‘De dochter van de Toragh’ – Tisa Pescar

zijn/haar gezicht. Het is niet geheel duidelijk welk geslacht deze persoon
heeft. Tijdens het lezen wordt duidelijk dat dit Nura is. Op de achtergrond zie
je vaag een burcht in een gebergte. De tittel staat met duidelijke letters
bovenaan de cover vermeldt. Dezelfde kleur rood komt terug in de sjaal van
Nura. De cover krijgt van mij een 7.
het verhaal
de dochter van de Toragh. Haar vader heeft 13 jaar eerder haar moeder laten
executeren wegens verraad. Vanwege geruchten dat de barbaren uit het Noorden de
Kloof naar het vruchtbaardere Zuiden willen oversteken, wordt Nura
uitgehuwelijkt aan Kyton. Kyton is eerstgeborene en opvolger van de Toragh van
het territorium Priade. Dit huwelijk moet de beide territoria verbinden en
ervoor zorgen dat zij samen de strijd aan kunnen gaan tegen de barbaren. Armina
Capernus, Toraghana en zus van Kyton, komt Nura ophalen om haar naar Priade te
begeleiden. Nura zelf mag volgens de oude gebruiken niemand meenemen, omdat dat
ongeluk zou kunnen brengen.
begeleiden naar het Misteiland waar zij zal worden voorbereid op haar magische
huwelijk Kyton, voordat ze doorreizen naar Priade. Tijdens de reis beginnen Nura
en Armina gevoelens voor elkaar te ontwikkelen. Nura vervloekt zichzelf omdat gevoelens
voor hetzelfde geslacht als verderfelijk wordt gezien. Zowel in Birana als
Priade wordt liefde tussen twee personen van hetzelfde geslacht niet
geaccepteerd, het is zelfs verboden. Zij worden Gelijklingen genoemd en in het
meest gunstige geval worden Gelijklingen verbannen. Helaas kan Nura niet voor
haar gevoelens uitkomen en moet ze zich richten op huwelijk en een leven met
Kyton en hem een zoon schenken om het bondgenootschap tussen Birana en Priade
niet in gevaar te brengen.
tot doorlezen. Het maakt je nieuwsgierig naar het volledige verhaal. Het
verhaal leest aangenaam en vlot. De hoofdpersonages zijn goed uitgewerkt. De
namen van de personages zijn ook prachtig en passend bij dit mooie
fantasy-verhaal.
Armina vond ik aangenaam om te lezen, ze is een stoere en liefdevolle vrouw.
Ook Nura’s personage wordt goed weergegeven. Je voelt met haar mee tijdens de
reis naar Priade. Haar ongemak vanwege de vreemde mensen om haar heen en de onzekerheid
wat de toekomst haar zal brengen. Daarnaast weet Nura zich af en toe geen raad
met de, in haar ogen, vreemde gewoonten van de Priaden. Vooral als Nura op het
Misteiland de rituelen ondergaat, leer je haar goed kennen. Nura heeft geen
idee wat de rituelen inhouden en de schrijfster weet haar onzekerheid goed weer
te geven. De rituelen zijn stuk voor stuk zeer spannend, vooral diegene die
achter een geheimzinnig deur plaats vindt, heb ik bijna ademloos gelezen. In
dit stuk wordt ook veel duidelijk wat er 13 jaar eerder met haar ouders is
gebeurd. Verder is de spanning tussen Armina en Nura goed voelbaar en je vraagt
je af welke keus Nura zal gaan maken. Kiest ze voor zichzelf of voor de
verbintenis.
Zo heb je de mannelijke Hofmagi’s en de vrouwelijke tegenhanger, de Ruchia’s.
Beiden zijn met elkaar verbonden en houden de magie in balans. Echter hebben de
Hofmagi’s het voor het zeggen in de steden en worden de Ruchia’s (te herkennen
aan hun vuurrode haren) gevreesd. Zij leven buiten de twee territoria. Ik ben
zeer benieuwd hoe dit zich in de volgende delen gaat ontwikkelen. Met de
creatie van de Hofmagi’s en de Ruchia’s en de band c.q. balans tussen deze twee
heeft de schrijfster iets origineels neergezet.
deze gedetailleerd beschreven. Ten eerste de landschappen. Het is prachtig om
te lezen door welke gebieden de groep reist onderweg naar Priade. Je voelt hoe
Nura onder de indruk is van wat ze ziet, zij is namelijk nog nooit buiten het
territorium van Birana is geweest. Ook de kleding wordt dermate goed beschreven
dat je de prachtige kostuums voor je ziet. De belangrijkste personages zelf
zijn duidelijk en met diepgang beschreven en ontwikkelen zich nog verder in het
verhaal. Alhoewel dit alles gedetailleerd is beschreven, vind ik het aangenaam lezen,
absoluut niet langdradig. De schrijfster weet je telkens te verrassen en er
wordt nog voldoende aan je eigen verbeelding overgelaten. Op onverwachte
momenten krijg je als lezer achtergrond informatie die de hoofdpersonages nog
niet weten. Dit voert de spanning goed op.
eind van het boek samenkomen. Het ene verhaallijn is dat van Nura en Armina in
het heden, het andere is het verhaal van de gebeurtenissen 13 jaar eerder, toen
de Toragh zijn vrouw liet executeren. Aan het begin van de hoofdstukken in het
boek is duidelijk vermeld, wanneer welk verhaal zich afspeelt. Je komt zaken te
weten die mij volkomen verrasten. Het verhaal verdiept zich en de spanning
stijgt hierdoor. Tisa Pescar mij buiten dit moment nog een aantal malen op het
verkeerde been weten te zetten en mij aangenaam verrast. Het boek is mooi
afgerond en heeft een verrassend einde. Het biedt tevens een opening naar het
volgende deel, dat ik zeer zeker ga lezen.
zonder meer een mooi verhaal. Ik heb haar andere boeken ook gelezen, deze
vallen meer in de categorie bovennatuurlijke thrillers. Tisa Pescar heeft met
dit boek een zeer geslaagde overstap gemaakt naar een ander genre en bewezen
dat zij ook uitstekend fantasy-verhalen kan schrijven met een duidelijke eigen
stijl.
‘Een liefdespijl’ te lezen. (http://www.tisapescar.com/pdffiles/deliefdespijl.pdf).
In dit verhaal beleef je de avond voorafgaand aan hoofdstuk 1 van het boek door
de ogen van Gwenhyfar Zilda, de jongste hofdame van de dochter van de Toragh.
Ik vond dit een zeer aangename aanvulling op het boek.
sterren.