkele malen terzijde gelegd. Sommige hoofdstukken zijn werkelijk schokkend. Het
is een relaas van onschuldige kinderen die als proefkonijnen worden gebruikt.
Er blijft niets van hun kinderlijke onschuld over. Als muizen worden ze getest
op de meest afschuwelijke wijze. Ook al is dit boek fictie, het treft je hard.
De schrijfster heeft een heel levendig beeld geschetst wat er in Auschwitz
heeft plaatsgevonden en daarna ook.
heeft een heel aparte schrijfstijl. Alles is heel vlot geschreven en ze weet
tot waar ze mag gaan als het over de experimenten gaat. Ze beschrijft wel
enkele van die vreselijke dingen die de kinderen zijn aangedaan en de rest kun
je eigenlijk zelf invullen. Ze weet precies hoe ze een non-fictie verhaal kan
omzetten in een roman die aanleunt tegen de andere boeken die ik gelezen heb
over de Holocaust. Begrippen zoals overleven, hongersnood, fysieke en mentale
pijnen en vooral hoop op een beter en menswaardiger bestaan zijn de dingen die
ze heel goed weergeeft.
het lezen viel het me ook enorm op hoe poëtisch ze kan schrijven terwijl de
pijn en verdriet van de pagina’s druipen. Als debuutboek kan dit wel tellen!
“De Engel des Doods” is een monster die op een beestachtige wijze geen respect heeft
voor alle mensen die zich in zijn ‘dierentuin’ bevinden. Het ging vooral om
twee- of meerlingen, dwergen en albino’s. mensen die zich onderscheiden van de
gewone stervelingen. Hij geeft de kinderen aandacht maar om redenen van eigen
wil en op een negatieve manier.
klaproos of ‘Poppy’ staat ook centraal in dit boek. Hij heeft voor de tweeling
een waardevolle betekenis. Tot op vandaag heeft deze bloem een significatie
voor allen die we moeten herinneren.
is een heel ontroerend verhaal. Het is er eentje van kracht, hoop en liefde.
Het overwinnen van de ziekelijke dingen die hun zijn aangedaan hoe jong deze
kinderen ook waren. De personages raken je diep en ik heb ook een traantje
weggepinkt. Dit is een boek dat je moet gelezen hebben om deze zwarte bladzijde
in onze geschiedenis niet te vergeten en vooral als eerbetoon.
sterren voor dit hartverscheurende verhaal
– Team De Perfecte Buren