‘Eenzaam en extreem ver weg’ (Ventura saga 1) – Kate Ling

Gepubliceerd 17 augustus 2016

Genre: YA

Uitgever: Moon

ISBN: 9789048828821

Uitvoering: paperback

Aantal pagina’s: 276

Uitgave: juli 2016

Met dank aan uitgeverij Moon voor deze
recensie-exemplaren

Duo recensie van Lisette Woest-Appeldoorn en Jeanine
Feunekes-Both

Cover

Lisette: De cover is donkerblauw met een soort sterrenstelsel in
een lichtere tint. Witte vogels vliegen richting het sterrenstelsel. De tekst
staat in het zwart in het sterrenstelsel. Vlak boven het sterrenstelsel staat
de tekst ‘Ventura-saga I’ en de naam van de schrijfster staat links onderaan de
cover. De cover geeft echt een heelalgevoel en past daardoor goed bij de
inhoud. De cover krijgt een 8.

Jeanine: De cover heeft een donkere blauwe kleur met een wit
sterrenstelsel. Er vliegen witte vogels richting het sterrenstelsel. Midden in
de afbeelding staat de titel van het boek: “Eenzaam en extreem ver weg”.
Bovenaan de cover staat “Ventura-saga 1” en links onder de naam van de
schrijfster. Het geheel intrigeert. Ik geef de cover een 8

Samenvatting van het verhaal

Lisette: Seren is een 16-jarig meisje dat geboren is aan boord
van de Ventura, een ruimteschip van de NASA. De bemanning van de Ventura is op
een verkenningsmissie van de NASA en ESA in het kader van hun gezamenlijke SETI
-Search for Extraterrestrial Intelligence- programma en is op zoek naar
leefbare planeten in het heelal. De mensen aan boord van de Ventura brengen hun
hele leven door op het ruimteschip en Seren gaat hierdoor erg twijfelen aan de
zin van haar bestaan.

Jeanine: De 16-jarige Seren woont op het verkenningsschip Ventura.
Dit schip is op een ontdekkingstocht door de ruimte, een reis die de bemanning
zal leiden naar Epsilon Eridani, meer dan 350 lichtjaar verwijderd. Het project
is opgezet door Ventura Communicatie BV sinds er vanaf dat sterrenstelsel een
signaal wordt uitgezonden. Al meer dan 100 jaar hebben wetenschappers
tevergeefs geprobeerd het signaal te ontcijferen en de ontdekkingsreis heeft
tot doel te ontdekken wat het Signaal willen vertellen.

Lisette: In
het kader van het SETI-programma is de Ventura decennia geleden de ruimte in
geschoten. 888 mensen vormden de originele bemanning van deze missie. 444
mannen en 444 vrouwen. Hun opdracht is om op zoek te gaan naar een planeet
genaamd Epsilon Eridani. Deze planeet ligt op 350 lichtjaren van de aarde. De
bemanning zal dan ook hun hele leven in de ruimte doorbrengen, net als hun
nageslacht. Om het leven beheersbaar te houden op het ruimteschip zijn er
strikte regels met betrekking tot school, werk, relaties, voortplanting en
eigenlijk alles wat een mensenleven beïnvloedt. Seren wordt op de Ventura
geboren en worstelt met de zin van haar leven. Alles is voorgekauwd en de
bemanning lijkt meer op robotten dan op mensen. Als zestienjarige met razende
hormonen van de puberteit verzet ze zich tegen haar leven op het ruimteschip en
tegen de dagelijkse routine. Op een dag ontmoet ze Domingo Suarez, een
18-jarige jongen, en krijgt haar leven een doel. Alleen is een relatie uit
liefde tegen de strikte regels die op deze missie worden gehanteerd. Kunnen
Seren en Domingo zich conformeren aan de regels of gaan ze voor hun liefde?

Jeanine: Seren zit in de eindexamenklas en de kinderen uit haar
klas horen met welke klasgenoot ze verder door het leven zullen gaan en met wie
ze een genetisch gemodificeerd kind zullen krijgen. Dit om, zoals pater Seth
zegt, hun grote levensdoel op Venture te vervullen. Het wordt de Verbintenis
genoemd.

Seren krijgt de zoon van de kapitein als levenspartner
toegewezen: de arrogante Ezra. Seren voelt zich ellendig, ze is al een
buitenbeentje omdat ze het leven aan boord nutteloos vindt en ziet niets in de
Verbintenis. De andere mensen aan boord van het ruimteschip noemen haar
depressief, maar zelf is Seren van mening dat het feit dat ze haat hoe het
leven aan boord van het ruimtevaartuig er aan toe gaat juist betekent dat zij
de enige is die niet gek is.

