‘Wespennest’– William Shaw
Genre; Thriller
Uitgever; Luitingh Sijthoff
ISBN; 9789024561780
Uitvoering; paperback
Aantal pagina’s; 368
Uitgave; maart 2015
Aan de uitgever mijn dank voor het beschikbaar stellen van dit recensie exemplaar!
Aan de uitgever mijn dank voor het beschikbaar stellen van dit recensie exemplaar!
Londen, 1968: de swinging sixties zijn
bijna ten einde. Bij de recherche van Marylebone slaat men gevangenen en neemt
de enige vrouwelijke rechercheur ontslag.
bijna ten einde. Bij de recherche van Marylebone slaat men gevangenen en neemt
de enige vrouwelijke rechercheur ontslag.
Ondertussen ontvangt rechercheur Cathal
Breen doodsbedreigingen en krijgt hij te maken met twee gruwelijke nieuwe
zaken. Er zijn twee verbrande lichamen gevonden: het ene is van een zwerver die
door niemand gemist wordt, het andere van de drugsverslaafde zoon van een
opkomende, pr-bewuste politicus. Breen gaat op onderzoek uit en komt al snel
terecht in de onderbuik van de stad.
Breen doodsbedreigingen en krijgt hij te maken met twee gruwelijke nieuwe
zaken. Er zijn twee verbrande lichamen gevonden: het ene is van een zwerver die
door niemand gemist wordt, het andere van de drugsverslaafde zoon van een
opkomende, pr-bewuste politicus. Breen gaat op onderzoek uit en komt al snel
terecht in de onderbuik van de stad.
Corrupte politici,
louche kunsthandelaren, verwende rijkeluiskinderen, verdwaalde hippies en drugs
zorgen voor een razend spannende leeservaring, doordrongen van de geest van de
jaren zestig met al zijn hoogte- en dieptepunten.
louche kunsthandelaren, verwende rijkeluiskinderen, verdwaalde hippies en drugs
zorgen voor een razend spannende leeservaring, doordrongen van de geest van de
jaren zestig met al zijn hoogte- en dieptepunten.
Over de auteur
William Shaw schrijft al meer dan twintig jaar over populaire cultuur voor onder meer The Observer en The New York Times. ‘Lied van een dode’ is zijn eerste thriller. Shaw woont in Brighton.
Cover
Een mooie opvallende cover in typische sixties stijl. Trekt meteen de aandacht en erg trendy.
Samenvatting
Cathal Breen wordt als rechercheur danig op de proef
gesteld. Zijn privéleven en werk zijn beide zwaar, uitputtend. Het is daardoor
moeilijk om zaken te scheiden en objectief te blijven. Wanneer hij afscheid
moet nemen van zijn vader wordt daarmee de grond onder zijn voeten uitgeslagen.
Zijn leven kent nu een leegte en hij weet zich er niet goed raad mee. Ook op
liefdesgebied weet hij niet goed wat hij wil, twijfelt hij enorm over zijn
aanpak. Op zijn werk gaat echter alles wel in sneltreinvaart door, criminelen
houden geen rekening met het privéleven van een politieman. Wanneer Breen bij
een brand ter plaatse komt neemt zijn speurderstalent het al snel over en raakt
hij geïntrigeerd door hetgeen hij aantreft. De kapitale villa blijkt van een
jet-setter te zijn, de rijkdom druipt van de ravage af. Waar anderen geen
aanwijzingen in zien, doet hij dat wel. Dit onderscheidt zijn werkwijze dan ook
van zijn collega’s en doet zaken ineens in een heel ander daglicht zetten. Wat
Breen ontdekt blijkt al snel een gevoelige plek te zijn op hoog politiek
niveau. Hij krijgt te horen dit met te rust te moeten laten, niet te roeren in
deze stilstaande stinkende poel. Breen’s instinct neemt echter de overhand,
geheel eigenzinnig gaat hij toch op onderzoek uit. Ongeacht wat de leiding ook
zegt, hoe hoog de rangen ook zijn. Samen met Helen, een van de eerste
vrouwelijke rechercheurs op moordzaken in die tijd, komt hij steeds dichter bij
de bron van alle ellende. Wie zei dat hij de zaak moest rusten, dat er niets
aan de hand was? Breen is een andere mening toegedaan en aan de respons te
merken komt hij heel dichtbij.
gesteld. Zijn privéleven en werk zijn beide zwaar, uitputtend. Het is daardoor
moeilijk om zaken te scheiden en objectief te blijven. Wanneer hij afscheid
moet nemen van zijn vader wordt daarmee de grond onder zijn voeten uitgeslagen.
