Groepsrecensie “Getuigen” – Rudy Soetewey

Gepubliceerd 1 april 2014

Genre; Literaire thriller

Uitgeverij; Kramat

ISBN 13 9789079552443

Uitvoering; paperback

293 pagina’s

Februari 2011

Je bent de enige
getuige van een zoveelste incident met jongeren, dit keer op een late trein. Je
kent de jongeren niet en ook het slachtoffer is je onbekend. Je wordt door
niemand opgemerkt, je hebt geen gsm op zak en bovendien ziet het er allemaal
niet zo erg uit voor het slachtoffer. Redenen genoeg om de politie niet te
bellen.Tot de volgende dag….

Hoe moet je getuigen
zonder je eigen identiteit prijs te geven?

Hoe beweeg je in een
moeras zonder weg te zinken?

Lezers; Sonja, Lina , Hilde, Anne-Marie, Lia en Patrice.

Recensie gemaakt door Patrice (team DPB)

Cover

Lia; De cover vind ik erg goed gekozen. Horen, zien en
zwijgen…met op de achtergrond het slachtoffer. Als ik hiervoor een cijfer
moet geven, zou het een 8 worden.

Hilde; In eerste instantie zou ik dit boek persoonlijk
niet uitgekozen hebben. De cover is sober en de schrijver was mij onbekend.

Sonja; Ik ben dit boek gaan lezen voor een leesclub,
zelf had ik deze in 1e instantie niet uitgezocht. De cover vond ik namelijk
niet zo bijzonder. Totdat ik begon in het boek. Ik begreep steeds meer waarom
er voor deze cover gekozen was. Super!

Lina; De cover sprak mij in eerste instantie niet aan,
ik had het boek ook links laten liggen in de bieb. Maar als je eenmaal bent
begonnen in het boek en je kijkt nog eens rustig naar de cover dan is het
gewoon een perfecte mooie cover voor Getuigen. Horen, zien en zwijgen. Eenvoud
siert in dit geval is mijn mening. Daarom geef ik de cover een mooie zeven.

Patrice; Door de stijl sprong de cover bij mij meteen
naar voren. De beelden deden me denken aan ‘horen, zien en zwijgen’ maar dan in
de stijl van de stormbeelden op de paaseilanden. In combinatie met de titel was
het niet moeilijk voor mij om een goed idee te krijgen van het onderwerp. Een
dikke 8.

Samenvatting van het verhaal

Anne-Marie; Je zit in een trein en je merkt hoe een
andere passagier lastiggevallen wordt door drie jongeren. Wat doe je? Als de
hoofdpersoon de dag nadien in de krant leest dat er in die trein een lijk
gevonden werd, stapt hij nog niet naar de politie, om velerlei redenen, en
daarmee ontketent hij een resem gebeurtenissen die niet meer te stoppen lijken.
Al doet hij echt wel stommiteiten, toch kan je begrijpen waarom hij ze doet.

Lia; “Getuigen” gaat over een man, Martin
Vandeweyngaert, die getuige is van een mishandeling van een medepassagier door
drie puber-jongens tijdens een treinreis. Hij ziet niet precies wat de gevolgen
zijn van de mishandeling en gaat vlug via het perron naar huis. De jongens
stappen op hetzelfde perron van Station in Hove, België. Hij heeft geen gsm bij
zich en weet niet of de jongens hem gezien hebben. De volgende dag leest hij in
de krant dat de reiziger, de vierenzestigjarige Jozef Bamberger, dood is. Hij
besluit om te zwijgen. Maar een paar dagen later ziet hij toevallig één van de
jongens lopen. Hij volgt hem en komt zo achter de namen en adressen van
alledrie de pubers.

Hilde; Door zijn persoonlijke omstandigheden kan hij
zijn identiteit niet prijsgeven om zijn getuigenis af te leggen op het
politiebureau. Het geweten van Martin begint te knagen… Hij besluit zelf op
onderzoek uit te gaan naar de daders met alle verstrekkende gevolgen van dien.
Hij belandt door zijn handelen in een negatieve spiraal. In plaats van dat de
daders gestraft gaan worden, wijst iedereen de beschuldigende vinger naar hem.

Sonja; Hij probeert er achter te komen, wie die daders
zijn en geeft dit anoniem door aan de politie. Juist omdat hij dit anoniem
doet, komt hij zelf steeds verder in de problemen. Hoe ver ga je om buiten
schot te blijven? Hoe kan je het beste de aandacht vestigen op de daders? Het
bezorgt Martin in ieder geval slapeloze nachten.

Lina; Martin, de hoofdpersoon van “Getuigen” ziet op
een avond in zijn trein een incident tussen een stel jongeren en een
medepassagier. Martin wil niet gezien worden, bang voor de jongeren en maakt
zich zo klein mogelijk. Zo gauw de trein stil staat op het perron vlucht hij de
trein uit en ziet, als hij nog eenmaal naar binnen kijkt, hoe één van de
jongeren soepel draaiend en met alle kracht in zijn lichaam trapt naar het
gezicht van de man. Een geoefende beweging die zijn doel niet miste. Martin is
bang om gezien te worden, bang dat ze hem ook te grazen zullen nemen en hij
gaat er vandoor. Naar zijn huis!!!!!!! En probeert het incident te vergeten.

