‘Bowie – de biografie’ – Wendy Leigh
Genre; Biografieën en Muziek
Uitgeverij: Uitgeverij Brandt
ISBN: 9789492037015
Uitvoering; hardcover
Aantal pagina’s; 368
Uitgave; oktober 2014
Iedereen kent David Bowie…maar niemand kent hem.
Dit boek gaat op zoek naar de man achter de mythe.
David Bowie – het icoon van rock, mode, kunst en design, en de ultieme voorvechter van de seksuele vrijheid – is een levende legende. Niettemin slaagt hij er al vijf decennia in zijn privéleven te hullen in mystiek. In dit unieke boek wordt de man van vlees en bloed getoond die achter zijn masker schuilgaat. Op basis van vele interviews – met onder andere vrouwelijke én mannelijke minnaars, zakelijke contacten, groupies en bandleden – schetst Wendy Leigh een nietsverhullend portret.
Dit boek gaat op zoek naar de man achter de mythe.
David Bowie – het icoon van rock, mode, kunst en design, en de ultieme voorvechter van de seksuele vrijheid – is een levende legende. Niettemin slaagt hij er al vijf decennia in zijn privéleven te hullen in mystiek. In dit unieke boek wordt de man van vlees en bloed getoond die achter zijn masker schuilgaat. Op basis van vele interviews – met onder andere vrouwelijke én mannelijke minnaars, zakelijke contacten, groupies en bandleden – schetst Wendy Leigh een nietsverhullend portret.
Waar heeft Bowie in hemelsnaam de tijd gevonden om die
sublieme muziek te schrijven? Je vraagt het je serieus af want als je deze biografie
leest lijkt het alsof het grootste deel van zijn loopbaan alleen maar bestond
uit het hebben van seks. Wellicht was het een onuitputtelijke inspiratiebron? Of
was hij toch seksverslaafd zoals in dit boek wordt gesuggereerd? Hoe dan ook,
hij had het er maar druk mee en zijn muzikale kunstjes hadden er niets onder te
lijden. De combinatie van zijn seksleven met drugs is onweerlegbaar. De
feestjes –zeg maar gerust orgies- met iedereen die maar wilde, groupies,
collega musici en zakenlui worden ook aangehaald. Allerlei pluimage doet zijn
zegje in dit geheel. Soms ronduit verbazingwekkend en zelfs lachwekkend. Dat
leest wel erg lekker, dat moet gezegd worden. Verwacht echter geen gedetailleerd
of uitgebreid verslag, waarschijnlijk gelukkig maar ook. Hoewel zo nu en dan
lijkt het die kant uit te gaan maar Leigh heeft de rem er wel op staan,
uiteindelijk. De meest bekende affaire is die wel met Angie. Zowel Mick Jagger als
Bowie viel voor deze excentrieke blondine en is het bekend dat ook hij met
Angie Bowie ‘iets’ heeft gehad. Hij heeft haar zelfs bezongen in het Rolling
Stones-nummer ‘Angie’, wat een wereldhit werd en een bekende klassieker. Dat
dit de aanleiding zou kunnen zijn tot een breuk of minstens haarscheurtjes in
de vriendschap tussen de mannen zou je denken, maar niets van dat. Ook Bowie
was de flauwste niet, van eenkennigheid heeft hij gelukkig ook nooit last
gehad, dat blijkt. Sterker nog, zowel Bowie als Angie had een relatie met een
ander toen ze elkaar leerden kennen, die ‘ander’ bleek dezelfde persoon te
zijn. En dan de altijd aanwezige ‘assistente’ Coco, nu nog steeds zijn
rechterhand, is daar ooit sprake geweest van een seksuele relatie met elkaar?
