‘Zweedse Laarzen’ – Henning Mankell

recensie exemplaar
het een mooie cover. Het blauw en geel van de Zweedse vlag i.c.m. de titel
Zweedse Laarzen vind ik passend. Het vuur dat achter het raam zichtbaar is, en
wat het begin van het boek weerspiegelt vind ik goed gekozen. De cover krijgt
een 7.5
natuurlijk dit boek lezen. Dat het tevens zijn laatste boek zou zijn, wist ik
vooraf nog niet. Dankzij uitgeverij De Geus heb ik een exclusieve editie van
het boek gekregen om te recenseren voor De Perfecte Buren.
wordt op een herfstnacht wakker van een fel licht. Zijn huis staat in brand.
Frederik weet net op tijd uit het huis te komen, met slechts de weinige kleren
aan zijn lijf en twee verschillende laarzen aan zijn voeten. Het huis dat zijn
grootouders hebben gebouwd is opzettelijk in brand gestoken. De vraag is wie
heeft het huis in de fik gestoken, Frederik zelf of iemand anders? Frederik is
aangeslagen door de brand. Alles is weg. Zijn huis, zijn bezittingen. Alles wat
rest zijn Frederiks herinneringen en een ongewisse toekomst.
lukken om op zijn 70e opnieuw te beginnen? Kan hij vrede sluiten met
zijn verleden, en op welke manier gaat hij zijn leven verder invullen? Verder
als alleenstaande, eenzame man of is de brand een startpunt geweest voor een
nieuw leven?
schoenen, maar zoals voorin het boek al wordt aangegeven, is het boek ook als
standalone te lezen. Het vervolg zit hem in het feit dat Frederik Welin opnieuw
de hoofdpersoon is, en je als lezer Frederik nu meemaakt als 70e
jarige. Henning Mankell weet mij weer vanaf de eerste pagina te bekoren. Zijn
schrijfstijl zorgt ervoor dat er direct beelden bij mij opkomen. Als beelddenker
zijn dat de boeken die mij het meest aanspreken. Zijn treffende beschrijvingen
zorgen ervoor dat de personen tot leven komen en dat ik met de personages ga
meeleven, zelfs als de personages mij eigenlijk tegenstaan. Frederik is wat mij
betreft niet het meest sympathieke personage, maar door de levensechtheid kan
ik mij ook in zijn perspectief verplaatsen.
scheren in de winter benadrukken de eenzaamheid van Frederiks bestaan, de
setting is wat mij betreft dus goed gekozen. De brand die ervoor zorgt dat
Frederik alles kwijtraakt, is een goed uitgangspunt voor een verhaal dat gaat
over het leven, het ouder worden, het omgaan met ons verleden, de vraag of je
iemand echt zal kunnen kennen, de weerbaarheid van de mens, of je verder kan
als alles in puin ligt en het verlangen naar intimiteit.
geraakt op onverwachte momenten. Wanneer Oslovski komt te overlijden, en
Frederik haar mist, ondanks het feit dat hij haar nauwelijks kent is zo’n
moment. De eenzaamheid van beide wordt zo benadrukt en geeft mij te denken dat
er in de huidige maatschappij zoveel mensen zijn die elkaar niet echt kennen,
zelfs in de directe nabijheid van je huis, familie, vrienden. Hoe schrijnend
dat eigenlijk is en dat men eigenlijk op zoek is naar verbondenheid, hoe klein
die dan ook is. Het verlangen naar menselijk contact, intimiteit wordt heel
goed weergeven in het contact dat Frederik zoekt met Lisa Modin, een
journaliste die de brand verslaat voor een plaatselijk dagblad.
goed boek geschreven, dat ontroerend is, de zoektocht naar de zin van het leven
op een realistische manier tot leven brengt en zoals altijd maatschappelijke
thema’s niet schuwt. Het is dan ook nog moeilijk te bevatten dat Zweedse
Laarzen zijn laatste boek is geworden.
komen ook in dit boek weer goed tot uiting en dat zorgt ervoor dat ik Zweedse
Laarzen met 4* bekroon.
Perfecte Buren