Zijn leven kent nu een leegte en hij weet zich er niet goed raad mee. Ook op
liefdesgebied weet hij niet goed wat hij wil, twijfelt hij enorm over zijn
aanpak. Op zijn werk gaat echter alles wel in sneltreinvaart door, criminelen
houden geen rekening met het privéleven van een politieman. Wanneer Breen bij
een brand ter plaatse komt neemt zijn speurderstalent het al snel over en raakt
hij geïntrigeerd door hetgeen hij aantreft. De kapitale villa blijkt van een
jet-setter te zijn, de rijkdom druipt van de ravage af. Waar anderen geen
aanwijzingen in zien, doet hij dat wel. Dit onderscheidt zijn werkwijze dan ook
van zijn collega’s en doet zaken ineens in een heel ander daglicht zetten. Wat
Breen ontdekt blijkt al snel een gevoelige plek te zijn op hoog politiek
niveau. Hij krijgt te horen dit met te rust te moeten laten, niet te roeren in
deze stilstaande stinkende poel. Breen’s instinct neemt echter de overhand,
geheel eigenzinnig gaat hij toch op onderzoek uit. Ongeacht wat de leiding ook
zegt, hoe hoog de rangen ook zijn. Samen met Helen, een van de eerste
vrouwelijke rechercheurs op moordzaken in die tijd, komt hij steeds dichter bij
de bron van alle ellende. Wie zei dat hij de zaak moest rusten, dat er niets
aan de hand was? Breen is een andere mening toegedaan en aan de respons te
merken komt hij heel dichtbij.
Conclusie
Waar het debuut ‘Lied van een dode’ acuut de aandacht pakte
duurde dat bij het vervolg ‘Wespennest’ een behoorlijke tijd. Op de een of
andere manier kwam het verhaal lang niet zo sterk naar voren en de uitdieping
van de personages niet uit de verf, althans niet zoals het eerste deel deed
verwachten. Cathal ‘Paddy’ Breen blijft in dit deel wat terughoudender en
minder assertief dan verwacht. Hij blijkt doortastend in zijn onderzoeksmethode
maar niet naar zijn leidinggevenden. Op de een of andere manier rijmt dat niet
want hij doet wel wat hij goeddunkt. Helen Tozer komt nu wel wat sterker naar
voren maar ook daar zit meer in. De sfeer van de jaren zestig wordt wederom
goed neergezet. De auteur is duidelijk in zijn nopjes en op zijn plaats qua
sfeer van die tijd. Typemachines, tweed jasjes en handmatig onderzoek spreken
tot de verbeelding, erg sfeervol. Het gebrek aan de meest moderne technieken
heeft zo zijn charmes en past perfect in deze setting. Soms is de toon wat
kleinerend naar vrouwen toe, maar ja dat was toen nu eenmaal zo. Helen Tozer
mag dan vrouw zijn en duidelijk ondergeschikte, ze is duidelijk sterker en meer
capabel dan haar mannelijke collega’s en leidinggevenden haar krediet geven. De
aanzet wordt gegeven maar het lijkt erop dat de klapper voor het derde en
laatste deel wordt bewaard.
duurde dat bij het vervolg ‘Wespennest’ een behoorlijke tijd. Op de een of
andere manier kwam het verhaal lang niet zo sterk naar voren en de uitdieping
van de personages niet uit de verf, althans niet zoals het eerste deel deed
verwachten. Cathal ‘Paddy’ Breen blijft in dit deel wat terughoudender en
minder assertief dan verwacht. Hij blijkt doortastend in zijn onderzoeksmethode
maar niet naar zijn leidinggevenden. Op de een of andere manier rijmt dat niet
want hij doet wel wat hij goeddunkt. Helen Tozer komt nu wel wat sterker naar
voren maar ook daar zit meer in. De sfeer van de jaren zestig wordt wederom
goed neergezet. De auteur is duidelijk in zijn nopjes en op zijn plaats qua
sfeer van die tijd. Typemachines, tweed jasjes en handmatig onderzoek spreken
tot de verbeelding, erg sfeervol. Het gebrek aan de meest moderne technieken
heeft zo zijn charmes en past perfect in deze setting. Soms is de toon wat
kleinerend naar vrouwen toe, maar ja dat was toen nu eenmaal zo. Helen Tozer
mag dan vrouw zijn en duidelijk ondergeschikte, ze is duidelijk sterker en meer
capabel dan haar mannelijke collega’s en leidinggevenden haar krediet geven. De
aanzet wordt gegeven maar het lijkt erop dat de klapper voor het derde en
laatste deel wordt bewaard.
Beoordeling
Waar het eerste deel een absoluut meer dan prima indruk
achterliet doet dit deel dat toch minder. Niettemin is het een lekker boek,
goed geschreven, gedetailleerde sfeerschetsen wat het verhaal extra cachet
geeft. Alleen zouden de hoofdpersonages sterker en daadkrachtiger mogen zijn. De
humor komt ook in dit deel goed naar voren, ook die lijkt typerend voor die
tijd en dat is leuk om te lezen. ‘Wespennest’ is niet zonder voorkennis te
lezen, de lezer mist dan teveel aan informatie en voorgeschiedenis. Het idee
dat in het derde deel alles bij elkaar komt is nu nog sterker dan na het eerste
deel. We gaan het afwachten.
achterliet doet dit deel dat toch minder. Niettemin is het een lekker boek,
goed geschreven, gedetailleerde sfeerschetsen wat het verhaal extra cachet
geeft. Alleen zouden de hoofdpersonages sterker en daadkrachtiger mogen zijn. De
humor komt ook in dit deel goed naar voren, ook die lijkt typerend voor die
tijd en dat is leuk om te lezen. ‘Wespennest’ is niet zonder voorkennis te
lezen, de lezer mist dan teveel aan informatie en voorgeschiedenis. Het idee
dat in het derde deel alles bij elkaar komt is nu nog sterker dan na het eerste
deel. We gaan het afwachten.
3 sterren
Patrice (Team DPB)