sublieme muziek te schrijven? Je vraagt het je serieus af want als je deze biografie
leest lijkt het alsof het grootste deel van zijn loopbaan alleen maar bestond
uit het hebben van seks. Wellicht was het een onuitputtelijke inspiratiebron? Of
was hij toch seksverslaafd zoals in dit boek wordt gesuggereerd? Hoe dan ook,
hij had het er maar druk mee en zijn muzikale kunstjes hadden er niets onder te
lijden. De combinatie van zijn seksleven met drugs is onweerlegbaar. De
feestjes –zeg maar gerust orgies- met iedereen die maar wilde, groupies,
collega musici en zakenlui worden ook aangehaald. Allerlei pluimage doet zijn
zegje in dit geheel. Soms ronduit verbazingwekkend en zelfs lachwekkend. Dat
leest wel erg lekker, dat moet gezegd worden. Verwacht echter geen gedetailleerd
of uitgebreid verslag, waarschijnlijk gelukkig maar ook. Hoewel zo nu en dan
lijkt het die kant uit te gaan maar Leigh heeft de rem er wel op staan,
uiteindelijk. De meest bekende affaire is die wel met Angie. Zowel Mick Jagger als
Bowie viel voor deze excentrieke blondine en is het bekend dat ook hij met
Angie Bowie ‘iets’ heeft gehad. Hij heeft haar zelfs bezongen in het Rolling
Stones-nummer ‘Angie’, wat een wereldhit werd en een bekende klassieker. Dat
dit de aanleiding zou kunnen zijn tot een breuk of minstens haarscheurtjes in
de vriendschap tussen de mannen zou je denken, maar niets van dat. Ook Bowie
was de flauwste niet, van eenkennigheid heeft hij gelukkig ook nooit last
gehad, dat blijkt. Sterker nog, zowel Bowie als Angie had een relatie met een
ander toen ze elkaar leerden kennen, die ‘ander’ bleek dezelfde persoon te
zijn. En dan de altijd aanwezige ‘assistente’ Coco, nu nog steeds zijn
rechterhand, is daar ooit sprake geweest van een seksuele relatie met elkaar?
Veel suggesties en veronderstellingen, gebaseerd op gesprekken met gewezen
minnaars –mannen en vrouwen-, zakenrelaties en artiesten. Iedereen heeft
schijnbaar wel iets te delen over deze periode. En juist dat, de manier waarop alles
in het boek is beschreven deed geregeld een glimlach tevoorschijn toveren. Een
korreltje zout is op zijn tijd wel geoorloofd lijkt mij. Maar waar deze te
strooien? U zegt het maar. Het deed soms echt wat sensatiezoekend aan. En dat
verkoopt dan weer, dat lezen mensen nu eenmaal graag. Eerlijkheidshalve moet
gezegd worden dat de indruk is ontstaan dat Leigh gemakkelijk een dubbel aantal
pagina’s had kunnen vullen. En dat merk je zo nu en dan wel. Dan is er sprake
van een haastig en ietwat verwarrend momentje, alsof ze niet uit haar woorden
komt. De schrijfstijl is hoe dan ook prettig, vlot en niet moeilijk, het leest
als een trein.
minnaars –mannen en vrouwen-, zakenrelaties en artiesten. Iedereen heeft
schijnbaar wel iets te delen over deze periode. En juist dat, de manier waarop alles
in het boek is beschreven deed geregeld een glimlach tevoorschijn toveren. Een
korreltje zout is op zijn tijd wel geoorloofd lijkt mij. Maar waar deze te
strooien? U zegt het maar. Het deed soms echt wat sensatiezoekend aan. En dat
verkoopt dan weer, dat lezen mensen nu eenmaal graag. Eerlijkheidshalve moet
gezegd worden dat de indruk is ontstaan dat Leigh gemakkelijk een dubbel aantal
pagina’s had kunnen vullen. En dat merk je zo nu en dan wel. Dan is er sprake
van een haastig en ietwat verwarrend momentje, alsof ze niet uit haar woorden
komt. De schrijfstijl is hoe dan ook prettig, vlot en niet moeilijk, het leest
als een trein.