Na een gesprek met haar vader besluit Seren om toch naar
de afdeling Zorg te gaan, naar het spreekuur voor psychische problemen. Daar
ontmoet ze Domingo Suarez en ze valt direct als een blok voor hem. Het feit dat
Seren gevoelens heeft voor Dom is gevaarlijk. Het is verboden om op iemand
anders dan je toegewezen partner verliefd te worden.

Lisette: Als
ze op een dag de 18-jarige Domingo Suarez ontmoet, voelt ze zich voor het eerst
begrepen en geliefd. Haar innerlijke strijd met betrekking tot het doel van haar
leven wordt hierdoor aangewakkerd. Als het ruimteschip Ventura, dat zich met
enorme snelheid door het heelal spoedt, ook nog eens in de buurt komt van de
onbekende planeet Huxley-3 wordt haar interne worsteling alleen nog maar
groter. Wil Seren wel haar hele leven doorbrengen op de Ventura?

Jeanine: Mensen
beginnen argwaan te krijgen over Seren en Dom en Seren wordt door een vriendin
gewaarschuwd dat het niet goed afloopt met mensen die rommelen met de
levenspartner van anderen. Deze vriendin zegt in eenzelfde situatie te hebben
gezeten en dat de gevolgen het niet waard zal zijn.

Haar opa, hoofd Beveiliging, vertelt haar dat ze niet de
luxe hebben om dingen aan toeval over te laten, om te leven als dieren. Ze zijn
allereerst een militaire operatie en moeten ook zo functioneren. Het
Voortplantingsprogramma is een van die vele verplichtingen en je bent in
overtreding als je dit programma in de weg staat. Er staan zware straffen op.
Seren en Dom zullen op een gegeven moment de keus moeten maken tussen hun
liefde voor elkaar en alle gevolgen van dien en wat men het normale leven
noemt, dus voor hun levenspartners en het leven leiden dat van hen verwacht
wordt.

Conclusie

Lisette: De titel en de achterflap spraken mij enorm aan. De
zoektocht naar levensvatbare planeten en andere levens in het heelal fascineert
mij al sinds mijn kindertijd. Helaas was de verwachting groter dan het
uiteindelijk geleverde resultaat. Kate Ling schetst met haar boek een
samenleving in een ruimteschip, maar focust zich voornamelijk op de relatie
tussen Seren en Domingo, waardoor het eigenlijk weinig meer is dan een
romantisch verhaal in de ruimte. De personages van Seren en Domingo worden
oppervlakkig uitgewerkt en daardoor pakt het liefdesverhaal mij niet. De
situatie waarin zij zich bevinden, is op zich een interessant gegeven, maar
wordt te weinig uitgediept.

Jeanine: Vanaf het begin van het verhaal voel je de
gemoedstoestand van Seren, het gevoel dat het bestaan nutteloos is. De
sarcastische toon waarmee het boek begint past perfect bij het verhaal en bij
Seren’s gemoedstoestand. Als je bij het stukje komt, dat de levenspartners
bekend worden gemaakt, voel je het ongemak van Seren heel duidelijk. Ze voelt
niets voor Ezra. Niemand begrijpt haar tegenwerking, omdat Ezra de zoon van de
kapitein is en ze dus een goede verbintenis aan zal gaan.

Vanaf het moment dat Seren Domingo ontmoet, verandert de
toon van het verhaal. Het wordt luchtiger, grappiger. Je voelt dat Seren steeds
beter in haar vel gaat zitten. Domingo maakt gevoelens in haar los, waarvan ze
het bestaan niet kende. Het leven lijkt ineens niet meer zo leeg en nutteloos.

Om een voorbeeld te geven, een zin die haar gevoel
beschrijft:

“Ik voel dat zijn langzame, lieve glimlach zich van
zijn gezicht naar het mijne verspreidt.”

Het is echter vanwege de Verbintenis van beiden met een
andere levenspartner gevaarlijk dat ze elkaar blijven ontmoeten. Het leven aan
boord is strak geregeld. Je mag niet van de opgestelde regels afwijken. De
sociale controle aan boord is ook erg groot: Seren en Domingo moeten elkaar stiekem
ontmoeten. Een mooie scène uit het verhaal die je laat nadenken over hoe het
leven van de bewoners op het ruimteschip wordt gecontroleerd is de volgende:
Seren ontmoet Dom bij hardlopen en ze bespreken de planeet Huxley, waar ze op
dat moment aan voorbij vliegen. Seren vraagt zich af of ze naar de planeet
zouden mogen gaan als hij veilig blijkt te zijn, gewoon om te voelen hoe het is
om vrij op een planeet rond te lopen. Dom antwoordt dat dat waarschijnlijk niet
gaat gebeuren omdat mensen aan boord van het ruimteschip er dan misschien
achter komen wat ze missen in het dagelijks leven. En zolang ze dat niet weten,
blijven ze tevreden met wat ze hebben. Volgens hem is dat de theorie achter veel
regels aan boord van het ruimteschip.

