‘Zwarte aarde’ – Susan Moonen
Genre: Thriller
Uitgever: Iris
ISBN: 9789089620118
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 205
Uitgave: november 2015
Als je jeugd om wraak schreeuwt… Vroeg of
laat eist je jeugd haar tol. Zo ook bij Rosalie. Ze verloor haar broer Walt
toen hij 15 jaar oud was. Doodmoe door de jarenlange kwellingen van klasgenoot
Krijn van Voorden, zag hij geen andere uitweg dan zelfmoord. Rosalie zint op
wraak. Wanneer ze jaren later solliciteert als personal assistent van Krijn
komt haar kans op vergelding gevaarlijk dichtbij. Maar wanneer ze haar plan dan
eindelijk uitvoert, blijkt de waarheid gruwelijker dan ze ooit had kunnen vermoeden…
laat eist je jeugd haar tol. Zo ook bij Rosalie. Ze verloor haar broer Walt
toen hij 15 jaar oud was. Doodmoe door de jarenlange kwellingen van klasgenoot
Krijn van Voorden, zag hij geen andere uitweg dan zelfmoord. Rosalie zint op
wraak. Wanneer ze jaren later solliciteert als personal assistent van Krijn
komt haar kans op vergelding gevaarlijk dichtbij. Maar wanneer ze haar plan dan
eindelijk uitvoert, blijkt de waarheid gruwelijker dan ze ooit had kunnen vermoeden…
Over de auteur
Susan Moonen
(1976) is auteur, tekstschrijver en journalist. In 2014 debuteerde ze met haar
thriller Conflict, een verhaal over vriendschap en loyaliteit. Naast
thrillerauteur is ze eigenaar van Moonen Media: een onderneming gespecialiseerd
in tekstontwerp & journalistiek.
(1976) is auteur, tekstschrijver en journalist. In 2014 debuteerde ze met haar
thriller Conflict, een verhaal over vriendschap en loyaliteit. Naast
thrillerauteur is ze eigenaar van Moonen Media: een onderneming gespecialiseerd
in tekstontwerp & journalistiek.
Samenvatting
Rosalie heeft in
haar jeugd haar broer onder de meest vreselijke omstandigheden verloren. Walt
heeft door het gepest op school op vijftienjarige leeftijd zelfmoord gepleegd.
Hij zag geen andere uitweg en het was vooral zijn zus die met het tergende
verdriet bleef zitten.
haar jeugd haar broer onder de meest vreselijke omstandigheden verloren. Walt
heeft door het gepest op school op vijftienjarige leeftijd zelfmoord gepleegd.
Hij zag geen andere uitweg en het was vooral zijn zus die met het tergende
verdriet bleef zitten.
Vanaf het moment dat Walt er niet meer was heeft ze haar
gehele jeugd en haar volwassen leven gezworen om wraak te nemen op de pester.
En nu is daar, jaren later, hét moment. Ze heeft jarenlang de tijd gehad voor
dit plan en door te solliciteren op een vrijgekomen vacature in het bedrijf van
de pester pakt ze de kans om zich onmisbaar te maken als persoonlijk assistent
voor Krijn.
gehele jeugd en haar volwassen leven gezworen om wraak te nemen op de pester.
En nu is daar, jaren later, hét moment. Ze heeft jarenlang de tijd gehad voor
dit plan en door te solliciteren op een vrijgekomen vacature in het bedrijf van
de pester pakt ze de kans om zich onmisbaar te maken als persoonlijk assistent
voor Krijn.
En haar plan lijkt te lukken wanneer ze de baan krijgt en veel tijd
met hem moet gaan doorbrengen. Volkomen verrast leert ze de man kennen op een
manier die ze niet in haar gedachten had. Maar ook maakt ze hele rare dingen
mee die naar het verleden lijken te wijzen. Ze gaat op onderzoek uit waardoor
niet alles meer zo zeker lijkt dan ze had gedacht. Rosalie raakt in de war en
wanneer het moment dat ze haar wraak zal nemen dichterbij komt worden
ook haar twijfels groter. En dan moet ze mee op zakenreis met Krijn.
met hem moet gaan doorbrengen. Volkomen verrast leert ze de man kennen op een
manier die ze niet in haar gedachten had. Maar ook maakt ze hele rare dingen
mee die naar het verleden lijken te wijzen. Ze gaat op onderzoek uit waardoor
niet alles meer zo zeker lijkt dan ze had gedacht. Rosalie raakt in de war en
wanneer het moment dat ze haar wraak zal nemen dichterbij komt worden
ook haar twijfels groter. En dan moet ze mee op zakenreis met Krijn.
