‘Versplinterd’ – Dani Atkins

stortte Rachels wereld in toen bij een ongeluk haar beste vriend Jimmy overleed
en zijzelf gewond raakte. Haar relatie met Matt overleefde de klap niet, ze
verhuisde naar Londen en van haar dromen is niets terechtgekomen. Nu ziet ze de
vriendengroep van vroeger weer voor het eerst bij een etentje omdat haar beste
vriendin gaat trouwen. Als ze die avond Jimmy’s graf bezoekt, wordt ze overmand
door hoofdpijn en raakt buiten bewustzijn. Als ze bijkomt, blijkt haar leven
heel anders te zijn dan ze zich herinnert: het ongeluk van vijf jaar geleden is
nooit gebeurd, zij en Matt zijn nog bij elkaar, en Jimmy leeft nog… Rachel
kan het niet geloven, het is bijna te mooi om waar te zijn. Of is ‘bijna’ niet
het goede woord…?
vriendengroep waar Rachel haar jeugd mee heeft doorgebracht. Nu ze zijn
afgestudeerd hebben ze natuurlijk iets te vieren en op de vooravond van hun
afscheid besluiten ze gezamenlijk uit te gaan. Ze trekken de wijde wereld in,
ze gaan studeren of werken en een paar van hen verlaten hun geboorteplaats. Wat een
gezellige avond zou moeten gaan worden eindigt echter in een drama. Deze avond
verandert het leven van Rachel volledig, ze verliest niet alleen haar
jeugdvriend Jimmy maar ook zichzelf. Ze verbreekt haar relatie met Matt en
breekt nagenoeg met al haar vrienden. Ze vlucht weg en leeft iedere dag met de
gevolgen, ondergaat het hartverscheurende verdriet en zelf opgelegd schuldgevoel.
Ze heeft geprobeerd een leven voor zichzelf op te bouwen, het is alleen niet
geworden wat ze voor ogen had. Vijf jaar lang vraagt ze zich af wat er met haar
leven zou zijn gebeurd als die bewuste avond anders zou zijn verlopen, iets
waarmee ze het zichzelf ontzettend moeilijk maakt. En dan ontvangt ze een
uitnodiging voor de bruiloft van haar beste vriendin Sarah. Ze gaat terug naar
de plek des onheils en bezoekt het graf van haar vriend. Daar gebeurt iets
waardoor ze het bewustzijn verliest. Wanneer ze vervolgens wakker wordt waant ze zich in
een droom. Tot haar grote vreugde staat Jimmy aan haar zijde, hij leeft! Maar
dat niet alleen, alles is anders en ze kan het niet plaatsen wat er aan de hand
is. Wat is er aan de hand? Is dit echt?
proloog is de emotie voelbaar en dat blijft. Of het nu de hartverscheurende
schuldgevoelens zijn, de onderliggende relatieproblemen of de onuitgesproken
zaken. Alles loopt perfect in elkaar over en zorgt voor een heerlijke leeservaring.
Rachel krijgt een haast onvoorstelbaar verdriet te verwerken maar blijft met
zoveel ‘wat als’ vragen zitten dat ze het maar niet lukt haar leven op de rit
te krijgen zoals ze had gedacht. Het verlies van Jimmy blijft haar als een
kwade droom achtervolgen. Ze kan het niet van zich afzetten, het lijkt wel
alsof ze zichzelf geen geluk gunt omdat ze zich verantwoordelijk voelt voor
zijn dood. Dit schrijnende gevoel is zo tastbaar, zo begrijpelijk, dat het
moeilijk is om geen begrip voor haar te krijgen. Ook haar frustraties en
wensgedachten wekken sympathie. Je sluit haar als het ware in je hart. Je wordt
volledig het verhaal ingetrokken om vervolgens pas te worden losgelaten bij het
dichtslaan van dit indrukwekkende verhaal. Ben gewaarschuwd; droge ogen zijn
nagenoeg uitgesloten. Vooral richting de plot is het wel even slikken, dan pas
krijg je het vermoeden waar het verhaal heengaat en dat wil je helemaal niet!
Niet dit, niet zo!
is altijd maar af te wachten of een vertaling dat ook zo kan overbrengen. In
dit geval is dat erg goed gelukt. Herkenbare en menselijke emoties, mooie
omschrijvingen van de personages en situaties. Het is gewoon een heerlijk boek
vol verwarring, tragiek en emoties, niet alleen voor Rachel overigens. De
vergelijking met de boeken van Jojo Moyes is te begrijpen, er zijn zeker
raakvlakken tussen beide auteurs.
prachtig boek. Een boek dat valt in de categorie ‘onvergetelijk’.