‘Blow-Up’ – Belinda Aebi

dit recensie-exemplaar en onze deelname aan de blogtour.
de auteur
Aebi werkte 26 jaar als manager van de juwelenafdeling bij de firma Rodania,
opgericht door haar vader. In het boek Swiss Made (maart 2008) tekende ze zijn
levensverhaal op. Tijdens het werken aan deze biografie sloeg de schrijfmicrobe
hard toe en ze zal niet meer stoppen met schrijven. Met de regelmaat van een
Zwitsers zakhorloge levert Belinda Aebi elk jaar een zenuwslopende thriller af.
Haar hoofdpersonage is Maud Gelderman, de recht-voor-de-raapse inspecteur van
de Gentse recherche. In Dubbelspel (2010), Het geluid van de stilte (2011), Het
containermeisje (2012) en Darkroom (2013) is Gent de arena van moorden en
misdaden. In de zomer van 2014 verscheen
een thriller tegen de achtergrond van de Gentse Feesten. In 2015 kwam Nepvlees
uit en dit jaar verscheen Blow-Up, waarvan Belinda haar royalty’s schenkt aan
Artsen Zonder Grenzen. (Bron Manteau)
eerste wat opvalt aan de cover is het zwart-wit, alles vormt een geheel en dat
springt in het oog wat natuurlijk de bedoeling is van een cover. Een
meisjesgezicht met een camera neemt het grootste deel van deze cover in beslag.
Onderaan de naam van de auteur en de titel van het boek in witte letters. Omdat
het verhaal over een amateurfotografe gaat is deze cover zeker niet verkeerd, maar
ik vind dat de foto ‘oubollig’ overkomt, niet van deze tijd is. De cover geef
ik een 7.
in het boek vind je een quote terug van Michelangelo Antonioni, een Italiaans
regisseur. Omdat ik niet goed wist waar blow-up precies voor staat ben ik even
gaan googelen en kwam inderdaad uit bij een oude film uit 1966, Blow-Up
genaamd. In de film is een fotograaf, buiten zijn weten om, getuige van een
moord. Als je verder zoekt naar de betekenis van blow-up dan kom je uit op
exploderen, laten ontploffen, laten springen, verergeren…. ‘To blow up’
daarentegen is uitvergroten en ik denk dat ik daarmee de juiste betekenis van
de titel gevonden heb.
enorme knal. Metaal op metaal. Een fiets die door de lucht gekatapulteerd
wordt. Een lichaam schuift over het wegdek, botst tegen de vangrail en blijft
roerloos in de grasberm liggen. Saskia, een jonge amateurfotografe, gelooft
haar ogen niet wanneer ze rond middernacht getuige is van een afschuwelijk
verkeersongeluk. Op het moment van de aanrijding zit ze met haar vriend Ruben
in de uitkijkpost van een oude watertoren om beelden te schieten van een vos en
haar welpjes. Maar wat ze door haar lens ziet is iets helemaal anders. Een
donker silhouet, zwalpend en duidelijk onder invloed van drank, stapt uit de
wagen. Klik. Totaal verbijsterd zoomt Saskia in op zijn gezicht. Klik. Haar
ogen sperren zich open van herkenning. Haar blik glijdt naar zijn wagen. Klik.
En dan scheurt hij ervandoor… Maud Gelderman en haar team staan voor een
raadsel. Wie heeft het slachtoffer, een jonge studente uit Gent, voor dood
achtergelaten? Wat heeft de dader nog meer te verbergen? Het bewijs bevindt
zich op de geheugenkaart van een Canon. Maar waar blijft Saskia?
Saskia samen met haar vriend Ruben ‘s nachts in een uitkijkpost zit om foto’s
te nemen van een nest jonge vosjes, horen zij remgeluiden en een enorme knal.
Ze zijn getuige van een aanrijding. Saskia, die amateurfotografe is neemt
gelijk haar toestel en klikt de ene foto na de andere. Ruben beveelt ze om met
zijn iPhone te filmen. Tot hun schrik zien ze dat de bestuurder, na even te
zijn uitgestapt terug in zijn wagen stapt, doorrijdt en het meisje, Liesbeth
Ampe voor dood achterlaat.
