Duorecensie ‘Trifla’ – Sterre Carron
pagina’s: 354
Uitgave: juli
2015
Recensie samengesteld door Nancy.
Op een zomeravond gaat Marie Teugels jogggen met haar hond. Even later komt de hond alleen terug naar huis, maar waar is Marie ?Hoofdinspecteur
Rani Diaz, net terug aan het werk na haar bevallingsverlof,
wordt met haar team
belast met deze verdwijningszaak. Er is geen enkel aanknopingspunt, geen enkele
tip of bruikbaar spoor. De temperamentvolle hoofdinspecteur moordzaken tast
volledig in het duister…Twee maanden later
verdwijnt een tweede vrouw, de onderwijzeres Zieta Hofman, kort nadat zij de
school heeft verlaten.
Er sluipt toch niet
weer een monster rond zeker, dat jonge vrouwen kidnapt ‘voor eigen plezier?’
De verdwijningen
zorgen voor een collectieve psychose. Kan er dan niemand instaan voor onze veiligheid?
Houdt het hiermee op of verdwijnen er nog mensen?
Zal Rani niet ten
onder gaan aan de immense druk? En hoe redt ze zich wanneer ze ook nog een
vriend verliest? Rani beseft dat ze dringend haar onderzoeksterrein moet
verleggen, maar hoe precies?
Cover
Patrice; De cover is niet spectaculair, wat ‘engelachtig’ en niet
echt veelzeggend voor het verhaal. Het kan een cover zijn voor elke
willekeurige thriller. De foto is wel mooi en de kleuren komen goed over. Het
is voor te stellen dat lezers dit boek wel oppikken uit de schappen. Een 7.
Nancy; Een witte cover
met een foto van een vrouw die wordt afgebeeld als een engel. Heel sereen vind
ik dit op de een of andere manier. De achterflap is in het blauw. Ik geef deze
cover een 7.
Samenvatting van het verhaal
Nancy; Marie Teugels
verlaat haar huis in de vroege avond op 16 augustus om te gaan joggen met haar
hond. Alleen de hond keert weer naar huis en van Marie is geen spoor meer te
bekennen.
Patrice; De verdwenen
vrouw is Marie Teugels, jonge moeder van twee kinderen. Tijdens het hardlopen
is ze verdwenen, taal noch teken sindsdien, alleen haar hond -haar grote vriend
en altijd bij haar- komt thuis. Meteen is het duidelijk dat er iets goed fout
is.
Nancy; Rani Diaz is ondertussen 8 maanden zwanger en het
valt haar zwaar dat ze bureauwerk moet verrichtten. Ze vindt het helemaal niet
prettig om zwanger te zijn. Ze klaagt tegen haar chef Van Damme dat ze een
echte opdracht wil doen.
Patrice; Wanneer Rani na haar verlof weer aan het werk
gaat mag ze met een verdwijningszaak aan de slag. Haar voorganger heeft niet
echt vooruitgang geboekt met het onderzoek en dus is het aan haar het tij te
keren.
Nancy; Er is geen bruikbaar spoor en tips zijn er
ook niet binnen gekomen. Rani en haar team tasten volledig in het duister.
Rani, hitsig als ze is, maant haar team aan om allerlei dingen uit te pluizen
want ze heeft zo’n duister vermoeden dat sommige dingen verzwegen worden.
Patrice; Zoals altijd richt het onderzoek zich als
eerste in de directe omgeving. Hieruit komen wel dingen naar boven maar niets
zorgt voor de thuiskomst van Marie. Het onderzoek loopt dood. Dan verdwijnt er
weer een vrouw, onderweg naar een etentje met haar nieuwe liefde.
Nancy; Ondertussen zit Marie ergens opgesloten en
heeft ze te maken met een monster. Deze man doet niets anders dan haar martelen
en vernederen. Als Marie niet luistert, past hij dan ook straffen toe die haar
bijna gek maken en tot wanhoop drijven. Ze noemt haar ontvoerder “De
Creep”.
Patrice; Rani wordt op de proef gesteld want ze vindt
de rode draad in deze twee zaken, die er duidelijk is, maar niet. Het vreet aan
haar. Daarbij blijft Van Damme een doorn in haar oog. Haar baas haalt het bloed
onder haar nagels vandaan en ze kan zich maar amper inhouden hem een veeg uit
de pan te geven.
