‘De kleine gevangene’ – Lise Kristensen

Fictie
The house of books
Met dank aan Uitgeverij The house of books voor dit recensie exemplaar
soort van schutting. Prikkeldraad is aanwezig waaruit je al kunt opmaken dat ze
gevangen zit. In haar ogen zie je duidelijk verdriet en wanhoop. Ik geef deze
cover een 8.
verhaal
Indonesië dankzij het Nederlands echtpaar Verhoog dat Daniel een job had
aangeboden tijdens hun vakantie in Noorwegen. Het gezin bestaat uit vader
Daniel, moeder Kirsten, de oudste dochter Lise gevolgd door Karin en haar
broertje Lars.
de kinderen verveelden zich nooit. Indonesische kinderen hadden minder geluk,
zij moesten in fabriekjes werken waar ze bakstenen maakten of achter een groot
weefgetouw zaten. Deze kinderen waren soms niet ouder dan 6 jaar en geen van
hen ging naar school.
zijn fabriek. Zweden deed niet mee aan de oorlog en dus hoefden ze niet langer
bang te zijn voor de Japanners.
gezinnen kwamen uit Nederland, Engeland en België.
nemen mannen mee in hun vrachtwagens. Lise was heel bang toen ze zag hoe de
soldaten de mensen prikten met hun lange messen die op hun geweren zaten.
dagen moesten zij ook mee met een vrachtwagen die hen naar een kamp bracht.
hun nieuwe woonplaats is. Algauw leert Lise dat ze niet zou opschieten met
zelfmedelijden. Ze verving dit gevoel door woede en een diepe haat voor haar
onderdrukkers.
een officier en dit soms uren aan een stuk en op alle tijdstippen van de dag.
Bij het minste protest of ongehoorzaamheid volgde er een afranseling of
marteling tot de dood toe. De Japanners schiepen een ongelofelijke voldoening
hierin.
schreeuwen altijd. Ze kon maar niet begrijpen wat haar ouders verkeerd hadden
gedaan, ze waren toch immers aardige mensen?
voedsel voor iedereen. Hun dieet was echt schraal. De hitte was ondraaglijk en
overal waren vliegen en muskieten. Ook moesten ze afrekenen met moessonregens
die het hele kamp blank zetten.
gezondheidsproblemen heeft. Ze was stijf en klaagde over pijn in haar rug en
schouder.
het station worden ze als vee bij elkaar gedreven en in de wagons gezet. De
treinreis duurde meer dan 12 uren en was ronduit een verschrikking.
voetreis naar het kamp die in absolute stilte verloopt. Ze komen aan in een
dorp met in het midden een kerk. Dit is het kamp Bangkong.
probeert er toch het beste van te maken en al doende weet ze hoe ze zich moet
gedragen en wat ze moet doen om aan extra eten te komen.
ze een lange voettocht maken. Deze tocht is moordend en haar moeder kan nog
amper op haar benen staan als ze uiteindelijk aankomen in kamp Lampersarie.
ziek en bedlegerig was. Er waren bijna geen medicijnen voorhanden.
meer en meer in het hospitaal en op een gegeven moment is Lise zo bang dat ze
haar moeder gaat verliezen.
bommen op Hiroshima en Nagasaki hebben gedropt.
naar Europa reizen waar ze uiteindelijk na een zeer lange reis aankomen in
Noorwegen.
samen met haar moeder, zusje en broertje in verschillende concentratiekampen
heeft gezeten.
vindingrijk en het stelen zit er echt ingebakken bij haar ondanks dat haar
moeder haar smeekt om het niet te doen. De straf die daarop volgt is een ware
marteling en niet alleen voor Lise maar voor gans het gezin als ze betrapt
wordt.
geen enkele wroeging hebben nadat ze iemand gemarteld hadden. Zij waren gewoon
vrouwen en kinderen die niemand iets verkeerd hadden aangedaan.
de verveling maar het meest van al de honger die ze hebben geleden.
extreme hitte, de vele vliegen en ander ongedierte. Ook niet te vergeten de moessonregens
die de levensomstandigheden er nog slechter op maakten.
geschreven. Over de ellende die al deze gezinnen hebben moeten ondergaan in
Azië is veel minder geweten. Het komt op mij over alsof dit nooit heeft
bestaan. In Lise’s verhaal ontdek je vlug dat ze allen in de hel zijn terecht
gekomen.
maar ik vind dat de mensen dit boek ook eens zouden moeten lezen. Wat daar ook
heeft afgespeeld kun je ronduit gruwelijk en schokkend noemen. Dit mag ook wel
onder de aandacht gebracht worden!
Gestapo. Dit waren geen mensen maar ronduit beesten die moeders en kinderen
martelden.
de moeite waard is om te lezen. Hoe zij al deze verschrikkingen heeft moeten
ondergaan en ook heeft gezien wat er met anderen gebeurde. Het heeft hen ook
veel problemen opgeleverd na de oorlog.
heeft nog steeds last van nachtmerries. De pijn en de ellende zitten nog altijd
zeer in haar onderbewuste. Het lukt haar niet om het verleden te laten rusten,
hoe graag ze dit ook zou willen.
ontroerend om te lezen en ik moet eerlijk toegeven dat ik een traantje heb
weggepinkt bij sommige passages. Dit verhaal heeft me echt niet onberoerd
gelaten.