‘Jungle’ – Joost Vandecasteele
Genre: roman
Uitgever: Lebowski
ISBN: 9789048826421 / NUR: 301
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 224
Uitgave: 28 januari 2016
De cover valt vooral op door de gifgroene letters en
het kader in dezelfde kleur. Een korte recensiequote uit de Volkskrant, de naam
Jungle groot in het midden en de naam van de auteur eronder. De cover is
nietszeggend en spreekt mij niet direct aan. Omdat ik nog niet bekend was met
de schrijver, zou ik het boek (op basis van de cover) hoogstwaarschijnlijk
laten liggen in de winkel. Ik geef de cover een 5.
Jungle gaat over een schrijver die zijn uitgever
kwijtraakt en vervolgens uit financiële noodzaak elke commerciële klus aanpakt
die hij maar kan krijgen. De klussen zijn strohalmen in deze onzekere tijden en
voeren de schrijver in korte tijd naar verschillende uithoeken van de wereld.
Vanuit Brussel naar Spanje, de Verenigde Staten, Kazachstan en Japan. De
schrijver zoekt naar overleving en zingeving van zijn bestaan, maar tijdens
zijn omzwervingen lijkt hij steeds meer te verdwalen in de absurditeit van de
realiteit. De wereld vervreemdt voor zijn ogen. Of is hijzelf degene die
afglijdt in een hallucinatie?
Conclusie
Joost Vandecasteele beschrijft met Jungle een zoektocht naar de realiteit
van het bestaan, vanuit het oogpunt van een werkloze schrijver. Een schrijver
die niet alleen financieel, maar ook mentaal zijn hoofd boven water moet zien
te houden. Tijdens de noodgedwongen omzwervingen die de schrijver maakt om toch
een inkomen bij elkaar te sprokkelen, komt hij in aanraking met een realiteit
onder de oppervlakte van zijn vermeende realiteit. Want wat is de waarheid van
de realiteit nog in de tijd waarin we nu leven? Een tijd waarin het internet
steeds meer de spil lijkt te gaan vormen als het gaat om zingeving en
waarheidsvinding. “Het internet is 1
immense spijsvertering. Wij proppen het vol en hij schijt zijn stront op ons
tot onze werkelijkheid een geïnfecteerde patiënt is die het niet meer lang zal
maken.” De schrijver lijkt door al zijn ervaringen ‘on the road’ steeds
meer los te raken van de werkelijkheid zoals hij altijd dacht dat deze was.
Joost Vandecasteele weet je op haast nonchalante wijze mee te nemen op deze
bizarre trip, waarbij je geleidelijk aan steeds verder meegetrokken wordt in
zijn surrealistische gedachtewereld. Als lezer moet je uiterst beducht zijn om
het spoor niet te verliezen. Wat ik daar eigenlijk mee wil zeggen, is dat je
niet hoeft te twijfelen aan je cognitieve vermogens als je het spoor bijster
raakt, want dit gaat geheid gebeuren met Jungle. Joost Vandecasteele raast door
tijdens deze queeste van de hoofdpersoon en huppelt daarbij frivool tussen
fictie en werkelijkheid, tot een punt waarop je als lezer niet goed meer in
kunt schatten wat nu uiteindelijk de boodschap is en waar de hoofdpersoon zelf
eindigt (fictie/werkelijkheid?). Het is in ieder geval een zoektocht en is er
niet een gezegde dat stelt dat de reis belangrijker is dan de bestemming? Met
een apart gevoel voor humor, opmerkelijke gedachtekronkels en briljante
overpeinzingen weet de auteur een nieuwe, toch wat zwartgallige kijk te werpen
op de maatschappij waarin we nu leven. Een maatschappij waarin we steeds meer
slaaf lijken te worden van een werkelijkheid zoals hij ons wordt
voorgespiegeld, in plaats van hoe we hem zelf ervaren. “Omdat wij steeds meer opgroeien zonder een blik op de sterren ’s
nachts worden we steeds minder geconfronteerd met ons eigen nietige bestaan in
deze immense kosmos.”
achterkant en de hoofdpersoon zoals hij neergezet wordt in het boek, stel ik me
zo voor dat er veel raakvlakken bestaan tussen de schepper en het onderwerp en
vermoed ik autobiografische elementen bij bepaalde passages: “Het enige wat mij vreemd genoeg nog raken
kan, is als er gelach weerklinkt wanneer ik voorbij loop. Een clou zijn en de
grap niet weten, krijgt me nog wel aan het wankelen.” Het is een herkenbaar
moment, enkel voorbehouden aan degenen die niet bovenaan de sociale ladder
staan.
onverdeelde aandacht.
rabiate atheïst bezocht door god ben ik nu compleet in de war en fundamenteel
bang, zo bang voor mijn eigen onwetendheid.”
Joost Vandecasteele heeft een prikkelende schrijfstijl
met bij vlagen scherpe observaties. Jungle vraagt om aandacht van de lezer. Het
is geen roman die je even tussendoor leest. Tenzij je het boek na 50 pagina’s
weg wilt leggen omdat je de ‘clou’ kwijt bent. Toch verdient Jungle de
inspanning, want ondanks dat je als lezer het spoor bij tijd en wijle kwijt
zult raken (althans, dat was het geval voor ondergetekende), geeft de
openhartige, overpeinzende stijl van Joost Vandecasteele veel stof tot nadenken
over de (waan)zin van onze rol in deze wereld.