Nancy; Na
2 maanden verdwijnt er weer een vrouw, ditmaal Zieta Hofman, zij is spoorloos
verdwenen als ze van haar werk komt. Algauw ontdekt Rani dat ze met een en dezelfde
dader te maken hebben maar wie is hij en hoe kan ze hem stoppen voordat er nog
meer vrouwen verdwijnen.
Patrice; Intussen moet ze wel de zaken zien te leiden
én het liefst ook op te lossen. Ook al gaat het privé haar voor de boeg, toch
zijn er zorgen. Ditmaal om vriend en collega Nand, die in een nare scheiding
verwikkelt is en de wanhoop nabij. Rani doet haar uiterste
best hem te steunen waar ze kan. Als er dan ontwikkelingen zijn die ze niet had
zien aankomen is ze even danig van slag. Maar daar is tijdens het onderzoek
geen ruimte voor. Die twee vrouwen, daar ligt haar prioriteit!
Nancy; Algauw
ontdekt Rani dat ze met een en dezelfde dader te maken hebben maar wie is hij
en hoe kan ze hem stoppen voordat er nog meer vrouwen verdwijnen. Er ligt een enorme druk op Rani’s schouders om deze
zaak tot een goed einde te brengen maar dan moet ze ook nog een enorm verlies
verwerken van iemand waar ze heel close mee was. De temperamentvolle Rani is nu nog meer gedreven om
deze dader te pakken. Kan ze de werkdruk nog aan en nu ook met haar gezinsleven
dat veranderd is? Wat hebben de verdwenen vrouwen met elkaar
gemeen?
Beoordeling
Patrice; Van Rani weten we inmiddels dat het een licht
ontvlambaar persoontje is. De eerdere drie delen hebben dat goed neergezet. Ook
nu is dat niet anders. Wat wél anders is, is dat ze nu tijdelijk overgeleverd
is aan een hogere macht. Ze is namelijk zwanger van haar eerste kindje van
grote liefde Frederik. Zwanger zijn is niet echt iets voor Rani want ze kan
niet doen wat ze wil doen en wordt door anderen nu niet als volwaardig
behandelt. Dat stoort haar vooral als
ze bureaudienst moet gaan draaien. Gelukkig kijkt ze wel uit naar de geboorte
van haar eersteling. Haar collega en vriend Bert Simmons wordt peetoom van dit
kindje en ook hij kijkt er naar uit. De zes weken zonder Rani
zijn dan weer wat minder maar Bert zou Bert niet zijn als ie zich daar niet met
een grapje vanaf zou maken.
Nancy; Dit is de 4e thriller
van Sterre in de Rani Diaz reeks en ze doet het toch maar weer om een spannend
verhaal te produceren. Een boek dat je niet terzijde kunt leggen. Het boek
leest heel vlot van het begin tot het einde. Wederom een prachtige titel die ze uit haar mouwen
schudt en die ook betekenis heeft in het verhaal.
Patrice; In dit boek gaat het bij lange na niet alleen
over Rani en consorten. Nee, je krijgt luid en duidelijk de verhalen van de
twee verdwenen vrouwen te horen. Er is geen ontkomen aan. Beklemmende situaties met
akelige scenario’s worden door Carron uitvoerig beschreven. Dit is en blijft
een sterke kant van de schrijverskwaliteiten van Carron want akelig zijn ze. De
spanning is echt goed neergezet en de angst van de vrouwen is voelbaar.
Nancy; Heel korte
hoofdstukken maar dit geeft niet. Op die manier heb je ook meer afwisseling in
het verhaal m.b.t. de zaak en het privéleven van Rani. Het is ook heel tof als je boeken kunt lezen met
dezelfde personages en Sterre laat hen dan ook mee evolueren. Het is heel
prettig om te lezen hoe het hen allemaal vergaat en ook hoe Rani toch een
beetje aan het veranderen is nu ze moeder is geworden.