Conclusie is dat het voor een ‘Bowie fan’ een lekker boek is
om te lezen. Natuurlijk wist ik al veel, ach ja, weten…. De plakboeken voor
deze gelegenheid maar weer eens uit het stof gepakt en bekeken. Wat opvalt is
dat veel dingen uit dit boek wel bekend voorkomen. Grappig is dat. Overal staat
wel iets vermeld over zijn seksleven. Ook toen was het schijnbaar al
intrigerend genoeg om het toch maar even te vermelden terwijl het eigenlijk om
een nieuwe hit of aankondiging van een concert ging. Wonderlijk. Afgaande op de
pers, roddels en vooral het zwijgen van de man zelf, doen –verkeerde- aannames
een eigen leven leiden. Want Bowie ‘kennende’ doet hij zijn eigen ding,
eigenzinnig als hij is laat hij zich door niets uit de tent lokken. In de
herfst van zijn carrière maakt hij nog steeds muziek, is hij al drieëntwintig jaar
gesetteld met Iman en dochter Lexie, leest en schildert hij veel. Diverse
exposities staan op zijn naam. In december 2015 komt zijn werk zelfs naar ons
land, in het Groninger Museum zal een expositie worden gehouden van zijn werk,
schilderijen en sculpturen. Afwachten is nu op dé autobiografie. De tijd om te
gaan schrijven is daar? Interessant zal het zeker zijn, een saai leven heeft
deze ongrijpbare ‘mythe’ zeker niet gehad.
om te lezen. Natuurlijk wist ik al veel, ach ja, weten…. De plakboeken voor
deze gelegenheid maar weer eens uit het stof gepakt en bekeken. Wat opvalt is
dat veel dingen uit dit boek wel bekend voorkomen. Grappig is dat. Overal staat
wel iets vermeld over zijn seksleven. Ook toen was het schijnbaar al
intrigerend genoeg om het toch maar even te vermelden terwijl het eigenlijk om
een nieuwe hit of aankondiging van een concert ging. Wonderlijk. Afgaande op de
pers, roddels en vooral het zwijgen van de man zelf, doen –verkeerde- aannames
een eigen leven leiden. Want Bowie ‘kennende’ doet hij zijn eigen ding,
eigenzinnig als hij is laat hij zich door niets uit de tent lokken. In de
herfst van zijn carrière maakt hij nog steeds muziek, is hij al drieëntwintig jaar
gesetteld met Iman en dochter Lexie, leest en schildert hij veel. Diverse
exposities staan op zijn naam. In december 2015 komt zijn werk zelfs naar ons
land, in het Groninger Museum zal een expositie worden gehouden van zijn werk,
schilderijen en sculpturen. Afwachten is nu op dé autobiografie. De tijd om te
gaan schrijven is daar? Interessant zal het zeker zijn, een saai leven heeft
deze ongrijpbare ‘mythe’ zeker niet gehad.
De afgelopen veertig jaar volg ik dit icoon al, eerst via
mijn oom die vanaf het allereerste begin ´fan´ was en later sprong dat over.
Zelden heb ik zoveel muziek, foto´s –vervolgens plakboeken- gehad van een
zanger, een artiest. Want dat laatste, dát is wat Bowie zo speciaal maakt. Als
een kameleon heeft hij zich in zijn carrière door de tijd gemanoeuvreerd. Nooit
was hij betrokken bij een schandaal maar intussen was hij allesbehalve een
lieverdje. En daar gaat deze biografie over. Bijna schaamteloos krijg je als
lezer inzicht in zijn privéleven (wat heet privé!). Van zijn jeugd, de band met
zijn ouders, zijn relaties inclusief de vele seksuele escapades, tot
uiteindelijk zijn sprookjeshuwelijk met Iman. Alles komt aan bod.
mijn oom die vanaf het allereerste begin ´fan´ was en later sprong dat over.
Zelden heb ik zoveel muziek, foto´s –vervolgens plakboeken- gehad van een
zanger, een artiest. Want dat laatste, dát is wat Bowie zo speciaal maakt. Als
een kameleon heeft hij zich in zijn carrière door de tijd gemanoeuvreerd. Nooit
was hij betrokken bij een schandaal maar intussen was hij allesbehalve een
lieverdje. En daar gaat deze biografie over. Bijna schaamteloos krijg je als
lezer inzicht in zijn privéleven (wat heet privé!). Van zijn jeugd, de band met
zijn ouders, zijn relaties inclusief de vele seksuele escapades, tot
uiteindelijk zijn sprookjeshuwelijk met Iman. Alles komt aan bod.