Beoordeling
Susan Moonen
heeft met ‘Zwarte aarde’ een maatschappelijk gevoelig onderwerp in een
menselijk en laagdrempelig verhaal gegoten. Ze gaat de effecten die pesten
heeft niet uit de weg en benoemt deze ook nadrukkelijk, vooral in de flashbacks
van Wallie komt dat behoorlijk indrukwekkend naar voren.
heeft met ‘Zwarte aarde’ een maatschappelijk gevoelig onderwerp in een
menselijk en laagdrempelig verhaal gegoten. Ze gaat de effecten die pesten
heeft niet uit de weg en benoemt deze ook nadrukkelijk, vooral in de flashbacks
van Wallie komt dat behoorlijk indrukwekkend naar voren.
Je voelt mee met het
slachtoffer en begrijpt niet waarom Krijn met zijn vrienden hem dit aandoet.
Dit stuk van het verhaal is indringend en heel aannemelijk neergezet. Helaas
kan dat niet gezegd worden van het verhaal rondom Rosalie zelf. De verwachting
is dat ze, gezien de flaptekst, snoeihard op wraak uit is. Echter komt dat,
ondanks de aanzet, niet volledig uit de verf. Daarbij is er geregeld sprake van
tegenstrijdigheden. Een voorbeeld is dat Rosalie een moment in het verhaal als
zeer angstaanjagend ervaart, dat geeft ze dan ook aan, om vervolgens totaal
tegenstrijdig, zelfs moorddadig te handelen. En dat op een dusdanige manier
beschreven dat het niet bij de angst op dat moment in het verhaal past. En dat
gebeurt op meerdere momenten. Dat is jammer want daardoor boet het verhaal wat Rosalie
betreft in aan geloofwaardigheid.
slachtoffer en begrijpt niet waarom Krijn met zijn vrienden hem dit aandoet.
Dit stuk van het verhaal is indringend en heel aannemelijk neergezet. Helaas
kan dat niet gezegd worden van het verhaal rondom Rosalie zelf. De verwachting
is dat ze, gezien de flaptekst, snoeihard op wraak uit is. Echter komt dat,
ondanks de aanzet, niet volledig uit de verf. Daarbij is er geregeld sprake van
tegenstrijdigheden. Een voorbeeld is dat Rosalie een moment in het verhaal als
zeer angstaanjagend ervaart, dat geeft ze dan ook aan, om vervolgens totaal
tegenstrijdig, zelfs moorddadig te handelen. En dat op een dusdanige manier
beschreven dat het niet bij de angst op dat moment in het verhaal past. En dat
gebeurt op meerdere momenten. Dat is jammer want daardoor boet het verhaal wat Rosalie
betreft in aan geloofwaardigheid.
Ze heeft jarenlang voorbereidingen getroffen en
op haar moment gewacht om wraak te nemen en ook dat komt er zoals verwacht niet
uit. Is dat omdat ze overrompeld is door de situatie nu de kans werkelijk daar
is óf komt dat doordat die verhaallijn niet voldoende ruimte heeft gekregen en
er gebrek is aan uitwerking van de situatie? Dat is moeilijk in te schatten.
op haar moment gewacht om wraak te nemen en ook dat komt er zoals verwacht niet
uit. Is dat omdat ze overrompeld is door de situatie nu de kans werkelijk daar
is óf komt dat doordat die verhaallijn niet voldoende ruimte heeft gekregen en
er gebrek is aan uitwerking van de situatie? Dat is moeilijk in te schatten.
