‘De maan gaat met je mee – vlucht uit Afghanistan’ – Marian den Boer-Walhout

ware gebeurtenissen)
: 2016, 3e herziene druk (1e druk 2007)
dank aan Aspekt uitgevers voor het beschikbaar stellen van het recensieboek.
cover laat een jongen zien die door de dorre Shomalivallei in Afghanistan
loopt. De maan staat prominent linksboven aan de hemel. De titel staat in
zachtgele letters onderaan, met de subtitel in het wit. De naam van de
schrijfster staat in kleine letters boven de titel. De cover geeft de inhoud
goed weer. De cover is verder niet echt opvallend, afgezien van de enorme maan.
Deze cover krijgt van mij een 6,5.
boek gaat over Mobin. Een Afghaanse jongen die samen met zijn ouders, twee
broers en twee zussen in Qouchi woont. Dit is een kleine plaats in de eens zo
weelderige Shomalivallei, die ook wel de fruitmand van Afghanistan werd
genoemd. Qouchi ligt zo’n veertig kilometer ten noorden van Kabul en ligt
tussen de strijdende partijen in Afghanistan in.
gedwongen vluchten. Zijn broers Danish en Bashir zijn inmiddels al door de
Taliban meegenomen en nu is de Taliban ook op zoek naar Mobin. Zijn ouders
besluiten dat Mobin naar Pakistan moet vluchten om uit de handen van de Taliban
te blijven, maar ook in Pakistan is het niet veilig voor hem. Mobin wordt aan
mensensmokkelaars meegegeven en belandt na een moeizame en gevaarlijke reis
uiteindelijk in Nederland, terwijl zijn bestemming Canada was. In het boek
vertelt Mobin over zijn reis, zijn leven in Afghanistan en over de oorlogen die
zijn thuisland hebben verwoest.
wilde graag weten hoe een vlucht uit een door oorlog geteisterd gebied tot
stand komt. Het verhaal achter de krantenkoppen ontdekken.
wordt verteld door Mobin en is in ik-vorm geschreven. Hij neemt ons mee naar
zijn leven in Afghanistan als jongen en tiener in een door oorlog verscheurd
land. Op moment van vertellen is Mobin 15 jaar en door de oorlog kan hij niet
meer naar school, omdat deze door de Taliban verwoest is. Zo brengt Mobin zijn
dagen thuis door op de boerderij van zijn ouders. Samen met zijn oudere broers
Danish en Bashir en zijn zussen Farzana en Latifa helpt hij zijn ouders rondom
de boerderij. Mobins gedachten dwalen regelmatig af naar eerdere jaren en op
die manier komen we te weten hoe het leven in Afghanistan was voor de Taliban
en sinds de Taliban aan de macht is gekomen. Zij wonen in Qouchi, een klein
dorp in de Shomalivallei.
vallei weelderig groen en gevuld met fruitbomen was, maar door de constante strijd tussen diverse
partijen, eerst de Russen en de Mudjahedeen en later de Mudjahedeen tegen de
Taliban, is de vallei vervallen tot een grote en dorre zandvlakte. Ondanks de
voortdurende dreiging van gevechten, inkomende raketten en ander geweld gaat
het leven redelijk normaal zijn gang. Mobin is een intelligente jongen, die veel
nadenkt over allerlei zaken, vol vragen zit en graag speelt met zijn broers en
vrienden. De ongedwongen momenten van kattenkwaad uithalen worden echter
afgewisseld met hartverscheurende verhalen van families die uit elkaar worden
gehaald door de Taliban.
zijn, komt de Taliban op onverwachte momenten de families een bezoek brengen en
neemt de jongens mee. Van velen wordt er niets meer gehoord. Deze constante
dreiging zorgt voor een stressvol leven in het gezin van Mobin. Als op een
avond de Taliban ook bij hen voor de deur staat worden Danish en Bashir samen
met een vriend van hen meegenomen door de Taliban. Het verlies van Danish en
Bashir heeft een enorme impact op zijn familie. Als Mobin zelf 15 wordt, gaat
de Taliban ook op zoek naar hem. Zijn ouders sturen hem naar Pakistan, waar een
vriend van zijn vader woont, maar ook in Pakistan blijkt Mobin niet veilig te
zijn. De Taliban heeft ook in Pakistan zijn aanhangers. Er wordt besloten dat
Mobin verder moet vluchten. De vriend van zijn vader betaald een
mensensmokkelaar $6000,00 om Mobin naar Canada te brengen.
een moeizame reis die uiteindelijk eindigt in Nederland. In Nederland
aangekomen verteld Mobin over zijn verblijf in de opvangcentra en het
asielzoekerscentrum. Datgene wat hem op de been houdt zijn de woorden van zijn
vader “De maan gaat met je mee”. Op die manier is hij een klein beetje minder
alleen.
den Boer-Walhout heeft een aangrijpend verhaal geschreven aan de hand van de
waargebeurde gebeurtenissen in Mobins leven. Met korte zinnen weet ze rake
beelden te creëren die mij op sommige momenten hebben doen huiveren van
afgrijzen. De manier waarop ze beschrijft hoe een meisje omkomt bij een
raketaanval is door haar korte zinnen en bijna zakelijke beschrijving des te
indringender. Niet alleen Mobin heeft hier slapeloze nachten van gehad.
vloeiende overgangen van het heden naar het verleden geven je als lezer het
gevoel dat je Mobin voor je ogen op ziet groeien en dat maakt dat je nog meer
meeleeft met hem en zijn familie. Ze weet heel goed een beeld te scheppen van
een samenleving die verscheurd wordt door oorlogen en onderdrukkingen en
tegelijkertijd lukt het haar om de momenten van geluk, familie, vriendschap en
dagelijks leven zo neer te zetten dat je de dubbelheid van het leven in een
verscheurd land extra goed voelt.
versteld doen staan hoe wreed mensen kunnen zijn, maar ook hoe onder deze
omstandigheden mensen toch positief kunnen blijven. In het midden van het boek
heeft ze een aantal foto’s geplaatst van Mobin als kind en tiener en van Mobin,
nu als volwassene – getrouwd en vader van twee kinderen. Bij deze derde
herziene druk is er achterin een conversatie opgenomen van Mobins zesjarige
dochter Jasmine en een brief die hij van zijn vader heeft ontvangen uit
Afghanistan. Beide voegen iets toe aan het vluchtverhaal van Mobin.
gaat met je mee’ krijgt van mij 4 sterren.
Woest-Appeldoorn – recensente De Perfecte Buren