Hilde; Je vraagt je soms tenenkrommend af hoe sullig
Martin is en je wilt hem de hand reiken om hem de juiste weg te wijzen.

Lina; Maar Martin wil niet dat zijn nieuwe werkgever
komt te weten dat hij die bewuste dag niet ziek was en ergens anders naar toe
was gegaan. Martin raakt verstrikt in zijn eigen web. Problemen en tegenslagen
stapelen zich op, alles wijst naar hem en hij is onschuldig. Het contact met
zijn buurvrouw en haar zoon komt onder druk te staan, hij verliest zijn baan.
Maar Martin vecht door, laat het er niet bij zitten, gaat zelf op onderzoek uit
om zijn onschuld te bewijzen.

Patrice; Martin krijgt steeds meer problemen want hij
is niet alleen getuige van zinloos geweld met dood tot gevolg, zo blijkt later.
Hij manoeuvreert zich ook nog eens op een hele onhandige manier in een hoek
waardoor hij zelf verdachte wordt! Des te meer hij namelijk zijn best doet om
te doen wat juist is, het aanwijzen van de daders, lijkt alles tegen hem te
werken. Hij doet het allemaal ook zo knullig. Op een gegeven moment wordt hij
zelfs als racist aangewezen, naar aanleiding van een voorval lang geleden, als
hij uiteindelijk drie allochtone jongeren als daders aanwijst. Maar dan begint
het eigenlijk pas echt, er is niemand die hem gelooft, iedereen keert zich
tegen hem en dat heeft hij, bewust of onbewust, gedeeltelijk ook aan zichzelf
te danken.

Lia; Intussen wordt er in de media breed uitgemeten
over de moord. Hij krijgt wroeging en besluit een anonieme brief naar de
politie te sturen met de namen van de jongens. Dan volgt er een spannend kat en
muisspel tussen Martin, de politie en de drie jongens.

Patrice; Op een niet alledaagse manier weet Martin
zichzelf te overtuigen van zijn gelijk en gaat ervoor. Hoe hij dat doet is
typerend maar hij is vastberaden.

Conclusie

Anne-Marie; “Getuigen” is een superspannend boek. Je
begint te lezen en je stopt niet meer. Zéér herkenbaar. Wat mij vooral zo leuk
leek, was dat het een alledaagse situatie betrof, die we allemaal wel eens
meemaken. En wat doe je, kom je tussenbeide of niet? En waarom niet? En hoe
breng je dat in overeenstemming met je geweten?

Hilde; In een vlot tempo neemt Rudy de lezer mee in de
wereld van Martin. Het einde van het verhaal is niet heel verrassend, wel een
opluchting; een “feel good” einde.

Lia; Hoofdpersonage Martin is erg goed uitgediept. Hij
vertelt zijn verhaal in de ik-vorm. Je leeft met hem mee en je kunt je
makkelijk in hem verplaatsen. Alhoewel hij soms erg roekeloos is, in
tegenstelling tot zijn karakter. Vooral de passages, waarin hij de jongens
achtervolgt, zijn heel spannend.

Sonja; Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Je
zit gelijk in het verhaal. Het is lekker vlot geschreven en duidelijk. Doordat
het vanuit de gedachtegang van Martin is geschreven, ga je met hem meeleven.
Soms zou je hem wel naïef willen benoemen.

Lina; Spontaan melde ik me aan bij ‘De perfecte buren’,
leesclub voor lettervreters voor dit boek. Nog nooit van Rudy Soetewey gehoord
maar dat maakt het juist leuk.

Anne-Marie; Deze schrijver verdient een Hercule
Poirotprijs, een zilveren kogel of wat dan ook, een prijs voor het beste
misdaadverhaal. Schitterend geschreven, personages écht uitgetekend. Knap!

Patrice; hoe knap is het om te schrijven op een manier
waardoor je als lezer plaatsvervangend actie wil gaan ondernemen?

Lia; Erg mooi zijn de verhaallijnen door elkaar
verweven. De relatie met zijn buurvrouw Leen, haar zoon Ben en haar dubieuze
vriend Frank. Zijn werk als boekhouder bij de provinciale vakbond. Zijn geheime
vriendin. Met als rode draad natuurlijk de moord op Jozef Bamberger. Alle losse
eindjes worden op een gegeven moment aan elkaar geknoopt. Heel erg knap gedaan.

Sonja; Als je dit boek gelezen hebt, ga je bij jezelf
veel nadenken. Wat als het jezelf overkomt? Wat doe je dan? Doe je hetzelfde of
ga je het heel anders aanpakken?

Lia; Omdat Soetewey een Belgische auteur is, heb ik
wel even moeten wennen aan het taalgebruik. Maar dit maakt hij ruimschoots goed
door op een prettige, ontspannen manier en beeldend te schrijven. Persoonlijk
ken ik het plaatsje Hove in België niet, maar je kunt je de plekjes waar de
taferelen zich afspelen, goed voor de geest halen. Van dit soort schrijvers
lees is graag boeken.

