Duorecensie ‘Zoals de wind waait’ – Jodi Picoult

Gepubliceerd 22 juli 2015

Genre: Roman

Uitgeverij: The house of books

ISBN: 9789044345018

Uitvoering: paperback

Aantal
pagina’s: 448

Uitgave: 15
mei 2015

Lezers; Ine van Erp en Nancy

Duorecensie samengesteld door Nancy (Team DPB)

Recensie exemplaren zijn beschikbaar gesteld door Uitgeverij The House
of Books waarvoor hartelijk dank!

Cover

Ine; Een mooie cover die beelden van Afrika
oproept. Dit komt door het Savannelandschap, dat afgebeeld is maar zeker ook
door de gebruikte kleuren. Verder drukt de omslag eenzaamheid uit, de
eenzaamheid van Alice? De cover past heel goed bij het verhaal en ik geef
hiervoor 4 sterren!

Nancy; Een
prachtige foto van de Afrikaanse savanne met een acacia op de achtergrond. Op
de voorgrond loopt een vrouw in een rode bolletjesjurk. Het kleurenpalet is
typisch voor deze omgeving. Naam van de auteur staat in oranje en titel is in
het wit. Ik geef deze cover een 8

Samenvatting van
het verhaal

Ine; Jenna Metcalf is 13 jaar en woont sinds
10 jaar haar oma. Haar moeder is verdwenen toen ze 3 jaar was. Haar oma wil met
Jenna niet over de verdwijning van haar moeder praten en is het er ook helemaal
niet mee eens dat Jenna wil uitzoeken wat er 10 jaar geleden in het olifanten
opvangtehuis is gebeurd.

Nancy; Jenna is
drie jaar oud als haar moeder verdwijnt en ze weet nog precies wat er is
voorgevallen. Sindsdien leeft ze met haar oma. Op 13-jarige leeftijd begint ze
met het zoeken naar haar moeder. Jenna is geen gewoon kind en haar
ochtendritueel begint dan ook met het zoeken op databanken van het Ministerie
van Justitie bij vermist en niet-geïdentificeerde personen.

Ine; De vader van Jenna is sinds het incident opgenomen
in een psychiatrisch ziekenhuis en kan haar ook niet helpen bij het oplossen
van het mysterie. Jenna kan niet begrijpen waarom haar moeder haar destijds verlaten
heeft, ze kan dit niet aanvaarden en dus het gebeurde niet afsluiten.

Nancy; Als ze
verder snuistert, komt ze op het idee om met een paragnost te gaan praten.
Misschien kan die haar verder helpen. Serenity Jones is de aangewezen persoon
voor dit werkje. Bij hun eerste ontmoeting wijst ze haar de deur maar Jenna
gaat wat opzoekwerk doen over haar en blijkt dat deze gespecialiseerd was in
vermissingszaken. Jenna is er absoluut zeker van dat zij haar moeder kan
vinden.

Ine; Haar moeder, Alice, was wetenschappelijk
onderzoeker en bestudeerde het rouwproces bij olifanten. Eerst in Botswana,
daarna in een opvangtehuis voor olifanten in New England. Jenna was, samen met
haar moeder, vaak bij de olifanten te vinden. Op de dag dat Alice verdwijnt,
wordt er een medewerkster van het opvangtehuis dood gevonden (vertrapt door een
olifant). Alice is zwaargewond en wordt naar het ziekenhuis getransporteerd
waaruit ze enkel uren later verdwijnt; daarna ontbreekt ieder spoor van haar.

Nancy; Serenity wil
eerst niets te maken hebben met deze 13-jarige meid maar dan krijgt ze in een
droom een visioen en weet ze dat ze gewoon voorbestemd was dat Jenna haar zou
vinden en dat ze haar moeder moet vinden.

Virgil Stanhope is
een privé detective, jaren is hij een rechercheur geweest. Maar iedere agent
heeft zo zijn zaak die hij niet opgelost heeft gekregen en bij hem is zijn
schim Alice Metcalf. Ze is simpelweg verdwenen, samen met de waarheid over wat
er 10 jaar geleden is gebeurd. Nu houdt hij zich nog enkel bezig met kleine
zaakjes die de mensen opgelost willen zien zoals overspelige echtgenoten. Dat
wil zeggen totdat Jenna aan zijn deur staat en op een subtiele en gewiekste
manier hem toch kan overhalen om mee aan de speurtocht te beginnen naar haar
moeder.

Ine; Jenna wil weten waar haar moeder is en
wat er 10 jaar geleden gebeurd is. Ze roept de hulp in van Serenity, een paragnost
die in het verleden een grote fout gemaakt heeft en nu als ‘kermisheks’ haar
brood verdient. Verder benadert ze Virgil, een ex- politieagent. Deze was
betrokken bij het onderzoek 10 jaar geleden. Hij werkt op dit moment als privédetective
en is flink aan de drank. Samen gaan ze op onderzoek.

Nancy; Op de een of
andere manier kan Virgil zich niet van het gevoel ontdoen dat toen de zaak ook
al niet koosjer was en dat de relatie tussen Thomas en Alice ook scheuren vertoonden.

Op een sluwe manier
kan Virgil de dozen uit het politiebureau halen zonder dat er verder gevolg aan
wordt gegeven. In één van de dozen vinden ze iets dat wel degelijk van nut zou
kunnen zijn voor het vervolg van hun speurtocht.

Als Serenity en
Virgil elkaar voor de eerste maal ontmoeten samen met Jenna, is dit geen
hartverwarmend gesprek. Virgil is niet opgezet met haar hocuspocus gedoe en dat
steekt hij niet onder stoelen of banken. Jenna daarentegen wil dat deze twee
gaan samenwerken. Ze speelt eigenlijk een soort scheidsrechter.