Moonen laat meteen
weten waar het verhaal om draait: wraak. Haar gekozen tactiek is niet origineel
te noemen maar ze weet het wel goed neer te zetten. Je pakt iemand terug op
een, vermoedelijke, zwakke plek. Althans dat is de aangekondigde opzet. Ook
daarin slaagt Moonen niet volledig om dat geloofwaardig neer te zetten. Terwijl
dat aspect juist voor spanningsmomenten had kunnen zorgen doet het dat, jammer
genoeg, juist niet. Rosalie ’s gevoelens zijn zo tegenstrijdig dat ze op een
gegeven moment niet meer aannemelijk zijn. Moonen blijft dat ook te vaak
herhalen en dan verliest het zijn meerwaarde voor het verhaal. Op een gegeven
moment weet je het wel. Op pagina 69 staat de regel: ‘Tranen blijven halverwege de keel steken’. Iets dat lichamelijk
gezien onmogelijk is, tranen wellen op in je ogen. Je hebt een brok in je keel.
Dat kan wel.
weten waar het verhaal om draait: wraak. Haar gekozen tactiek is niet origineel
te noemen maar ze weet het wel goed neer te zetten. Je pakt iemand terug op
een, vermoedelijke, zwakke plek. Althans dat is de aangekondigde opzet. Ook
daarin slaagt Moonen niet volledig om dat geloofwaardig neer te zetten. Terwijl
dat aspect juist voor spanningsmomenten had kunnen zorgen doet het dat, jammer
genoeg, juist niet. Rosalie ’s gevoelens zijn zo tegenstrijdig dat ze op een
gegeven moment niet meer aannemelijk zijn. Moonen blijft dat ook te vaak
herhalen en dan verliest het zijn meerwaarde voor het verhaal. Op een gegeven
moment weet je het wel. Op pagina 69 staat de regel: ‘Tranen blijven halverwege de keel steken’. Iets dat lichamelijk
gezien onmogelijk is, tranen wellen op in je ogen. Je hebt een brok in je keel.
Dat kan wel.
Het boek bevat
goede elementen om een thriller met dit concept te schrijven, namelijk pesten, jaloezie,
wraak, verdriet, lust, verwarring en een gruwelijke waarheid. Maar dat laatste
was ongeveer halverwege het boek al duidelijk. Het had iets mysterieuzer
gemogen, iets minder snel signalen afgeven richting de plotwending.
goede elementen om een thriller met dit concept te schrijven, namelijk pesten, jaloezie,
wraak, verdriet, lust, verwarring en een gruwelijke waarheid. Maar dat laatste
was ongeveer halverwege het boek al duidelijk. Het had iets mysterieuzer
gemogen, iets minder snel signalen afgeven richting de plotwending.
De schrijfstijl
is lekker vlot en toegankelijk maar eerlijk gezegd was de verwachting hoger
gespannen en dat kwam zeker ook door de flaptekst. Toch is het een verhaal dat,
ondanks de aangegeven punten, absoluut lezenswaardig is. Het leesplezier is
goed te noemen, het leest vlot weg, het verhaal pakt je wel meteen vast
–waarschijnlijk ook door de indringende flashbacks, die absoluut de sterkste
kant van het boek zijn omdat het pesten en de effecten daarvan enorm indringend
zijn. En zeker niet onbelangrijk is het feit dat Moonen daarbij een lekkere
manier van schrijven heeft. Haar eerste boek ‘Conflict’ is ook zeker een aanrader.
is lekker vlot en toegankelijk maar eerlijk gezegd was de verwachting hoger
gespannen en dat kwam zeker ook door de flaptekst. Toch is het een verhaal dat,
ondanks de aangegeven punten, absoluut lezenswaardig is. Het leesplezier is
goed te noemen, het leest vlot weg, het verhaal pakt je wel meteen vast
–waarschijnlijk ook door de indringende flashbacks, die absoluut de sterkste
kant van het boek zijn omdat het pesten en de effecten daarvan enorm indringend
zijn. En zeker niet onbelangrijk is het feit dat Moonen daarbij een lekkere
manier van schrijven heeft. Haar eerste boek ‘Conflict’ is ook zeker een aanrader.
Voor ‘Zwarte
aarde’ geef ik drie sterren.
aarde’ geef ik drie sterren.
Patrice – Team
De Perfecte Buren
De Perfecte Buren
0