Hilde; De Vlaamse taal in het boek is absoluut niet
storend, eerder aangenaam. Het maakt juist dat je je beter in kunt leven in de
hoofdpersoon, daar het verhaal in Hove, België afspeelt. Daarnaast leer je
enkele mooie gezegdes zoals “ik heb nog andere katten te geselen”, wat betekent
“ik heb meer (en grotere) problemen aan mijn hoofd”. Dit gezegde kenmerkt de
hoofdpersoon in Getuigen.

Lina; “Getuigen” is een boek wat goed de hedendaagse
maatschappij beschrijft. Bang zijn om ergens iets van te zeggen is heel
herkenbaar. Het verhaal speelt zich af België omgeving Antwerpen.

Lia; “ Getuigen” heeft mij erg aangegrepen. Het kan
ons allemaal overkomen. Vooral in deze tijd. Het heeft me een hele tijd
beziggehouden wat ik in een dergelijke situatie zou doen. Ben er nog steeds
niet uit… Misschien is dat ook wel de intentie van Soetewey, dat er flink
over nagedacht wordt.

Lina; Regelmatig had ik in het begin van het verhaal
zoiets van pffff hoe naïef kun je zijn. En hoeveel tegenslagen kan je hebben
als een mens. Is dit niet een beetje te veel voor een boek. Maar toch als je
eenmaal gepakt wordt door het verhaal wil je weten hoe het afloopt, hoe Martin
zich staande weet te houden.

Patrice; Wat doe jezelf in een dergelijke situatie?
Grijp je in, roep je om hulp of loop je door? Ik hoop dat als ik het
slachtoffer ben in zo’n situatie er mensen zijn die niet doorlopen maar hun
hulp aanbieden en zorgen dat anderen zich mobiliseren, niet toekijken. Het
gevoel wat dit verhaal bij mij heeft opgeroepen, behalve dat van moedeloosheid
om de huidige ontwikkeling in de maatschappij, is dat van strijdvaardigheid. Maar
ook angst, om de gevolgen voor een ieder om mij heen als ik besluit mijn rug
niet toe te keren maar actie te ondernemen…

Anne-Marie; Net was er in België nog een geval waar
een jonge vrouw wel tussenbeide kwam en pesters op hun verplichtingen wees. Zij
werd in de bloemetjes gezet. Terecht, want ze was de énige die iets deed. Vele
mannen liepen gewoon voorbij, en een paar jonge kerels zeiden doodleuk ‘ach, de
anderen deden toch ook niks?’ Een ander geval was een student die een overval
zag gebeuren en die gewoon filmde… het filmpje wel aan de politie gaf, maar
verder niks deed om het slachtoffer te helpen. Ja, ik weet het, makkelijk gezegd,
niet zo makkelijk gedaan. Maar dat is nou precies wat ik aan Rudy’s boeken zo
goed vind, je gaat nadenken over je eigen gedrag. En dat is soms niet zo
vrolijk als je heel eerlijk bent. Soms word je dan wel een beetje beschaamd,
toch? Precies dat is het wat een goed boek doet, ongeacht het genre, ongeacht
of het nu literatuur met grote L is of een gewoon misdaadverhaal: het laat je
nadenken.

Hilde; Kortom “Getuigen” is op alle fronten een prima
boek; een alledaags onderwerp, een goed plot, een sterk neergezette
hoofdpersoon en een prettige schrijfstijl.

Patrice; Ik vond dit een zeer plezante kennismaking
die absoluut vervolgd gaat worden. Zeker en vast!

Sonja; Het is een echte aanrader! En ik ga zeker weten
meer van Rudy Soetewey lezen.

Lia; Ik zal het boek zeker aanraden bij vrienden en op
boekensites, zoals b.v. Bol.com. Rudy Soetewey krijgt met ‘Getuigen’ van mij
een dikke ***** sterren.

Lina; Mooi om te lezen, goed verhaal en ik geef het
boek tussen de *** en **** sterren.

Patrice; Een prachtig maar ook frustrerend verhaal.
Spannend en tenenkrommend. Al bij al heel wat emoties dus. Rudy verdient wat
mij betreft een flinke pluim voor het bespreekbaar maken van een zeer gevoelig
maar helaas steeds vaker voorkomend probleem. **** sterren!

Hilde; Mijn eerste recensie voor De perfecte buren
“leesclub van lettervreters”. Na enig speurwerk op internet werd ik al wat
enthousiaster om dit boek te gaan lezen. Dit is zeker niet het laatste boek van
Rudy Soetewey wat ik ga lezen. Ik kijk uit naar zijn andere boeken. Ik zeg:
Lezen! en geef het boek 4 sterren

Groepsbeoordeling;

Cover; 8 punten ( 1-10)

Conclusie; **** (1 = slecht, 2=
matig, 3= voldoende, 4= goed, 5= uitstekend)