‘Geschenk voor Daniel’ – Suzanne Vrolijk

Uitgeverij Aspekt voor dit recensie-exemplaar.
Suzanne Vrolijk had niet de intentie om een boek te schrijven nadat ze in
2008 een punt had gezet achter haar journalistieke leven, waarin
reisjournalistiek de hoofdrol speelde. De ingeving voor ‘Geschenk voor Daniel’ kwam opeens en liet haar niet meer los. Ze
werkte het idee uit en haar reizen naar Israël, zowel privé als beroepsmatig,
vormden een dankbare bron voor de roman.
Achterflap
Een verhaal over de intense liefde tussen de Nederlandse niet-Joodse
Maaike Roelofs en de Joodse Israëli Daniel Doron, die ondanks grote verschillen
en de verschrikkingen van oorlogen stand houdt, maar die een echtscheiding
uiteindelijk niet voorkomt. Hun zoon Rafael is dan tien jaar.
Kort na de dood van zijn vader komt Rafael, officier in een Israëlische geheime
legereenheid, naar Nederland. Hij neemt de brieven mee die zijn moeder,
eindredacteur van een gerenommeerd vrouwenblad, ongeopend aan zijn vader had
teruggestuurd. Deze roepen pijnlijke herinneringen op bij Maaike. Ze wordt ziek
van schuldgevoel en spijt en vraagt psychologische hulp. Als haar zoon op een
gevaarlijke missie in ernstige problemen raakt, dwingt ze zichzelf positief te
blijven. Ze krijgt steun van haar hoofdredacteur Max Hijmans, die verliefd op
haar is. Maar voordat zij een beslissing over hun toekomst nemen, moeten er in
Israël enkele kwesties worden afgerond.
De cover
Wanneer je het boek vastneemt zie je een eerder
neutrale cover met zachte kleuren. Het is meteen duidelijk dat op de cover het pakketje brieven afgebeeld staat, waarvan
sprake in de tekst op de achterflap. De afbeelding straalt voor mij droefheid
uit, een zorgvuldig bewaarde stapel brieven, bij elkaar gebonden, met een
gedroogde roos erbij. Op basis van de afbeelding, wilde ik eigenlijk onmiddellijk weten wat de inhoud
van de brieven was. Ik was zeer benieuwd naar het grote verdriet, dat er
volgens mij moest schuilgaan in dit pak brieven. En wat voor geschenk gaat Daniel krijgen?
zijn mooi op elkaar afgestemd. Ik geef de cover daarom ook graag een 7.
Maaike Roelofs, een Nederlandse journaliste van 55, kan eindelijk haar zoon
Rafael Doron terug in haar armen sluiten wanneer deze na de dood van zijn vader
naar Nederland komt. Maaike heeft haar zoon sinds zijn tiende jaar niet meer gezien. Ze heeft hem
toen achtergelaten bij zijn vader in Israël.
voor Maaike. Brieven die Maaike ongeopend had teruggestuurd naar Daniel. Het lezen van deze brieven maakt dat
er bij Maaike veel onverwerkte emoties naar boven komen. Welke herinnering
heeft ze verdrongen, waarom heeft ze ook al eer besloten om Daniel volledig uit
haar leven buiten te sluiten? Zal het haar lukken om met de hulp van
Christopher, haar psycholoog, hier achter te komen?
leven uit te bouwen in Nederland. Hij zou graag stoppen met zijn gevaarlijke
job als officier in de Israëlisch geheime legereenheid en een nieuwe carrière
uitbouwen als beroepsfotograaf.
tijdschrift waar Maaike werkt, geeft Rafael de kans om samen met diens moeder een reportage te maken in New
York.
Ze komen terug met een prachtige reportage, vergezeld van perfecte foto’s. Het
lijkt hen voor de wind te gaan. Maar dan wordt Rafael opgeroepen
voor een laatste, zeer gevaarlijke, geheime opdracht..
Wanneer je het boek openslaat, krijg je onmiddellijk een lijst met namen en
een lijst met met Hebreeuwse woorden voorgeschoteld. Dit schrikte me gelijk een beetje af. Ik vroeg me
af of ik dit echt ging nodig hebben tijdens het lezen van het boek, aangezien
het voor mij echt een afknapper is wanneer ik steeds moet terugbladeren naar zo
een overzichtslijst. Persoonlijk vind ik dat je je volledig moet kunnen inleven
in de personages van een boek zonder een apart overzicht nodig te hebben.
Tijdens het lezen bleek dit dan ook een meevaller. De Hebreeuwse woorden die
gebruikt worden in het boek, zijn echt een eerwaarde om je in te leven in de
sfeer en de personages. De andere lijst met het overzicht van de personages heb
ik totaal niet nodig gehad, gelukkig maar.
in het kort schetst hoe Maaike en Daniel met elkaar in contact zijn gekomen.
Deze kennismaking is verre van alledaags.
delen, de periodes die beschreven worden in deze delen sluiten mooi op elkaar
aan, maar spelen zich af op verschillende locaties.
het feit dat de schrijfster soms switcht van ik-persoon, maakt het wel
bijzonder. Je ziet bepaalde situaties vanuit verschillende ogen, zeer leuk!
leven van Maaike en haar zoon Rafael. Als lezer maak je een jaar deel uit van
hun leven, van mei 2004 tot april 2005. Soms tot in de kleinste details, soms
gaat ze sneller over een bepaalde periode. Je krijgt het gevoel, zoals in je
eigen leven, sommige periodes gaan snel, andere traag. Al bij al kabbelt het
boek rustig verder aan de hand van herinneringen, dagelijkse gebeurtenissen en
ontdekkingen.
Het is een boek zonder uitschieters, noch positief, noch negatief. Sommige situaties en personages had ik liever wat meer
uitgewerkt gezien. Het is een vrij vlak boek. Hoewel het vol van emoties zit,
krijg je als lezer zelden het gevoel dat het verhaal je echt helemaal bij de
keel grijpt. Dit vind ik een gemiste kans. Zeker omdat het onderwerp niet
alledaags is.
cover en de achterflap, vormen slechts een klein onderdeel van het hele
verhaal, ze zijn eigenlijk de katalysator van alle gebeurtenissen, maar als
lezer blijf je toch wel op je honger zitten over de inhoud van de brieven.
je als lezer onbewust meer en meer info over, mooi!
originele verhaallijn, een uniek plot, een leuke vertelstijl, maar mist diepgang.
Ik geef het boek dan ook graag 3 sterren.
Perfecte Buren