Elk heeft zo zijn
eigen gedacht wat er werkelijk gebeurd kan zijn en vooral Virgil wil nu
eindelijk wel te weten hoe de vork eigenlijk in de steel zat. Hij heeft een
schuldgevoel omdat hij destijds niet verder heeft geploeterd om de waarheid
boven water te halen. En Jenna wil niets liever dan dat de waarheid boven water
komt.

Er rijzen allerlei
vragen op zoals waarom is Alice gevlucht? En is Alice ook een slachtoffer of
een moordenaar die ervan onder gemuisd is? Wat is er nu echt voorgevallen 10
jaar geleden?

Conclusie

Ine; In het boek komen afwisselend Alice,
Jenna, Serenity en Virgil aan het woord. Allen in de Ik-vorm nemen ze een deel
van de gebeurtenissen voor hun rekening, dit geeft een leuk perspectief aan het
verhaal over de zoektocht.

Nancy; Dit boek
bestaat uit 2 delen: het eerste deel geeft eigenlijk een beeld hoe de zoektocht
wordt gestart naar Alice. Het tweede deel begint in het verleden, hoe Alice te
weten komt dat ze zwanger is en naar de USA gaat om meer te weten te komen over
Thomas en zijn reservaat. Het verhaal gaat verder en wat er eigenlijk allemaal
gebeurd is.

Ine; In de verhalen van Alice wordt vooral
veel over olifanten en hun rouwproces verteld. Dit was op sommige punten een
duidelijke overkill aan informatie wat mij betreft.

Nancy; De hoofdstukken worden afgewisseld door de personages. In het begin van het boek leren we ze elk heel goed kennen, wat hun achtergrond is, wat ze hebben
meegemaakt. Vervolgens leren we ze nog beter kennen, hoe ze denken en hoe ze
elk op hun eigen wijze bijdragen aan het onderzoek. Dit wordt in de ik-vorm
verteld wat helemaal niet storend is.

Ook al was Jenna
maar drie jaar toen haar moeder verdween, toch krijgen we verhalen mee van hoe
het was samen met haar ouders in het reservaat. Het staat haar allemaal nog
heel helder voor de geest. Heel mooie en ontroerende momenten.

Heel vlotte schrijfstijl!

Beoordeling

Ine; Al met al een mooie roman over liefde, waarheid,
olifanten (die best op mensen lijken of andersom?), overgoten met wat
paranormale ingrediënten! Ik lees meestal een ander soort boeken, maar ik vond
deze zeker de moeite waard.

Nancy; Jenna is een
moedig meisje, koppig en vastberaden om haar moeder te vinden! Ze is heel
bedreven en slaat alles op in haar geheugen en ook de pro’s en contra’s die ze
zou kunnen tegenkomen.

Serenity is een paragnost
die in het verleden goede dingen voor elkaar gekregen heeft totdat ze een zaak
verknalt heeft en zo de dieperik is ingegaan. Door Jenna te leren kennen is er
een vonk dat overslaat en wil ze zich alsnog wagen om dit meisje te helpen. Op
de een of andere manier beginnen haar gaven terug weer te keren die ze jaren is
kwijtgeraakt.

Ine; De uiteindelijke ontknoping is best
verrassend wat mij betreft en dat is wel mooi gedaan. Jammer is dan dat dit
einde maar summier beschreven wordt in vergelijking met de rest van het verhaal.

Nancy; De
hoofdstukken van Alice in deel 1 gaan over olifanten, hoe ze zich gedragen als
ze in rouw zijn en nog zoveel meer. Hier kom je veel te weten over deze diersoort
en is ook tevens heel interessant om te lezen. Zo komen we ook te weten hoe ze
haar man Thomas ontmoette toen ze nog in het wildreservaat in Botswana werkte.
Hun passie voor olifanten hadden ze gemeenschappelijk en algauw sloegen de
vonken ook over tussen hen.

De paranormale
gaven en al wat er ronddraait zijn ook interessant om te lezen, of je er nu in
gelooft of niet staat hier buiten kijf maar het is gewoonweg iets dat ook in
onze levens voorkomt al staat de wetenschap er sceptisch tegenover.

Je wordt van in het
begin mee gedreven in het verhaal, hoe een 13-jarige zo’n doorzettingsvermogen
heeft om achter de waarheid te komen. Ze heel moedig, koppig en vastberaden. Ze
kan ook al is ze zo jong, volwassen mensen op hun plaats zetten en naar haar hand
zetten zodat die ook besmet worden om haar moeder te vinden.

Ook zit er veel
gevoel voor humor in het verhaal, menige zinnen hebben me wel doen lachen, dit
vanuit alle 3 de personages.

De auteur moet
enorm veel research gedaan hebben wat ik bewonderenswaardig vind alleen al aan
de tijd die ze er moet ingestoken hebben. Niet alleen over de olifanten maar
dingen over dieren e.d. die zich in Afrika afspelen. Misschien allemaal kleine
details in het boek maar ditgeen maakt het verhaal nog mooier.

Zeker ook de
moeite waard om de noot en dankwoord van de auteur te lezen. Picoult vertelt
dat tot op de dag van vandaag stropers nog altijd zeer actief zijn om olifanten
te doden. Ze geeft hier verder uitleg over.

Ine; Een leuke roman met de nodige spanning!
Dit boek krijgt van mij 3,5 ster.

Nancy; En wat een plot!
totaal niet zien aankomen, echt verrassend om zo een boek te eindigen.

Ik geef dit boek 4
fonkelende sterren

Beiden hebben we genoten
van het verhaal, de schrijfstijl en het plot. Het was voor ons een zeer mooi en
ontroerend boek om te lezen.