‘Muse Academy en het geheim van Helikon’ – Morgan Blade

recensie-exemplaar.
waar ze al op jonge leeftijd de smaak van het schrijven te pakken kreeg. Ze
koos voor het pseudoniem Morgan Blade om haar onzekerheid de baas te zijn, maar
behield wel haar initialen. De inspiratie voor haar debuut vloeide voort uit
haar interesse voor Griekse mythologie en de droom van een plek waar creatieve
zielen zichzelf kunnen zijn.
de cirkel van de vlammen rondom een doorzichtige bol. Alle details die je op de
afbeelding ziet hebben een link naar het verhaal. De titel Muse Academy is door
de samenvoeging van de letters M en A prachtig om te zien. De subtitel “Het
geheim van de Helikon” is, net als de naam van de schijfster Morgan Blade, in
duidelijke witte letters weergegeven. In het klein staat onder aan dat het
fantasy is en de naam van de uitgever: Kabook. Ik vind het jammer dat nergens
op het boek is aangegeven dat het een YA betreft, er staat alleen ‘fantasy’. De
cover krijgt van mij vanwege het opvallende karakter en de vele details die te
maken hebben met het verhaal een 8.
middelbare school, ontvangt in de zomervakantie een mysterieuze brief gericht
aan haarzelf in plaats van aan haar ouders. De brief bevat een felicitatie met
de toelating tot Muse Academy, een kunstschool gelegen op een Grieks eiland
genaamd Helikon, samen met vliegtickets. Deze uitnodiging is een mysterie voor
Imogen, net als de school zelf, ze heeft zich er niet voor aangemeld. Een
zoektocht op Google helpt haar ook niet verder. De uitnodiging blijkt echter dermate
interessant te zijn voor Imogen dat ze besluit om er op in te gaan en naar het
Griekse eiland Helikon te vliegen om te beginnen aan de opleiding. In de
wachtruimte van het vliegveld maakt Imogen al kennis met enkele van de vele
andere leerlingen van de Muse Academy: de Japanse Kaida Fuyu en de Britse
tweeling Aeon en Milo.
tachtig tieners een uitnodiging hebben gehad en zij worden bij de academie
ontvangen door hun mentor van het eerste jaar. Zij vertelt dat de leerlingen de
brief hebben ontvangen omdat elk van hen een specifiek talent heeft dat moet
worden ontwikkeld en getraind, met het doel om anderen te inspireren. De school
zelf is gebaseerd op de legende van de negen muzen die via de Griekse
mythologie mensen inspireerden. De leerlingen worden om die reden dan ook in
negen groepen verdeeld, elke groep is gewijd aan een van de muzen. Deze groepen
worden inspiratielijnen genoemd. Door middel van een test komen de leerlingen
erachter tot welke inspiratielijn zij behoren. Imogen en de andere tieners van
het vliegveld sluiten al gauw vriendschap met nog een aantal leerlingen,
waardoor de vriendengroep uiteindelijk uit negen personen bestaat. De groep
vrienden raakt gedurende de eerstvolgende weken gewend aan het schoolleven.
is één les die zij alle negen samen volgen: zangles. Tijdens een van deze
lessen horen zij oorverdovend gekrijs en het blijkt dat de school wordt
aangevallen door vogelachtige wezens met een vrouwenhoofd: sirenen. Deze
wraakzuchtige sirenen vormen een bedreiging voor het voortbestaan van de Muse
Academy. Imogen en haar vrienden besluiten de leerlingen die buiten worden
aangevallen te helpen. Dit blijkt niet gemakkelijk te zijn aangezien de sirenen
al diverse leerlingen hebben gehypnotiseerd. Tijdens het gevecht tegen de
sirenen blijkt dat de vrienden over speciale vaardigheden beschikken en zij
weten de sirenen gelukkig te verslaan en te verjagen. Ze weten dat de sirenen
niet zullen opgeven en de vriendengroep zal de unieke vaardigheden die elk van
hen bezit hard nodig hebben als ze de sirenen definitief willen verslaan en
Helikon en kunstschool willen redden.
de mysterieuze brief die Imogen ontvangt en de humorvolle en vlotte manier van
schrijven. De schrijfster laat vanaf het eerste moment zien dat ze
zich zich goed in kan leven in het leven van 16- jarige tieners. De personages
zijn sterk en geloofwaardig neergezet. Naast Imogen heb ik erg genoten van de
tweeling, die op een leuke, plagende manier met elkaar omgaat. Cera was mijn
minst favoriete personage, ik vond deze modeliefhebster net iets te overdreven.
Mijn favoriete personage is Aeon, een van de tweeling. Zij heeft een heerlijk
open karakter en is een behoorlijk temperamentvolle meid. Haar onderlinge
grapjes met haar broer Milo zijn ook een genot om te lezen. De diverse romances
die ontstaan in de groep zijn leuk en vooral lief om over te lezen. Ik denk dat
elke lezer zich kan herkennen in deze beginnende verliefdheden.
kunt vormen van de personages en hun omgeving. Vooral de onderlinge conversaties
zijn een genot om te volgen vanwege de humor en af en toe sarcastische
ondertoon. Wat ik jammer vind, is dat deze gesprekken vooral binnen de groep
van de negen vrienden en enkele andere karakters binnen het verhaal blijven. Er
is weinig tot geen interactie met de andere (nieuwe) leerlingen. Zij komen
alleen terloops aan bod tijdens het verhaal, zoals gedurende de strijd tegen de
sirenen.
natuurlijk de Griekse mythologie verwerkt in deze YA. Het is vernieuwend en
door deze insteek verrassend om te lezen. Naast dat het een spannend verhaal
is, steek je al spelenderwijs zaken op uit de Griekse mythologie, zonder dat
het belerend overkomt.
je even je hoofd erbij moet houden. Als alle personages geïntroduceerd zijn, bestaat
de uiteindelijke groep uit negen leerlingen, net zoveel als dat er muzen zijn
en elk verbonden aan één van de negen muzen. Ik begrijp dat negen vrienden een
logische keus is, door de verbintenis aan de negen muzen, maar desondanks moest
ik af en toe even goed nadenken wie ook alweer welke vaardigheden had en bij
welke muze hoorde. Om zich goed voor te bereiden tegen een eventuele nieuwe
aanval van de sirenen, krijgen de negen leerlingen de mogelijkheid om elk hun
eigen specifieke vaardigheid te trainen. Het is voor de lezer, naast dat dit
spannende avonturen zijn om te lezen, ook een mooie gelegenheid de personages
goed te leren kennen. De schrijfster heeft elk van hen een duidelijk eigen
karakter gegeven en dat gecombineerd met het feit dat elk personage een
speciale specifieke vaardigheid heeft, maakt dat je elk groepslid goed leert
kennen. Dit vergroot de herkenbaarheid en na verloop van tijd schrikt het grote
aantal personages je niet meer af.
gezegd had ik het einde eerlijk gezegd wat spectaculairder verwacht en meer
betrokkenheid van de negen personages zelf aangezien deze negen tijdens het
gehele verhaal zo’n belangrijke rol spelen. Aan het einde van het boek wordt aangegeven
dat dit niet de enige strijd was en dat de negen nog meer avonturen zullen gaan
beleven en dat er nieuwe uitdagingen zullen gaan komen. Deze uitdagingen wil ik
graag lezen, want het boek “Het geheim van de Helikon” is ondanks het vreemde
einde zeker de moeite waard om te lezen.
sterren.