‘Het geluid van de stilte’ – Filip Plompen

een verleden. Een verleden waarin zaken zijn gebeurd die beter niet hadden
plaatsgevonden. Ook ik heb een verleden. Zeker ik.’
een deel van het heelal. Op de voorgrond is een enorme zandloper met een persoon
erin, die tegelijkertijd met het zand hals over kop door de zandloper heen valt.
Je ziet de wanhoop op het gezicht van deze persoon. Het boek heeft als
ondertitel: ‘Een boek over pesten, vriendschap en dromen’. Zowel de titel als
de naam van de schrijver zijn weergegeven in geel/rode letters. Het rood komt
terug in de kleuren van het heelal. Ik geef de cover een 8 vanwege
originaliteit en de prachtige compositie.
andere school. Er is van te voren een kennismakingsavond in een café, maar die
verloopt niet zoals ze had gehoopt. Nick wordt na een incident onterecht naar
huis gestuurd. Op school blijkt dat het incident grote gevolgen voor haar
heeft. Haar klasgenoten herkennen haar van het café. Dit is het begin van
pesterijen, die steeds erger worden. Niet alleen heeft ze het op school te
verduren, ook via social media krijgt Nick het heel moeilijk. Van haar ouders
hoeft ze geen steun te verwachten. Haar ouders zijn uit elkaar en hebben het te
druk met hun eigen problemen. De leerkrachten en de schooldirecteur hebben
vanaf de eerste dag een verkeerd beeld van Nick en ook van die kant hoeft Nick
geen steun te verwachten.
gaat het ineens een stuk beter op school. De pesterijen worden minder en ze
wordt zelfs met Simon uitgenodigd op een feest van jongens die haar het zo
moeilijk maakten. Ze besluiten erheen te gaan. Op het feest wordt flink
gedronken. Later op de avond, als zo goed als iedereen aangeschoten is,
ontstaat er woordenwisseling en Simon zegt tegen Nick dat hij even naar buiten
gaat om het uit te praten. Uren laten komt iedereen behalve Simon terug en de
volgende ochtend blijkt dat Simon is verdwenen die nacht.
proloog, deels in de vorm van een krantenknipsel. Er staat in dit
krantenknipsel dat een 17-jarige jongen na een ruzie op een fuif met 2 jongens is
meegelopen naar buiten en daarna is verdwenen. Deze proloog spoort je aan om
direct door te lezen.
datum. Je krijgt op deze manier goed inzicht over welke periode het verhaal
zich afspeelt.
weet verder uitstekend de emoties en de gedachten weer te geven van iemand die
zich erg onzeker voelt. Nick heeft nog geen echte levenservaring opgedaan en is
nog niet gehard door het leven. Wat ook niet zou hoeven op die leeftijd. Een
meisje zoals Nick zou moeten kunnen genieten van het leven en de steun van haar
ouders moeten hebben. De onzekerheid om kennis te maken op een nieuwe school is
zeer goed beschreven. Ik herkende mijzelf op dat moment in Nick. Die
onzekerheid en die angst om kennis te maken met een nieuwe school, met nieuwe
leerlingen plus het feit dat je de regels niet kent die onder de leerlingen
onderling gelden: ik heb dit zelf meegemaakt toe ik op mijn 15e van
school wisselde en het is doodeng. Ik ben gelukkig niet gepest, ik vond de
kennismaking alleen al een hel, laat staan dat je daarnaast nog gepest gaat
worden en je geen steun krijgt van je ouders en leerkrachten. Toen ik 15 was,
was er ook nog geen social media, ik zie nu in dat dat absoluut een voordeel is
geweest. Filip Plompen weet de gevolgen van het pesten via social media goed
duidelijk te maken in dit boek.
weet niet of ze het zou redden zonder haar vriendin Kat. Ze heeft gedachten of
ze zichzelf wat aan zou kunnen doen. Ze denkt van wel: ‘Ieder mens is in staat
te doden. Zeker zichzelf’. Op een gegeven moment krijgt Nick zelfs de gedachte
of ze het niet allemaal zelf veroorzaakt.
volwassenen (ouders en leerkrachten). Het is een boek met een duidelijke
boodschap over pesten, maar ook over drankmisbruik. Je komt te weten hoe het
voelt om gepest te worden, welke gevolgen het kan hebben, wat het allemaal
teweeg brengt. De schrijver weet deze zaken met heldere en duidelijke taal neer
te zetten. Hij heeft het verhaal zo geschreven dat het vlot leest en heeft ook
met regelmaat humor gebruikt om het verhaal niet te zwaarmoedig te laten
worden.
en persoonlijk tintje geeft, alsof de schrijver het boek voor iemand heeft
geschreven die hem dierbaar was.