‘Even leek alles normaal’ – Mila van Oosten

boek.
erom om hem op de juiste bladzijde te kunnen openen. De voorkant is rood en
daarop een rits foto’s uit zo’n fotohokje. De foto’s tonen een jonge vrouw met
haar gezicht van verschillende kanten opgenomen en met verschillende
uitdrukkingen op haar gezicht. De emoties wisselen elkaar af wat waarschijnlijk
kenmerkend is voor het leven van de hoofdpersoon. De titel in het wit gedrukt,
de naam van de schrijfster in het zwart met daaronder de pakkende quote “ Jong,
verliefd en depressief”. Ik geef de cover een 7.
een hip reclamebureau én een nieuwe liefde. Aan de buitenkant lijkt het plaatje
perfect, maar ondertussen probeert Mila al jaren om te gaan met de demonen in
haar hoofd, met haar depressie. Hoe geef je je over aan je nieuwe liefde, als
je eigenlijk je handen vol hebt aan jezelf? Hoe stel je je familie gerust, als
je je ook zorgen maakt of het wel goed met je gaat? En wat is nou eigenlijk
‘normaal’? In haar autobiografische roman “Even leek alles normaal” verteld
Mila hoe ze door het leven danst, drinkt, twijfelt, liefheeft en zichzelf
probeert te accepteren zoals ze is.
van het verhaal
was haar alles, Thijs was alles wat ze nodig heeft om gelukkig te worden. Mila
stort vervolgens in, valt enorm af, wordt erg depressief, krabbelt op en stort
zich in de datingsites.
verhaal gaat heen en weer in de tijd van haar studie, de relatie met haar
ouders, de goede maar vooral ook slechte tijden. Na anderhalf jaar ontmoet zij
Rogier met zijn 8 jarige zoontje Bram. Het geluk en de liefde liggen voor het
grijpen. Ze kan nauwelijks geloven dat
hij voor haar kiest, dat zij het waard is om van te houden.
haar twijfels en onzekerheid te overwinnen?
Oosten (dit is een pseudoniem), zij is geboren in 1979 en werkt bij een
reclamebureau en zij schrijft o.a. advertenties over antidepressiva die zij
zelf gebruikt. Ook studeerde zij communicatiewetenschap maar vond dit niets en
vooral niet aan te raden. Daarna volgde zij een cursus aan de
schrijversvakschool.
depressief van worden. Een aaneenschakeling van gebeurtenissen die niet lukken,
waar Mila zich minderwaardig door voelt. Ze is zo onzeker, ze is nihilistisch
en beschrijft met de nodige zelfspot hoe ze hiermee om is gegaan. Ze is
achterdochtig (al dan niet terecht) en door schade en schande wordt zij wijzer.
Ze hunkert naar bevestiging en aandacht. Zij slikt medicatie, wordt vrijwillig
opgenomen in een psychiatrische kliniek en ze gaat naar therapie als EMDR en CGT.
slechts tijdelijk, tot haar demonen weer toeslaan en haar weer onzeker en soms
zelfs suïcidaal maken. Zij doet dan ook pogingen hiertoe, in haar epiloog geeft
ze aan dat ze het echter nooit echt gedaan heeft, dat ze het nooit echt wilde.
kan zeker een hulp zijn voor mensen om hulp te zoeken maar heel eerlijk gezegd
kon het verhaal me niet geheel raken. Wellicht komt dat door mijn eeltlaag
opgedaan door ervaringen in de psychiatrie Het verhaal verspringt erg in tijd, weliswaar
goed aangegeven maar hierdoor raak je het verhaal kwijt en gaat het naar mijn
idee de diepte niet in.
haar soms zo uitzichtloos lijkt maar ik mis de hoop, het overkomt haar en het
lijkt zo onomkeerbaar, bijna self fulfilling prophecy. Wel is het ontzettend
knap dat de schrijfster haar verhaal zo neer durft te zetten. En fijn dat ze
toch een lijstje heeft met dingen om voor te leven. Depressiviteit is zo’n
enorm taboe, bijna niemand durft hierover te vertellen, laat staan hierover een
boek te schrijven.
gedaan!