De uitgever had al laten doorschemeren dat dit geen
muziekbiografie zou zijn, die zijn er al genoeg. Maar het bloed kruipt waar het
niet gaan kan, de nieuwsgierigheid was gewekt. En deze is niet teleurgesteld. De
toon is al meteen gezet na het lezen van de eerste pagina’s. Een stroom aan
namen, voornamelijk bekende vrouwen, passeren de revue. Het is ook duidelijk
waarom die namen er staan. Het verhaal is met tijden zelfs grappig, vooral de
omschrijvingen over het geslacht van Bowie doen haast absurd aan. Moet dat?
Schijnbaar, want het blijft geregeld het gespreksonderwerp. Wat interessanter
is, is het eigenwijze van Bowie, dat komt duidelijk naar voren. Sommigen zullen
het eigenzinnig vinden –ook goed-, hoe dan ook maakt het hem uniek in zijn
soort. In hoeverre van wat beweerd wordt ook allemaal waar is valt niet te
bepalen, wil je dat weten vraag ik me af? Sommige geruchten doen al langer de
ronde, vaak al jaren en vooral hardnekkig. Dat Bowie orgies zou hebben gehad
met Jagger, ach dat was in die tijd toch ‘normaal’? ‘Seks, drugs and Rock&Roll’
vierde hoogtij in die jaren. Wendy Leigh is daar handig op ingesprongen door
vooral de seks en een beetje van de drugs te nemen. De Rock&Roll wordt
eigenlijk alleen ter hand genomen als aanduiding van een periode of stijl waar
Bowie zo in uitblonk en opviel. Dus al bij al een lekker boek om te lezen én te
lachen –hopelijk was dat ingecalculeerd- maar niet om je muziekkennis
betreffende Bowie bij te vijzelen. Daarvoor ben je aangewezen op andere
boekwerken. Leigh heeft duidelijk genoten van het schrijven, haar bewondering
voor de man is duidelijk. Ook deze Bowie liefhebber heeft genoten, al was het
juist vanwege de ándere invalshoek.
muziekbiografie zou zijn, die zijn er al genoeg. Maar het bloed kruipt waar het
niet gaan kan, de nieuwsgierigheid was gewekt. En deze is niet teleurgesteld. De
toon is al meteen gezet na het lezen van de eerste pagina’s. Een stroom aan
namen, voornamelijk bekende vrouwen, passeren de revue. Het is ook duidelijk
waarom die namen er staan. Het verhaal is met tijden zelfs grappig, vooral de
omschrijvingen over het geslacht van Bowie doen haast absurd aan. Moet dat?
Schijnbaar, want het blijft geregeld het gespreksonderwerp. Wat interessanter
is, is het eigenwijze van Bowie, dat komt duidelijk naar voren. Sommigen zullen
het eigenzinnig vinden –ook goed-, hoe dan ook maakt het hem uniek in zijn
soort. In hoeverre van wat beweerd wordt ook allemaal waar is valt niet te
bepalen, wil je dat weten vraag ik me af? Sommige geruchten doen al langer de
ronde, vaak al jaren en vooral hardnekkig. Dat Bowie orgies zou hebben gehad
met Jagger, ach dat was in die tijd toch ‘normaal’? ‘Seks, drugs and Rock&Roll’
vierde hoogtij in die jaren. Wendy Leigh is daar handig op ingesprongen door
vooral de seks en een beetje van de drugs te nemen. De Rock&Roll wordt
eigenlijk alleen ter hand genomen als aanduiding van een periode of stijl waar
Bowie zo in uitblonk en opviel. Dus al bij al een lekker boek om te lezen én te
lachen –hopelijk was dat ingecalculeerd- maar niet om je muziekkennis
betreffende Bowie bij te vijzelen. Daarvoor ben je aangewezen op andere
boekwerken. Leigh heeft duidelijk genoten van het schrijven, haar bewondering
voor de man is duidelijk. Ook deze Bowie liefhebber heeft genoten, al was het
juist vanwege de ándere invalshoek.
Uitgeverij Brandt, dank jullie wel voor deze kans!
4 sterren
Patrice
0
