‘De Hoogvlakte’ – Steinar Bragi

Sijthoff
Uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor dit recensie-exemplaar.
Reykjavik, IJsland op 15 augustus 1975
(die onder zijn eerste twee namen publiceert) heeft een BA in
Literatuurwetenschap en Filosofie van de Universiteit van IJsland. Zijn eerste
gepubliceerde werk was een volume van poëzie, Svarthol (Black Hole), dat
verscheen in 1998. Sindsdien heeft hij diverse boeken geschreven, zowel poëzie
als romans. Met ‘De hoogvlakte’ is hij genomineerd voor de Nordic Council
Literature Prize. Het betekende zijn internationale doorbraak. ‘De hoogvlakte’
zal in 15 landen verschijnen.
inhoud/achterflap
ontoegankelijke zuiden van IJsland. Ze reizen dwars over het zwarte
vulkaanlandschap naar het binnenland. Hrafn en Egill zijn van opstandige, drugs
gebruikende tieners verworden tot rijke, meedogenloze investeerders. Maar ze
hebben hun geld zien verdampen tijdens de financiële crisis. En nu zijn ze –
samen met hun vriendinnen – verdwaald en slingert hun jeep door de dichte mist,
als ze plotseling tegen een huis aanbotsen. Daar, in dat afgelegen pand, woont
een ouder echtpaar dat hun met tegenzin onderdak biedt voor de nacht. Direct
bekruipt hen een gevoel van naderend onheil…
Egill kennen elkaar al van jongsaf en besluiten om samen met hun vriendinnen Vigdís
en Anna een trip over de hoogvlakte van IJsland te maken. Ze huren een superjeep
en slaan genoeg proviand in en vertrekken richting hoogvlakte.
tegen een huis aan botsen en hun auto niet meer verder kan, zijn ze genoodzaakt
om er de nacht door te brengen. In het huis woont een ouder koppel dat hun met
tegenzin een slaapplaats geeft, omdat ‘dit beter is voor iedereen’. De deur
wordt op slot gedaan, er is geen telefoon en ze hebben ook geen ontvangst op
hun mobiel.
verder te trekken. Al na enkele kilometers stranden ze. Ze besluiten terug te
lopen naar het huis en weer moeten ze er de nacht doorbrengen. Ondertussen
ontdekken ze allerlei ‘rare’ dingen in en rond het huis. Ook het koppel
gedraagt zich mysterieus.
Als IJslandfreak herkende ik direct de Skógafoss die je in het zuiden van
IJsland aantreft. Met de backpackers op de voorgrond was mijn nieuwsgierigheid
gewekt. Ook het lezen van de achterflap werkte aanstekelijk. De rode sticker op
de cover ‘Bezorgt de lezer hartkloppingen’ sprak tot mijn verbeelding. Dit boek
moest ik lezen.
aparte titel hebben. De titel geeft goed weer waar het hoofdstuk overgaat. De
schrijfstijl van Bragi is speciaal te noemen. Je moet er de aandacht bijhouden
en dan nog! De karakters zijn goed uitgewerkt en omdat Bragi je meeneemt naar
het verleden van de koppels, krijg je als lezer een goede kijk op de vier
hoofdpersonages. Je begrijpt waarom ze geworden zijn wat ze nu zijn. Ook het
ontstaan van de vriendschap tussen Hrafn en Egill komt uitgebreid aan bod. Hun
wilde uitspattingen in hun jonge jaren en de gevolgen daarvan.
het verhaal zo op te bouwen dat je wilt doorlezen en dat je wilt weten hoe het
eindigt met de vier. Helaas heeft hij me hier erg teleurgesteld. Hoe goed en
geloofwaardig de karakters in het begin uitgewerkt zijn, hoe ongeloofwaardig en
onbegrijpelijk het verhaal naar het einde toe wordt. Ik heb geen idee of ik een
roman, een thriller of iets horrorachtigs gelezen heb. Ik kan op dit boek geen
label plakken. Misschien is dat de bedoeling van Bragi, maar ik blijf met veel
vraagtekens zitten. Is het verhaal een hersenspinsel van een van de karakters
of heeft het daadwerkelijk plaatsgevonden? Op het einde is dit voor mij één
groot vraagteken. Ik heb zelfs verschillende keren teruggelezen, omdat ik dacht
dat ik iets ‘gemist’ had…..
toch wilt weten hoe het zal eindigen, kom je er haast niet doorheen. De auteur
heeft onnodig veel bladvulling met zaken die niet relevant zijn. Omdat IJsland
bekend staat om zijn saga, ‘iets dat wordt gezegd, verhalen, geschiedenis’,
heeft de auteur daar waarschijnlijk op ingespeeld. Ook worden de
‘vogelvrijverklaarden’ verschillende keren ter sprake gebracht, iets wat in de
IJslandse geschiedenis veel voorkomt. Helaas word je hier als lezer niet veel
wijzer van, omdat dit niet verder uitgewerkt is. Naar de plot toe heeft Bragi,
volgens mij, zijn eigen ‘saga’ geschreven, waardoor het hele verhaal, wat goed
uitgewerkt was in de eerste helft, totaal verloren gaat.
overvloeien van het ene karakter naar het ander. Het verhaal van de twee koppels
heeft hij erg uitgebreid beschreven. De vriendschap, de jaloezie, de gespannen
sfeer….. Het komt allemaal goed uit de verf. Het oude koppel dat op de
hoogvlakte woont blijft daarentegen mysterieus. Hun verhaal moet je halen uit
speculaties van de vier anderen. Het mooie en ruige IJsland heeft hij erg
beeldend weergegeven. Voor mezelf waren de verschillende plaatsnamen
herkenbaar. Zo ook de hoogvlakte waar we al meermaals over gereden zijn.
sticker op de cover) heb ik niet gevoeld. Ik heb zelfs geen moment op het
puntje van mijn stoel gezeten. Jammer! Volgens mij had er zoveel meer ingezeten
als het boek een duidelijk genre had gehad en het ook zo uitgewerkt zou zijn.
Nu is het vlees noch vis….. 2,5 ster en dan vooral voor de uitwerking van de
karakters.