‘De stem van de zee – De gave van de Selkie deel 1’ – Mara Li

Adult
juni 2015
met Jeanine Feunekes-Both mag ik de Kerstleesclub van Storm Publishers begeleiden voor De
Perfecte Buren. Het boek “Stem van de zee” van Mara Li is het E-book dat met
verschillende groepen gelezen gaat worden. Als medebegeleidster heb ik het E-book
vooruit ontvangen zodat Jeanine en ik de chatsessies onderbouwd kunnen
begeleiden. Hartelijk dank aan Alex Hoogendoorn van Storm Publishers voor dit leuke
initiatief en het E-book.
cover. Een vrouw, staand in een witte jurk aan de rand van de zee, terwijl ze richting
de zee staart. De kleuren van de zee, grijs met witte schuimkoppen benadrukken
de mystiek van de zee. De titel staat in mooi duidelijke en sierlijk witte
letters onder de starende vrouw. De cover past heel goed bij het verhaal, De
stem van de zee. De cover krijgt van mij een 8.
en haar broertje Artur wonen samen met hun oma in Breizh, een gebied in de
periferie van de nieuwe wereld die ontstaan is na de grote inslag. Zij wonen in
een naamloos vissersdorpje vlakbij Gwennec. Elk jaar vieren de inwoners de schippers
mis in de Sint Gwenhael kerk om de zee te vragen om goed voor hun vissers te
zorgen.
op. Oma maakt zich grote zorgen, omdat de giftige regen die de wereld sinds de
grote inslag teistert sterk naar ijzer ruikt. Net als destijds, vlak voor een
grote meteoriet zich in de Aarde boorde. Is de geur een nieuwe voorbode voor
rampspoed of is het gewoon een heftige storm?
weer thuis zijn, gaat Nimue nog even naar zolder om het kapot gewaaide dak te
repareren. Zonder licht, struikelt ze over een kist op zolder. Nimue ziet dat
op de kist geschreven staat: “Voor Nimue”. Nimue is verbaasd. Het handschrift
van haar overleden vader, genomen door de zee, herkent ze direct. Als ze het
kistje openmaakt vindt ze een halsketting met een zeehond hanger, en een
dagboek. Nieuwsgierig maakt Nimue het dagboek open. Tot haar verbazing is het
dagboek van haar moeder, Rona.
nooit terug is gekomen.
meer over haar moeder te weten komen. Ze gaat zo in het dagboek op dat ze eerst
niet door heeft wat het geraas buiten is. Als ze uiteindelijk gaat kijken wat
het razende geluid veroorzaakt, schrikt ze zich rot. De zee is met verwoestende
kracht het land aan het overspoelen. In doodsangst roept ze Artur en proberen
ze oma wakker te maken, maar tot hun afgrijzen is de benedenverdieping, waar
oma slaapt, al helemaal onder water gelopen. Om hun leven te redden springen
Nimue en Artur naar beneden het water in.
water lukt het hen om de heuvel te bereiken waarop de Sint Gwenhael kerk staat.
In de kerk is Yannick, de beste vriendin van Nimue al samen met haar ouders. Ze
vangen de overlevenden op, en Yannick die als medisch verzorgster in opleiding
werkzaam is, probeert de gewonden zo goed mogelijk te helpen. Nimue die ook
graag medisch verzorgster wil worden of zelfs arts gaat haar zo goed en kwaad
als het lukt helpen.
drukverband aan bij een zwaar gewonde man. Plotseling voelt ze zich steenkoud
worden en tot haar verbazing verdwijnt de enorme beenwond van de man. Wat is er
in hemelsnaam gebeurd? Nimue pakt haar moeders dagboek weer, omdat ze zich vaag
herinnert dat haar moeder geneeskundige gaven had. Kan het dagboek haar
duidelijk maken wat er gebeurde?