Saskia de foto’s ontwikkelt en ze uitvergroot beseft ze dat ze de man kent. Het
blijkt niemand minder dan Lei Christiaans, de topman van het mediaconcern Media
World. Ruben staat erop dat ze met de foto’s en het filmpje naar de politie
stappen, maar Saskia ziet dit heel anders. Ze broedt een plan uit, iets waar
Ruben het niet mee eens is.
tegelijkertijd krijgt Ruben een mail voor een verkennend gesprek om als
proefpersoon te fungeren voor een nieuw medicament. Een paar maanden geleden
had hij zich daarvoor aangeboden en nu was er iemand uitgevallen en waren ze
dringend opzoek naar een vervanger, liefst nog voor vandaag. Als Ruben ziet
welke financiële vergoeding eraan vasthangt pakt hij zijn spullen bij elkaar,
legt een briefje voor Saskia en vertrekt. Een week lang als testpersoon in het
UZ Gent geeft hem de mogelijkheid om zijn thesis af te werken. Bovendien vraagt
hij zich af waar Saskia mee bezig is. Hij heeft er geen goed gevoel bij dat ze
zelf de dader van het vluchtmisdrijf achterna wil gaan.
doet Christiaans er alles aan om de
schade aan de wagen te herstellen. Als hij echter op de radio hoort dat het
slachtoffer nog leeft maar in een coma is, schrikt hij zich een beroerte. Zij
heeft hem gezien, wat als ze wakker wordt?
boek begint in juli 1983 met de kleine Winnetou en Old Shatterhand,
bloedbroeders voor het leven, om daarna naar het heden te springen. Tussendoor
krijg je als lezer flashbacks uit de jaren negentig die erg mysterieus zijn.
boek van Aebi is een standalone met een eigen verhaallijn. De rode draad is
Maud Gelderman en haar team. Meestal speelt het team mee op de achtergrond van
het verhaal, de oplossing zoeken, in de zaak duiken. Ook deze keer heeft Maud
een minieme bijdrage.
aanleiding van het verhaal is helaas iets wat in onze maatschappij steeds meer
voorkomt, vluchtmisdrijf. Aebi laat ons meekijken vanuit de dader, maar ook de
ouders van het slachtoffer en de getuigen spelen een belangrijke rol in het
verhaal. Vanaf de eerste bladzijde zit je erin en is het een echte pageturner
waar je niet goed weet welke kant het opgaat.
je vrij vlug weet wie de dader is neemt de spanning die je de eerste
hoofdstukken voelt, af. Het gaat dan vooral om de zoektocht naar de dader. Toch
wil je verder lezen en weten hoe het afloopt. Wie zijn Winnetou en Old
Shatterhand? Wat is er zo mysterieus aan die verhaallijn uit de jaren negentig?
de auteur voldoende research heeft gedaan merk je doorheen het verhaal. Zo
beschrijft zij het onderzoek naar de verfschilfers van de auto waarmee het
vluchtmisdrijf is gepleegd. Is dit voor de lezer een meerwaarde? Ik vind van
niet, maar het is wel een interessant weetje en laat zien dat de auteur weet
waarover ze schrijft. Ook neemt zij je mee in de wereld van de ‘digitalisering
van de mens’ en de neuromodulatie en ook hier blijkt dat zij op de hoogte is en
weet waarover ze het heeft. In hoeverre alles realiteit is laat ik in het
midden, omdat ik zelf in die wereld niet thuis ben. Daarmee doel ik vooral op
het deel in het verhaal over de pleister en de ‘implantaten’. Om geen spoilers
weg te geven kan ik hier niet verder op ingaan, maar ik heb mijn bedenkingen
bij de fietshelm en het (fluo)hesje. Wat voor mij niet geloofwaardig overkwam
was dat Maud zelf een huiszoekingsbevel maakt. Volgens mij gaat dat in België
langs de onderzoeksrechter? Een leuk detail is dan weer dan Aebi rekening heeft
gehouden met het feit dat er voor 2002 nog gepraat wordt over Belgische
franken, want over euro’s was toen nog geen sprake.
boeken kan je niet echt als thrillers bestempelen. Bloederige taferelen of
gewelddadige moorden zal je er niet in terugvinden. Haar boeken draaien om het
onderzoek, de dader(s), de slachtoffers, om mensen! De term misdaadroman lijkt
mij hier beter op zijn plaats.
met dit boek heeft Aebi zich weer van haar beste kant laten zien. Vanaf de
eerste bladzijde zit je in het verhaal. Haar vlotte schrijfstijl zorgt ervoor
dat haar boeken voor iedereen toegankelijk zijn. Korte zinnen met kennis van
zaken. De medische technologie en termen zet zij krachtig neer. De karakters
zijn goed uitgewerkt en laten de nodige emoties zien, opgelicht vanuit dader,
slachtoffer, getuigen en speurders. Het einde is abrupt, ik had dit niet zien
aankomen.
Bovendien laat de auteur in Blow-Up zien hoe een gebeurtenis uit het verleden
een serieuze impact kan hebben op je verdere leven.
de laatste Maud Gelderman geef ik graag 4 sterren.
Teirlynck – Team De Perfecte Buren