‘De klokkenluidster’ – Claire Panozzo

Een Poolse ‘vluchtelinge’ leeft in Nederland met een gestolen identiteit. Haar leven in Amsterdam is hierdoor ingewikkeld. Bovendien werkt ze voor de AIVD als infiltrant. Ze moet zo veel mogelijk te weten komen over de Scientology kerk en een groep progressieve Amsterdammers die de AIVD zo goed mogelijk in beeld wil houden. Dit alles naast een studie, werk en haar kindje die ze alleen opvoedt! ‘Petra van Vooren’ reist wat af om haar opdrachten te voltooien maar alles wat zij eigenlijk wenst is een rustig leven…
alleenstaande moeder van een zoontje en parttime verpleegkundige bij een
internationale kliniek. Ook studeert ze deeltijd rechten. Van oorsprong is ze
Poolse en heeft ze een verleden in de prostitutie. Door de hulp van een Nederlandse
man heeft ze dat achter zich kunnen laten en een leven in Nederland kunnen
opbouwen. Maar dit ging wel onder bepaalde voorwaarden, en daar heeft ze nu nog
steeds last van. Ze heeft namelijk een valse identiteit en dat gebruikt de AIVD
als dwangmiddel om haar in te schakelen voor bepaalde infiltratiezaken. Deze
keer moet ze zich in de Scientology verdiepen en haar onderzoek brengt haar tot
in Italië. Ze geeft aan dat ze dit verplichte werk niet meer wil doen, dat ze
een normaal leven wil leiden met haar zoontje. Maar dat lijkt haar vooralsnog
niet gegund. Ook ligt ze met zichzelf in de strijd over haar, gestolen,
identiteit. Het wordt tijd om schoon schip te maken. En dat brengt haar de ene
verrassing na de andere, wereldwijd.
zowel geloofwaardig en ongeloofwaardig te noemen. Een deel van haar
persoonlijke omstandigheden zou zomaar uit het leven gegrepen kunnen zijn, het
andere deel totaal niet. De auteur weet het op een dusdanige wijze te brengen
dat je als lezer niet kunt filteren of het waargebeurd of fictie is. De manier
waarop Petra aan haar identiteit komt is ongeloofwaardig en daarbij luguber gekozen, namelijk direct na een terroristische aanslag in Noorwegen.
potentie en zal met goede redactie een heel eind komen. Het verhaal op zich is
leuk bedacht al zorgt het geregeld voor verwarring. Zo ook de gekozen titel
voor het boek, die schept een bepaald verwachtingspatroon waar uiteindelijk niet volledig aan wordt voldaan. Ook zijn niet alle
verhaalwendingen even logisch of in het verhaal te plaatsen, er gebeurt
ontzettend veel, er zijn (te)veel personages. In een vloeiend geheel zou dat prima kunnen maar nu lijken het allemaal korte anekdotes die samen
in een verhaalvorm zijn gegoten. Uiteindelijk komt het wel bij elkaar, maar alleen omdat Petra als verbindende factor fungeert. De schrijfstijl biedt mogelijkheden,
het concept ook. De aandacht zal vooral moeten
uitgaan naar het vloeiend laten lopen van zinnen – en dialogen, het vermijden
van taalfouten en het correct toepassen van leestekens. Ook het feit dat er
zowel in tegenwoordige –als verleden tijd wordt geschreven terwijl het
duidelijk het één of het ander is verdient verbetering.
maar in deze vorm nog niet voldoende uitgewerkt.