‘Gebroken geheugen’ – J. Sharpe en Jos Weijmer

94 6308 011 8
aan Jos Weijmer
geheugen” valt direct op door het lettertype. Het ziet eruit alsof de letters
uit gebroken stukjes bestaan die weer op de goede plek gelegd zijn. Zeer
passend dus bij de titel. Verder springt de titel direct in het oog doordat het
op een wit vlak in het midden geplaatst is. Eronder staat de ondertitel:
“Bizar, pakkend en origineel” in rode letters. Dit maakt mij al zeer
nieuwsgierig. Helemaal onderop ligt een sculptuur in de vorm van een hoofd, ook
gebroken.
op een donker vlak bovenaan de cover in passende blauw/witte tinten. De cover
krijgt van mij een 8.
gaat hij bij zijn vader langs in de hoop het contact te kunnen herstellen. Dat
is op zijn minst gezegd geen succes en Hij vertrekt met het vliegtuig naar
huis. Tijdens de vlucht valt hij, ondanks de woede en verdriet, in slaap. Als
Tim wakker wordt merkt hij dat er iets niet klopt. Het vliegtuig is op hem na
helemaal leeg en het toestel staat op een landingsbaan. Plotseling hoort hij
een gil van angst vanuit de cockpit. Het blijkt een jong meisje te zijn, dat
van hem schrikt zodra ze hem ziet. Als Tim sussend zijn handen omhoog steekt om
haar gerust te stellen, raakt hij helemaal van slag. Hij herkent zijn eigen
handen niet. Verbijsterd onderzoekt hij zijn lichaam. Tim heeft zijn leven lang
een donkere huidskleur gehad en nu is hij blank. In de weerspiegeling van het
raam ziet hij dat ook zijn gezicht veranderd is.
weinig tot niets meer herinneren. Tim herinnert zich daarentegen wel nog een
aantal zaken en vraagt zich af of het allemaal een droom is. Eenmaal uit het
vliegtuig, ontdekken Tim en Ella dat het vliegveld verlaten is. Er is nergens
een geluid te horen. Er hangt een onheilspellende sfeer, alsof er elk moment
iets vreselijks kan gaan gebeuren. Ze gaan gezamenlijk op onderzoek uit en
ontmoeten een vreemd stel. Zij vertellen dat Tim en Ella op het eindpunt, of
zoals sommigen geloven, op het tussenstation naar het hiernamaals terecht zijn
gekomen. Tim en het meisje krijgen het advies naar het dorp verderop te gaan,
waar nog meer mensen zijn.
aan de hand is, hij gelooft absoluut niet dat Ella en hij dood zijn en dat er andere
reden moet zijn voor wat er aan de hand is.
veel gebruik maken van bijvoeglijke naamwoorden, waardoor het boek beeldend
leest. Het verhaal begint met een buitengewoon boeiend proloog met een
onverwachte twist aan het eind. De schrijvers weten je vanaf het begin te
intrigeren met de gebeurtenissen die erg spannend, geheimzinnig en bizar zijn.
het gebrek aan geluid binnen en buiten het vliegtuig, een op het eerste gezicht
eenzame vliegveld, de verandering van lichaam en de schemering buiten maken het
geheel zeer spannend. En dan heb je alleen nog maar het proloog en het eerste
hoofdstuk gelezen.
die de schrijvers goed vast weten te houden. Het geheel ademt iets naargeestigs
en vreemds uit. Een mooi voorbeeld die de sfeer goed weergeeft is de volgende in het boek:
zich in een gewassen inkttekening bevonden”.
Langoliers: een boek gebaseerd op een verhaal
van Stephen King uit de verhalenbundel “Tweeduister”: “De
engelieren”.
het bizarre hebben weten te bereiken,
word je wederom toch verrast. De schrijvers geven blijk van het hebben van een
enorme fantasie. Het verhaal wordt per hoofdstuk verrassender en mysterieuzer.
Er komen met regelmaat nieuwe karakters bij, die de vraag over wat er nou aan
de hand is alleen maar groter maakt.
beelden voor zich, alsof hij droomt. Hij vraagt zich af of dit misschien
herinneringen zijn. De beelden zijn voor Tim als een nachtmerrie aanvoelen die
als werkelijkheid. Als lezer heb je ook geen idee wat deze beelden kunnen
betekenen. Je blijft je bezighouden met de vraag of Tim echt dood is, of dat er
misschien een andere verklaring is voor wat hij meemaakt. Zelf had ik met
regelmaat een theorie wat er aan de hand zou kunnen zijn, maar dan kwam er
opeens een plotwending, waardoor ik mijn hele theorie weer moest herzien. Dit
maakte het lezen van dit boek erg aangenaam.
Het verhaal achter alle gebeurtenissen is bizarder en unieker dan ik had kunnen
vermoeden tijdens het lezen. De ondertitel “Bizar, pakkend en origineel” maakt
zijn belofte dan ook meer dan waar.
maar slagen er goed in binnen de grenzen van het geloofwaardige te blijven.
is absoluut een must om dit te lezen. J. Sharpe deelt zijn gedachten over het
ontstaan van het boek en zijn schrijfrelatie met de helaas veel te vroeg
overleden Jos Weijmer. Buiten dit geeft J. Sharpe je ook nog wat extra
informatie over het verhaal in een hoofdstuk, dat na het nawoord volgt.
Informatie, die je niet wil missen, want dit hoofdstuk is de kers op de taart!
Stephen King en Peter Straub (…)”. Ik heb zo goed als alle boeken van beide
schrijvers gelezen als horrorliefhebber en kan mij volledig aansluiten bij deze
mening. Dit boek kan zich zonder meer meten aan hun werk.
Dit boek staat op de shortlist voor de Harlan Awards Romanprijs.
Jeanine ging in gesprek met de auteur J. Sharpe en hier kun je het interview lezen.