Patrice; Echter vallen er wel een aantal dingen op aan
‘Trifla’. Ondanks dat het een ander verhaal betreft dan in de vorige delen
heeft het wel heel veel overeenkomsten. Er is telkens het deel waarin we
meelezen met Rani privé en het deel Rani aan het werk. Dit is inmiddels een
vast gegeven in de boeken van Carron in deze reeks. Daar is niets mis mee
natuurlijk want de persoon Rani is meer dan interessant en datzelfde geldt voor
haar leven en werk. Maar, het zou jammer zijn
dat hiermee de boeken een zekere mate van voorspelbaarheid gaan krijgen. Een
zaak, een slechterik, gemopper op Van Damme, en het leventje thuis. Carron
beschikt over veel meer dan dat, zoveel is zeker en het is te hopen dat ze dat
risico ook durft te nemen. Ze is namelijk creatief en vernieuwend tegelijk en
het zou jammer zijn als ze blijft hangen in deze setting en daarmee
voorspelbare verhalen gaat schrijven. Trifla was aan de ene kant echt wel
origineel maar aan de andere kant bracht het geen vernieuwing.
Nancy; De relatie tussen haar en Bert Simons is ook
zo heerlijk om te lezen. Ik hou echt van het personage Simons en hoe hij met
Rani omgaat in goede en slechte tijden. Wat een humor heeft die man zeg,
ronduit grappig als je het leest. Ik heb hier dan ook dikwijls met een glimlach
gezeten. En er is niks mee als er in een thriller humor wordt gebruikt, dit
maakt het nog prettiger om te lezen. Halverwege het boek had ik wel al een idee wie de
dader was maar dat maakte het er niet minder spannend om. Het wordt er niet
saaier om.
Patrice; Verdieping van karakters zou een pré zijn, het
politieteam bevat genoeg interessante personen die vast en zeker het een en
ander te vertellen hebben of op hun kerfstok. Zo is er nu een grote rol voor
Nand weggelegd en dat had echt verder uitgediept kunnen worden. Zijn persoon en
leven lenen zich daar bij uitstek voor.
Conclusie
Patrice; Wat verbaasde was de grote rol voor Nand ten
aanzien van Rani. Het was uit de eerdere delen niet eerder opgevallen dat deze
vriendschap zo hecht was als nu wordt beweerd. Dat kwam eigenlijk een beetje
als donder bij heldere hemel. Carron werkt dat op zich wel weer mooi uit en
gaat ook een maatschappelijk probleem niet uit de weg. Ze stelt de onderliggende reden van
‘Trifla’ mooi aan de kaak en deelt hiermee een mooie boodschap uit,
complimenten daarvoor! Er ligt immers altijd een onderliggende reden ten
grondslag aan het nemen van een dodelijk initiatief. Al helemaal in een goede
thriller.
Nancy; Achter dit verhaal zit een moraal en het is
iets waar men lessen uit kan trekken. Het betreft een onderwerp wat
verstrekkende gevolgen kan hebben voor mensen die ermee te maken krijgen. Goed
dat Sterre dit ook onder de aandacht brengt. Tot slot één minpuntje: ergens in het boek heb je
een zin waar het woordje ‘kroeg’ in voorkomt en dat, als Vlaamse zijnde,
stuitte me tegen de borst. Op dat moment is Rani in volle paniek en over haar
toeren en dan zegt ze een zin waar dit woord in voorkomt. Dit zegt een rasechte
Vlaamse niet op dat moment en dat is het enige wat ik er spijtig aan vind
terwijl er in het boek wel het woordje café gebruikt wordt. Mocht het door een
Nederlander(se) zijn geredigeerd dan hadden ze daar wat rekening mee moeten
houden. Wees jezelf Sterre en houd het lekker Vlaams zoals
het is.
Patrice; Trifla heeft niet zo verrast als Matsya dat
wel deed, gevoelsmatig lijken deze twee ook wel wat op elkaar. Neemt niet weg
dat het een goed boek is dat een paar uur heerlijk leesplezier oplevert.
naar ‘Indigo’, het volgende deel in deze meer dan interessante en plezierige
reeks. 3,5 ster voor Trifla.
Nancy; Ik heb genoten
van dit boek en kijk al uit naar deel 5 dat binnenkort gaat verschijnen. Ik geef ‘Trifla’ 4 sterren
