‘Een leven na jou’ – Jojo Moyes

Genre: roman
hebben, is Lou Clark is niet langer een doorsneepersoon met een doorsneeleven.
Maar als een bizar ongeluk haar dwingt terug bij haar familie in te trekken,
heeft ze het gevoel dat ze weer net zo vastgeroest zit als vóór Will haar
wereld overhoophaalde. In een poging zichzelf te dwingen uit haar veilige
wereldje te stappen, meldt ze zich aan voor een groepscursus rouwverwerking.
Haar medecursisten – vooral de aantrekkelijke Sam – helpen haar een nieuw
perspectief te vinden. Tot iemand uit Wills verleden haar leven binnen stormt
en opnieuw alles anders blijkt dan ze dacht. Kan Lou zich opnieuw uitvinden
terwijl het lijkt of de hele wereld zijn best doet om haarzelf, haar familie en
Wills familie vast te houden in het verleden?
(Me Before You) schreef ‘Een leven na jou’ (After You). Me Before You (het
verhaal wordt vergeleken met Intouchables) wordt verfilmd met Emilia Clarke
(Game of Thrones) in de hoofdrol.
wereld in zes maanden volledig op de kop zien en voelen gaan. Waar zij in het
boek ‘Voor jou’ ging werken als persoonlijke hulp voor Will Gaynor, draagt zij
in dit boek de gevolgen van alles dat is gebeurd in dat verhaal. De intentie
was om de door een ongeval invalide geraakte Will te helpen verzorgen maar wat
er gebeurde zag niemand aankomen. De twee vielen als een blok voor elkaar. Maar
dat was niet genoeg, niet voor Will. Hij heeft keuzes gemaakt waar Louisa zich
tot op het laatst toe heeft verzet en zich er uiteindelijk bij heeft moeten
neerleggen, het was de wens van Will. Louisa heeft in zes maanden de liefde van
haar leven gevonden en verloren.
periode verhuist Lou, weg van haar thuis en woonplaats van Will, en vindt een
baan waar ze het totaal niet naar haar zin heeft. Ze leeft niet meer, ze
bestaat en wurgt zich door de dagen heen. Op een dag dat ze zich verdrinkt in
herinneringen en verdriet schrikt ze van een geluid en raakt uit balans.
Letterlijk. Ze maakt een lelijke val en is daarna aangewezen op de hulp van
haar ouders. Terug naar de plaats waar ze Will heeft leren kennen. Ze wil zo
snel mogelijk weg, terug naar haar eigen huis want de confrontatie is pijnlijk.
Eenmaal daar staat haar een ongekende verrassing te wachten die direct in
verband staat met Will. Het enige aan die verrassing is dat niemand op de
hoogte was van het bestaan ervan. Louisa voelt zich meteen verantwoordelijk en
wil zo graag goed doen, vooral ook ter nagedachtenis aan Will. Maar het wordt
haar niet gemakkelijk gemaakt. Het wordt tijd voor haar om voor zichzelf te
kiezen. Kiest ze voor de toekomst of blijft ze om deze uitdaging aan te gaan en
daarmee automatisch ook niet los te komen van Will, hangen in het verleden. Een
onmogelijke keuze voor dat moment en dus pakt Louisa de uitdaging aan. Met Will
in haar achterhoofd en op hoop van zegen. En dan ontmoet ze Sam en opnieuw
staat haar wereld op z’n kop.
loslaten is de duidelijke boodschap in dit verhaal. En wat een moeilijke is
dat!
even indrukwekkend als ontroerend en ‘Een leven na jou’ is dat minstens zo
zeer. Moyes heeft echt een gave als het aankomt op het neerzetten van de meest
persoonlijke situaties met bijbehorende emoties. Ze kan de zware maar
realistische scenario’s uit het leven zo neerzetten dat het niet alleen kommer
en kwel is maar dat er zelfs ruimte is voor een twist humor en zelfspot, heel
speciaal. Er is ruimte voor een lach en een traan in al haar boeken, ook nu. Een
mooie toegevoegde waarde in dit verhaal zijn de verhalen van haar medecursisten
van de rouwverwerkingsgroep. Hierdoor zie je vriendschappen ontstaan uit zeer
verdrietige situaties maar er is ook zeker ruimte voor grappige situaties.
Moyes giet verhalen rechtstreeks uit het leven gegrepen in een vorm die je
volledig het verhaal inzuigt en ervoor zorgt dat je het verhaal het liefst in
één ruk uitleest. Het gaat om personages en verhaallijnen die niet vergezocht
of onaannemelijk zijn. Nee, het zou een ieder van ons kunnen overkomen en dat
is nu juist waardoor dat zo aanspreekt.
vervolg echt een band met Louisa, als je dat al niet had in ´Voor jou´. Maar
toen was het ook vooral Will waar je sympathie naar uitging. De gehele situatie
toen was zo intens en zo realistisch dat je geregeld een brok in je keel moest
wegslikken. Nu is dat ook zo maar toch is er iets meer lucht. Het is duidelijk
een ander boek geworden, het is écht een leven ná jou, na Will. Louisa probeert
zo goed en kwaad mogelijk de boel bij elkaar te schrapen, op de gok te hopen en
haar best te doen dat ze het onmetelijke verdriet een plekje kan geven. Haar
thuissituatie wordt mooi en ook wel grappig neergezet, haar ouders en zus laten
je geregeld lachen. Maar wanneer je dan totaal onverwacht te maken krijgt met
een directe link naar de man waar je zoveel van hield, die letterlijk voor je
neus staat, wat doe je dan? Draai je je dan om en doe je alsof er niets aan de
hand is of probeer je met al je, beperkte, mogelijkheden er iets van te maken? De
manier waarop Moyes dit dilemma heeft neergezet, de twijfel van Louisa, is zo
voelbaar, zo realistisch dat je intens met haar meeleeft en zelfs meedenkt. Wat
is dat toch met deze auteur en haar boeken? Ze grijpen je stuk voor stuk bij de
strot en beroeren je tot op het bot, werkelijk waar.
schrijfster van een klasse waar maar weinig andere romanschrijvers in de buurt
komen.
zijn dit geweldig mooie en indrukwekkende boeken, zo ook nu dus vijf fonkelende
sterren.
De Perfecte Buren
staat vermeld dat Sam een medecursist is van Louisa maar dat is niet het geval.
Hij is de ambulancemedewerker die op haar pad komt na haar ongeluk en oom is
van een medecursist van de rouwverwerking.