Lisette: De
hele sfeer op de Ventura doet denken aan 1984 van Orson Welles, de controle op
alle facetten van de levens van de bemanning, maar ook dit gegeven wordt niet
echt uitgewerkt. Paradoxaal genoeg blijft het verhaal toch boeien.
Waarschijnlijk een combinatie van mijn nieuwsgierigheid, de vlot leesbare
schrijfstijl van de schrijfster, de setting en het realistisch aanvoelende
leven op een ruimteschip. Intrigerend is ook de strijd tussen het menselijk
blijven in de ruimte en de strikte regels om zo’n langdurige missie in goede
banen te leiden. Wat doet het leven in een besloten gemeenschap met de
individualiteit van een mens, hoe ga je om met gevoelens als je leeft in een
kleine gemeenschap in een beperkte ruimte zonder privacy? Maar net als de
andere verhaallijnen wordt ook dit onderdeel niet echt diepgaand beschreven en
blijft het boek daardoor een aardig tussendoortje.

Jeanine: Het
is bizar hoe ver de regels worden doorgevoerd. Een nieuw liedje creëren mag niet.
Het is niet de bedoeling dat mensen zelf liedjes, films of wat dan ook maakt op
Ventura. Dit is een overtreding van de Cultuur-wet. Met andere woorden: je mag
geen eigen initiatief tonen, geen eigen creaties maken, niet zelf een invulling
geven aan je leven. De mensen aan boord van Ventura worden bewust zo mak als
schapen gemaakt om ze onder controle te houden. Dit met als doel om de nog
honderden jaren durende reis goed te voltooien zonder problemen.

Ik vind Seren een geweldig personage. Ze is eerlijk en
zegt wat ze denkt. Ze loopt niet mee met de massa, maar trekt haar eigen plan.
Het leven is verstikkend aan boord van het ruimteschip. Ze stuit dan ook op
veel tegenstand, maar ze blijft steeds zichzelf trouw. De emoties, de sociale
druk, je eigen leven niet kunnen leven zoals je wilt, deze thema’s worden goed
beschreven in het verhaal. Ik had het tijdens het lezen erg te doen met Seren.
Ze wordt beschouwd als krankzinnig, als ziek. Het enige dat ze wil is iemand
liefhebben, iemand voor wie ze zelf gekozen heeft. Maar dat is aan boord van
Ventura niet mogelijk.

De verwijzingen naar haar moeder Grace zijn intrigerend.
Volgens haar omgeving was haar moeder zo ziek dat ze niet meer door kon gaan
met leven. Van haar opa hoort ze dat ze erg op haar moeder lijkt en dat hij
niet wil dat Seren dezelfde kant opgaat als haar moeder. Zij trok alles in
twijfel en was niet in de staat het leven te accepteren hoe het was.

De romantische sfeer van het verhaal gaat over naar
spanning als Seren en Dom keus moeten gaan maken. Het verhaal is vanaf dat
moment dermate spannend dat het nauwelijks weg te leggen is. Je wilt weten wat
ze besluiten en wat de consequenties zullen gaan zijn. Gaan ze tegen alle
regels in en kiezen ze voor elkaar met gevaar voor eigen leven of kiezen ze
voor hun levenspartner en proberen zij op die manier een oplossing te vinden om
samen te zijn?

Lisette: Alleen het einde heeft mij geraakt en totaal verrast,
maar niet genoeg om te zien hoe het Seren en Domingo verder vergaat. Eenzaam en
extreem ver weg krijgt van mij 2.5*

Jeanine: Ik
vond het einde sterk en onverwacht. De schrijfster trekt je in het intense
verhaal en laat je niet meer los. In het begin van het boek voeren de romantiek
en de aantrekkingskracht tussen Seren en Dom een grote rol. Later in het
verhaal blijft deze bestaan, maar de spanning gedurende onverwachte
gebeurtenissen neemt dan de overhand.

De titel kan op twee manieren uitgelegd kan worden: aan
de ene kant de reis van de Ventura en zijn bemanning zelf, ver weg van aarde,
het eenzame bestaan van de bemanning aan boord. Maar ook hoe Seren zich voelt
aan boord van het ruimtevaartuig voordat ze Dom ontmoet.

Ik ben meer dan benieuwd naar het volgende deel. Dit is
een serie die je het liefst in één keer uit zou willen lezen. Ik geef het boek
3,5 sterren.

Lisette en Jeanine – recensenten De Perfecte Buren