Nimue duidelijk waarom haar moeder is verdwenen. Als de zee zich weer
teruggetrokken heeft, besluit ze om haar moeder te gaan zoeken. Artur weigert
haar alleen te laten gaan en samen vertrekken ze de wereld in om hun moeder te
zoeken. Een wereld waarin ze geconfronteerd met ziektes, geesten en veel vragen
over hun familiegeschiedenis.
stem van de zee is het debuut van de Nederlandse schrijfster Marieke Veringa
(1987) die onder het pseudoniem Mara Li haar boeken publiceert. De stem van de
zee is het eerste deel in de Eiland van de mist trilogie. Marieke schrijft al
van jongs af aan verhalen gebaseerd op volksverhalen en mythes en dat merk je. Vanaf
de eerste pagina ontpopt zich een vlot, verrassend, intelligent en intrigerend
verhaal.
mama moest bevallen, rolden de golven als reuzen naar het strand en krijste
mijn moeder als de meeuwen. Ze riep net zo lang om de zee tot mijn vader er
gehoor aan gaf en haar zwoegende lichaam in zijn armen naar buiten droeg. Daar
lag ze in een witte jurk op haar rug in de modder, haar benen wijd in de
branding. De golven trokken me naar buiten. Voordat mijn vader me vast kon
grijpen, had ik al kennis gemaakt met het zilte water. In mijn droom is het
weer zo’n nacht, want alles om heen deint en duwt. Ik ben onder water, dieper
dan een mens hoort te zwemmen. De donkere vormen van de zeehonden glijden als
schaduwen langs me heen. Van ver weg dringt klokgelui tot me door, Het geluid
wordt gedempt door de enorme massa water en ik negeer het. Onbekende stemmen
fluisteren vlakbij mijn oor: zwem dieper…Kom naar ons toe… ‘Nim’”.
laat ze direct zien dat de zee een belangrijke speler in het verhaal is en dat
ze het vermogen heeft om de lezer direct te intrigeren, want wie roept Nimue te
komen en waarom?
volgt is een verhaal dat beeldend tot leven komt door de aangename schrijfstijl
met rake beschrijvingen, waarin de rol van de zee ook nog eens benadrukt
worden. Beschrijvingen zoals “Ik sla mijn
armen om me heen en probeer het opkomende tij van hysterie te onderdrukken” versterken
het gevoel van onbehagen dat ze in delen creëert.
Nimue wordt door het dagboek mooi verweven met het nu. De lezer wordt
langzaamaan steeds verder in de familiegeschiedenis getrokken en de gevolgen
voor het heden worden steeds duidelijker. Als lezer wil je gewoon verder. Je
wilt weten wat de mysterieuze geesten uit de volksverhalen te maken hebben met
Nimue haar familie, of Rona nog leeft.
de originaliteit van de scheldwoorden. In plaats van grof taalgebruik, gebruikt
ze grappige woorden als “haaienbloed”
en “Zoete Sint Gwenhael”, terwijl
toch het ongenoegen goed overkomt. Sowieso weet Mara Li de lezer mee te zuigen,
zich af te laten vragen of belangrijke zaken zoals de giftige regen, de zwarte
griep, de zoektocht naar Rona misschien een metafoor zijn voor maatschappelijke
thema’s als klimaat, verharding en verzieking van de maatschappij en de
menselijke zoektocht naar de ultieme wereld.
voor een paar uur volop genieten. Tot het einde, want dan baal je als lezer dat
het boek uit is en het tweede deel nog niet uit is. Ze laat de lezer achter met
een op en top cliffhanger, wat het gevoel van ongeduldig moeten wachten op deel
twee alleen maar vergroot.
De stem van de zee heeft Mara Li een goed debuut geschreven. Dat op basis van
een goed plot, intrigerende personages en verhaallijnen gegoten in een zeer
aangename schrijfstijl een dikke 4 sterren van mij krijgt. Slechts 4, omdat ik
benieuwd ben of ze zich kan overtreffen met haar toekomstige boeken.
Woest-Appeldoorn – Recensente De
Perfecte Buren