‘Zonder jou’ – Saskia Sarginson

wordt na een zeilongeluk op zee, neemt iedereen aan dat ze verdronken is. Het
huwelijk van haar ouders wankelt onder de enorme druk van schuldgevoelens en
verdriet. Maar haar jongere zusje, Faith, weigert een leven zonder Eva te
accepteren. Ze is vastberaden haar te vinden.
Vanaf de
kust is een eilandje zichtbaar – ontoegankelijk, mysterieus en bezaaid met
betonnen hutten zonder ramen. Wat niemand weet is dat in één zo’n hut Eva
gevangen wordt gehouden. Dat ze vecht om te overleven en naar huis te kunnen…
op school en op zichzelf. Toch gaat ze met haar vader mee varen, hun gezamenlijke
passie. Wat er daarna op zee gebeurt raakt het gezin tot in elke vezel
en het is voor iedereen heel moeilijk dit een plekje te geven. Vooral omdat zusje Faith overtuigd is dat er iets heel anders is voorgevallen en dat Eva dichterbij is dan
dat iedereen denkt. Vader en moeder verwerken hun verlies ieder op hun eigen
manier en lijken steeds verder van elkaar te verwijderen. Tijdens het verhaal blijkt hoe volhardend Faith is en dat er, ook in dit hechte gezin, geheimen zijn. De meiden hebben samen zo hun avontuurtjes en een daarvan ligt voor de kust. Faith wordt als een magneet naar het eiland getrokken maar haar angst voor het water trekt een hoge muur op. Achter die muur vecht Eva voor wat ze waard is. Haar tegenstander is een rare. Onvoorspelbaar en overtuigd van zijn drijfveren om Eva te houden waar ze is.
vertellen hun verhaal. Eva vanuit de slachtofferrol en Faith vanuit de
overtuiging dat ze weet waar haar zusje is. Beide verhalen zijn beangstigend en
frustrerend te noemen. Het beklemmende van Eva en het wanhopige van Faith komen
goed over. Het verhaal is origineel maar mist echte tenenkrommende spanning. Toch bevat het
wel genoeg ingrediënten om spannend te kunnen zijn maar dat komt helaas niet
echt goed tot zijn recht. Een aantal toevalligheden die nét wat te ver gezocht
zijn mogen de leespret niet drukken en ook de prettige schrijfstijl maakt dat
ruimschoots goed.
aan de Britse kust waar de zusjes Eva en Faith onder de beschermende vleugels
van hun ouders opgroeien. Clara en Max hebben veel moeten doorstaan om het gezin te
krijgen wat ze nu hebben en in de flashbacks wordt het de lezer steeds duidelijker
wat er de voorgaande jaren heeft plaatsgevonden in het nu zo zwaar getroffen
gezin. Op een mooie, integere en vooral schrijnende wijze leef je mee met deze
mensen die niet geboren lijken te zijn voor het geluk wat anderen zo
vanzelfsprekend vinden. Max gaat gebukt onder schuldgevoelens en Clara bezwijkt zowat aan onzekerheid en angsten om haar twee dochters.
gekozen om vanuit twee ‘ik’ perspectieven te schrijven. Zowel Eva als Faith
zijn de vertellende personages en geregeld werkt dat verwarrend. Vooral omdat
er niet is gekozen voor een ander lettertype of afwijkende hoofdstukaanduiding.
Na een aantal regels heb je soms pas in de gaten dat het de een of ander
betreft. Het is dus niet vanzelfsprekend dat de hoofdstukken doorlopen vanuit
hetzelfde perspectief terwijl er geen aanwijzingen zijn voor verandering. Deze
verwarring haalt het leestempo eruit, iets wat gemakkelijk te ondervangen zou
zijn geweest door bijvoorbeeld de namen bovenaan het hoofdstuk te melden.
verhaal om gaat. Jammer dat er zulke belangrijke aspecten al worden weggegeven in
die tekst. Het verhaal blijft nog wel een verrassing qua invulling
maar het is dus min of meer al bekend wat er uiteindelijk, feitelijk, gaat
gebeuren. Ook de proloog laat niet veel
te raden over. Niet iedere lezer zal dat kunnen waarderen.
Patrice (team DPB)